ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ
ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Σε διεθνή συνάντηση σωματείων βάσης και αντικαπιταλιστικών συλλογικοτήτων από πολλές χώρες της Ευρώπης, που έγινε στη Φραγκφούρτη το Δεκέμβρη 2011, ξεκίνησε μια προσπάθεια συντονισμού, με πρώτο βήμα τη διοργάνωση μιας «Πανευρωπαϊκής Ημέρας Δράσης ενάντια στον καπιταλισμό», στις 31 Μαρτίου. Η ημέρα θα περιλαμβάνει ταυτόχρονες δράσεις σε όλες τις χώρες, με την ένδειξη «Μ31».
Καλούμε όσους ενδιαφέρονται για αυτή την Πανευρωπαϊκή Ημέρα Δράσης σε μια πρώτη ανταλλαγή πληροφόρησης και απόψεων, για τον προσδιορισμό των πιθανών δράσεων στην Ελλάδα και το συντονισμό-συνδιοργάνωση της συμμετοχής.
Ανοιχτή συνάντηση τη Δευτέρα, 6 Φεβρουαρίου, στις 7:00 μμ, στο Πολυτεχνείο.
Πληροφορίες μπορείτε, επίσης, να βρείτε στην ιστοσελίδα της διοργάνωσης:http://march31.net
Ακολουθεί το κείμενο-κάλεσμα που προτείνεται από τη διεθνή συνάντηση της Φραγκφούρτης:
Πρόταση για πανευρωπαϊκή ημέρα δράσης ενάντια στον καπιταλισμό (Μ31)
Η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μήνες τώρα η δανειακή κρίση, η οποία είναι ταυτόχρονα και κρίση χρέους, οξύνεται. Σε συνεχείς (δια-) κυβερνητικές συσκέψεις αποφασίζονται νέα μέτρα, τα οποία έχουν ως στόχο να εξυγιάνουν τον καπιταλισμό. Αλλιώς, σύμφωνα πάντα με τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ, απειλούμαστε με κατάρρευση, ύφεση και περαιτέρω εξάπλωση της φτώχειας. Με τη βοήθεια αυτής της καταστροφολογίας επιβάλλονται ακραίες νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα καθορίζουν την κοινωνία, αλλά και τις ίδιες μας τις ζωές για τις επόμενες δεκαετίες. Εκτός και αν αντισταθούμε!
Τα πρώτα χρόνια της κρίσης μάς έλεγαν ότι ο καπιταλισμός πρέπει να τεθεί υπό έλεγχο. Οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις θα έπρεπε να αναλάβουν ένα μέρος του βάρους, για την δημιουργία του οποίου υπήρξαν άλλωστε συνυπεύθυνες. Κι όμως αυτή τη στιγμή συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρώπη, τα κράτη-μέλη της καθώς και τα υποψήφια προς ένταξη κράτη ακολουθούν ένα δρόμο με ακόμη περισσότερο «ανταγωνισμό» συνοδευόμενο από προγράμματα περικοπών, ούτως ώστε να διασφαλίσουν την «εμπιστοσύνη», αλλά και τα κέρδη των αγορών. Έτσι όμως επιβεβαιώνουν την καταστρεπτική λογική του καπιταλισμού. Καπιταλισμός σημαίνει συνεχείς κρίσεις και φτώχεια, σημαίνει μια καθημερινότητα μπροστά στην οποία οι άνθρωποι φαντάζουν ανίσχυροι. Και όλα αυτά εν μέσω πρωτοφανούς ιδιωτικού πλούτου. Ας οργανωθούμε, λοιπόν, για μια καλύτερη κοινωνία!
Είναι το σύστημα!
Η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση των προηγούμενων δεκαετιών όξυνε τον ανταγωνισμό τόσο μεταξύ των επιχειρήσεων, όσο και μεταξύ των κρατών. Όλες οι ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες απορρύθμισαν σε μεγάλο βαθμό τις αγορές τους. Κατάργησαν κοινωνικές παροχές, ιδιωτικοποίησαν δημόσια αγαθά, περιόρισαν τα δικαιώματα των εργαζομένων και ενέτειναν τον κοινωνικό έλεγχο, και όλα αυτά στο βωμό μιας όσο το δυνατόν πιο απρόσκοπτης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ακόμα και στην «κοινωνική» Ευρώπη οι ζωές μας γίνονται ολοένα και πιο αβέβαιες, ενώ οι κοινωνικές ανισότητες μεγαλώνουν. Στις επονομαζόμενες «αναπτυσσόμενες αγορές» υπάρχει ήδη μια συνεχής κοινωνική κρίση: εξαγορές και αδίστακτη εκμετάλλευση με κρατική κάλυψη, με στόχο την «εθνική ανάπτυξη», μια ανάπτυξη που βαίνει προς αποκλειστικό όφελος των λιγοστών προνομιούχων. Ο νεοφιλελεύθερος μετασχηματισμός των περασμένων δεκαετιών προκάλεσε μεταξύ άλλων και υπερθέρμανση των χρηματοπιστωτικών αγορών. Είτε πρόκειται για εταιρείες υψηλής τεχνολογίας, είτε για την αγορά ακινήτων, είτε για τα χρηματιστηριακά παράγωγα, οι κερδοσκοπικές φούσκες σκάνε η μία μετά την άλλη. Υπεύθυνη γι’ αυτήν την κατάσταση δεν είναι η υποτιθέμενη απληστία και διαφθορά μιας μικρής ελίτ, όπως πιστεύουν πολλοί/ές. Υπεύθυνη είναι η καθημερινή λογική του κέρδους, μια λογική που κυριαρχεί πάνω σε όλους/ες μας, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Συντρίβοντας το καθεστώς της ΕΕ
