Κοινωνικά κινήματα ορίζονται οι συλλογικές συμπεριφορές που τοποθετούνται στο εσωτερικό πολιτιστικών προσανατολισμών, αλλά αμφισβητούν τους τρόπους ελέγχου και κοινωνικής χρήσης των αξιών. Αυτό το διπλό χαρακτηριστικό, της αποδοχής μιας θέσης στο κοινό πολιτιστικό παιχνίδι των αντίπαλων και της επιβεβαίωσης μιας άμεσης και κεντρικής σύγκρουσης ανάμεσά τους, ορίζει τις συλλογικές δραστηριότητες που απόκαλούμε «κοινωνικά κινήματα». Ο ορισμός αυτός αφήνει κατά μέρος δυο τύπους φαινομένων. Από τo ένα μέρος τις συλλογικές δράσεις που αρνούνται τους προσανατολισμούς και τις κοινωνικές και πολιτιστικές μορφές οργάνωσης που ταυτίζονται με τα συμφέροντα και την ιδεολογία ενός αντιπάλου. Ιδιαίτερα, ένα κοινωνικό κίνημα δεν είναι της ίδιας φύσης με έναν πόλεμο εμφύλιο ή παγκόσμιο: αυτός πιστοποιεί ότι μεταξύ των αντιπάλων δεν υπάρχει τίποτα το κοινό. Αν αντιθέτως κοιτάξουμε το εργατικό κίνημα, βλέπουμε αμέσως πως αυτό, αποδεχόταν ανέκαθεν τους ίδιους πολιτιστικούς προσανατολισμούς του εχθρού του, δηλαδή της τάξης των εργοδοτών! Αποδέχεται την ιδέα της προόδου και της αναγκαίας ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, σέβεται τις μηχανές την εργασία και την αποταμίευση την ίδια στιγμή που αρνείται την ιδιοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων από την άρχουσα τάξη ανεξάρτητα από το πώς ορίζεται αυτή.
Αναρτήθηκε από ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