“Τελευταίος Σταθμός το Χώμα” | Πόππη Δέλτα

March 2, 2017

Αυτόχειρες.
Λευκά, σταρένια,
κίτρινα, μαύρα,
κορμιά.
Νέα, γέρικα,
αδύνατα, χοντρά,
γυμνά, ντυμένα,
μυώδες, χαλαρά,
κορμιά.
Ψηλά, κοντά,
όμορφα, άσχημα,
καμμένα από τον ήλιο,
λευκά σαν γάλα,
ένα μόνο του,
πολλά μαζί,
θλιμμένα, χαρούμενα,
κακοποιημένα, χαϊδεμένα.
Κορμιά.
Αυτόχειρες.
Δάχτυλα.
Πατούσες.
Αστράγαλοι.
Γόνατα.
Μάτια.
Μηροί.
Γεννητικά όργανα.
Στέρνα.
Ώμοι.
Αγκώνες.
Σπλάχνα.
Γλώσσες.
Καρποί.
Λαιμοί.
Γνάθοι.
Μέτωπα.
Γεννητικά όργανα ενωμένα.
Κορμιά που
γίνονται ένα.
Κορμιά
λιωμένα στην άσφαλτο.
Κορμιά με
μεταμοσχευμένα όργανα.
Κορμιά
με όγκους.
Κορμιά
θαμμένα στο χώμα.
Ο ήχος του χώματος
πάνω στο φέρετρο.
Ο ήχος του χώματος
πάνω στο φέρετρο.
Σε λίγα λεπτά,
χάνονται όλα.
Ο ήχος του χώματος
πάνω στο φέρετρο.
Νεκρά κορμιά,
μέσα σε ξύλινα κουτιά
ντυμένα με λευκό σατέν.
Τελευταίος σταθμός,
το χώμα.
Σκοτάδι.
Ο ήχος του χώματος
πάνω στο φέρετρο.

Η Πόππη Δέλτα γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία και Ποίηση. Συμμετέχει στο Κενό Δίκτυο.

Previous Story

“πολιτική οικονομία” | Kατερίνα Ζησάκη

Next Story

“Luisa Peterson στην Πανόρμου” | Σίσσυ Δουτσίου


Latest from Poetry

Brikena Gishto- 3 ποιήματα

«Θα βρεθούμε ξανά» Ήξερε πως δεν απόμενε πολύς καιρός ήξερε πως έπρεπε να βιαστεί μα όσο πίστευε πως ήξερε τόσο περισσότερο έχανε το μυαλό
Go toTop