Το 2011 η ευρωπαϊκή δημοσιονομική και νομισματική κρίση κλιμακώθηκε. Κάποια κράτη βρίσκονται λίγο πριν την χρεωκοπία και θέτουν έτσι σε κίνδυνο ακόμη και το ευρώ. Σε μια πρώτη ανάγνωση αυτά τα κράτη «ζούσαν πάνω από τις δυνατότητες τους». Η αλήθεια είναι όμως ότι απλώς προσπάθησαν να βάλουνε μπρος τη μηχανή της καπιταλιστικής ανάπτυξης μέσω δανεισμού. Έκαναν αυτό που κάνουνε όλοι, απλώς με λιγότερη επιτυχία. Η υποστήριξή τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με νέα δάνεια ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ γίνεται υπό επαχθείς ορούς. Ο δραστικός περιορισμός των χρεών στην Ευρώπη έχει ως στόχο «να καθησυχάσει τις αγορές», πάντα όμως εις βάρος των μισθωτών, των ανέργων και των φοιτητών∕ φοιτητριών. Από την άλλη το ιδιωτικό κέρδος δεν πρόκειται να υποστεί μείωση. Αντίστοιχη κατάσταση κυριαρχεί και στις υπό ένταξη χώρες της ανατολικής και νοτιοανατολικής Ευρώπης, στις οποίες η ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν επιβάλει εκτεταμένα προγράμματα περικοπών και ιδιωτικοποιήσεων. Όλα αυτά τα μέτρα λαμβάνονται με στόχο να στηρίξουν το καθεστώς της ΕΕ, που βρίσκεται σε κρίση, καθώς και τις κυρίαρχες οικονομίες της κεντρικής Ευρώπης. Έτσι οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας μπορούν και προωθούν σχεδόν ανενόχλητες τα συμφέροντα τους παρά τις επιμέρους πολιτικές διαφορές μεταξύ τους.
Χωρίς αμφιβολία σε πολλές χώρες υπήρξαν ευρείες αντιδράσεις, αυτοοργανωμένες πρωτοβουλίες προέκυψαν ώστε να ξεπεραστεί η πολιτική αδράνεια. Μέχρι στιγμής όμως, ακόμη και οι μαζικές απεργίες μείνανε δίχως αποτέλεσμα. Τα μεγάλα εθνικά συνδικάτα υποστήριξαν σε τελική ανάλυση την κρατική πολιτική της εκάστοτε χώρας κι έτσι δεν υπήρξε μια ουσιαστική διεθνής αλληλεγγύη ανάμεσα στα διάφορα σωματεία. Αν είναι λοιπόν να αλλάξει κάτι, θα πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας.
Μπορούμε καλύτερα
Η ευρωπαϊκή πολιτική επίλυσης της κρίσης είναι τόσο απρόβλεπτη, όσο απρόβλεπτες ήταν ανέκαθεν οι συνέπειες του καπιταλισμού για τις ζωές μας. Διότι μια ακόμη πιο δραστική μείωση των κρατικών δαπανών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική σταθερότητα εξίσου με μια ανάπτυξη βασισμένη στα χρέη. Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει σίγουρη λύση, αλλά μόνο συνεχείς κρίσεις. Αξίζει άραγε να χαραμίζουμε έτσι τις ζωές μας; Ας αγωνιστούμε καλύτερα όλοι μαζί ενάντια στις επιταγές της αγοράς και ας οργανωθούμε επιτελούς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η ευρωπαϊκή μέρα δράσης ενάντια στον καπιταλισμό στις 31. Μαρτίου 2012 είναι ένα πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Ταυτόχρονες διαδηλώσεις σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα αποτελέσουν κάτι παραπάνω από ένα απλό σημάδι αντικαπιταλιστικής αλληλεγγύης. Ήδη αναπτύσσεται διάλογος και συνεργασία σε διεθνές επίπεδο. Προσκαλούμε κάθε πρωτοβουλία που έχει στόχο την ανθρώπινη χειραφέτηση να συμμετάσχει σε αυτήν τη διαδικασία. Πρέπει να οργανωθούμε έξω από κρατικούς θεσμούς και να προετοιμαστούμε για έναν χρονοβόρο αγώνα. Μπορεί η κρίση να επηρεάζει με διαφορετικούς τρόπους τις χώρες μας, ο στόχος μας όμως είναι κοινός: δεν θέλουμε να σώσουμε τον καπιταλισμό, αλλά να τον ανατρέψουμε. Αντιστεκόμαστε στις διάφορες «πολιτικές εθνικής στρατηγικής», καθώς και τον εθνικισμό. Ο αγώνας ενάντια στην συνεχιζόμενη περικοπή των κοινωνικών παροχών και δικαιωμάτων είναι μεν σημαντικός, πρέπει όμως να βλέπουμε και πιο πέρα. Πρέπει να ξεφορτωθούμε επιτέλους τους καταστρεπτικούς καταναγκασμούς του καπιταλισμού και των πολιτικών θεσμών του. Μόνο έτσι θα γίνει πραγματικότητα το διαδεδομένο αίτημα για «αληθινή δημοκρατία».
εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ
