| ακολουθούν φωτος από το Αφγανιστάν την δεκαετία του ’70 |
| σχολείο θυλέων στο Πακιστάν την δεκαετία του ’70 |
| Το Αφγανιστάν πριν την χρηματοδότηση του φανατικού Ισλαμ από τη CIA |
Εκατό χρόνια πριν, θα ήταν αδιανόητο να υπάρξουν δύο Μουσουλμάνοι άντρες να μπαίνουν σε ένα καφέ ή σ’ένα δημόσιο μέσο μεταφοράς, και στη συνέχεια να ανατινάζονται σκοτώνοντας δεκάδες. Ή να δολοφονούν το προσωπικό του σατιρικού περιοδικού στο Παρίσι! Τέτοια πράγματα απλώς δεν συνέβαιναν.
Όταν διαβάζεις τα απομνημονεύματα του Edward Said, ή μιλάς σε ηλικιωμένους άνδρες και γυναίκες στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθίσταται σαφές ότι το μεγάλο μέρος της παλαιστινιακής κοινωνίας συνήθιζε να είναι απολύτως κοσμικό και μετριοπαθές. Νοιάζονταν για τη ζωή, τον πολιτισμό, ακόμα και για τη μόδα, περισσότερο από ό, τι για τα θρησκευτικά δόγματα.
Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για πολλές άλλες μουσουλμανικές κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της Συρίας, του Ιράκ, του Ιράν, την Αίγυπτο και την Ινδονησία. Παλιές φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Γι ‘αυτό είναι τόσο σημαντικό να μελετήσουμε τις παλιές εικόνες ξανά και ξανά, προσεκτικά.
Το Ισλάμ δεν είναι μόνο θρησκεία, είναι επίσης ένας τεράστιος πολιτισμός, ένας από τους μεγαλύτερους στη Γη, ο οποίος έχει εμπλουτίσει την ανθρωπότητα μας με μερικά από τα σημαντικότατα επιστημονικά και αρχιτεκτονικά επιτεύγματα, και με αμέτρητες ανακαλύψεις στον τομέα της ιατρικής. Μουσουλμάνοι έχουν γράψει εκπληκτική ποίηση, και έχουν συνθέσει όμορφη μουσική. Αλλά πάνω απ ‘όλα, ανέπτυξαν μερικές από τις πρώτες κοινωνικές δομές στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των τεράστιων δημόσιων νοσοκομείων και τα πρώτα πανεπιστήμια στη γη, όπως το Πανεπιστήμιο του Al-Qarawiyyin στη Φεζ,στο Μαρόκο.
Η ιδέα του «σοσιαλισμού» ήταν φυσική σε πολλούς μουσουλμανικούς πολιτικούς, και αν η Δύση δεν είχε παρενέβη βάναυσα, ανατρέποντας αριστερές κυβερνήσεις και βάζοντας στο θρόνο φασιστικούς συμμάχους του Λονδίνου, της Ουάσιγκτον και του Παρισιού, σχεδόν όλες οι μουσουλμανικές χώρες, όπως το Ιράν, η Αίγυπτος και η Ινδονησία, θα ήταν τώρα πιθανότατα σοσιαλιστικές, υπό την κυβέρνηση μετριοπαθών και ως επί το πλείστον κοσμικών ηγετών.
Στο παρελθόν, αμέτρητοι μουσουλμάνοι ηγέτες στάθηκαν εναντίον του δυτικού ελέγχου του κόσμου, και πολλά πρόσωπα, όπως ο Πρόεδρος της Ινδονησίας, Σουκάρνο Αχμέτ, ήταν κοντά στα Κομμουνιστικά Κόμματα και τις ιδεολογίες. Ο Sukarno σφυριλάτησε ακόμη και ένα παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, το κίνημα Non-Allied, το οποίο είχε σαφώς καθοριστεί κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης στο Bandung της Ινδονησίας, το 1955.
Αυτό ήταν σε πλήρη αντίθεση με τη συντηρητική, ελίτ που ήταν προσανατολισμένη στο Χριστιανισμό, που ως επί το πλείστον ένιωθε σα στο σπίτι της με τους φασιστικούς άρχοντες και αποικιοκράτες, με τους βασιλείς, τους εμπόρους και τις μεγάλες ολιγαρχικές επιχειρήσεις .
Για την αυτοκρατορία, η ύπαρξη και η δημοτικότητα των προοδευτικών, μαρξιστών, μουσουλμάνων ηγεμόνων που υπήρχαν τη Μέση Ανατολή ή την πλούσια σε πόρους Ινδονησία, ήταν κάτι σαφώς απαράδεκτο. Αν ήταν να χρησιμοποιήσουν το φυσικό πλούτο για να βελτιώσουν τις ζωές των λαών τους, τι θα έμενε για την αυτοκρατορία και τις επιχειρήσεις της; Έπρεπε κάτι τέτοιο να σταματήσει με όλα τα μέσα.
Το Ισλάμ θα έπρεπε να διαιρεθεί, και να διεισδύσουν σε αυτό στελέχη ακραία και με αντικουμουνιστικά αισθήματα και με ανθρώπους που ελάχιστα ενδιαφέρονταν για την ευημερία των λαών τους.
Σχεδόν όλα τα ριζοσπαστικά κινήματα στο σημερινό Ισλάμ, οπουδήποτε στον κόσμο, είναι συνδεδεμένα με την Wahhabism, μια υπερ-συντηρητική, αντιδραστική αίρεση του Ισλάμ, η οποία έχει τον έλεγχο της πολιτικής ζωής της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και άλλων ένθερμων συμμάχων της Δύσης στον Κόλπο.
Για να παραθέσω τα λόγια του Δρ Αμπντουλάχ Μοχάμεντ Σίντι:
“Είναι πολύ σαφές από τα ιστορικά δεδομένα, ότι χωρίς τη βρετανική βοήθεια ούτε το Wahhabism ούτε η Βουλή των Σαούντ θα υπήρχαν σήμερα. Το Wahhabism είναι ένα βρετανικό εμπνευσμένο φονταμενταλιστικό κίνημα στο Ισλάμ. Μέσα από την άμυνα της Βουλής των Σαούντ, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν επίσης το Wahhabism άμεσα και έμμεσα, ανεξάρτητα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, του 2001. Το Wahhabism είναι μια βίαιη, δεξιά, υπερ-συντηρητική, άκαμπτη, εξτρεμιστική, αντιδραστική, σεξιστική, και αδιάλλακτη πτέρυγα… “
Η Δύση έδωσε την πλήρη υποστήριξή της στους Wahhabis στη δεκαετία του 1980. Είχαν χρησιμοποιηθεί, χρηματοδοτηθεί και οπλιστεί , αφού η Σοβιετική Ένωση σύρθηκε στο Αφγανιστάν και σε έναν πικρό πόλεμο που διήρκεσε από το 1979 έως το 1989. Ως αποτέλεσμα αυτού του πολέμου, η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, εξαντληθήκε, τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά.
Οι Μουτζαχεντίν, οι οποίοι πολεμούσαν τους Σοβιετικούς, καθώς και της αριστερής κλίσης κυβέρνηση στην Καμπούλ, ενθαρρύνονταν και χρηματοδοτούνταν από τη Δύση και τους συμμάχους της. Ήρθαν από όλες τις γωνιές του μουσουλμανικού κόσμου, για συμμετάσχουν σ’έναν «ιερό πόλεμο» κατά των άπιστων κομμουνιστών.
Σύμφωνα με τα αρχεία του Αμερικανικού υπουργείο εξωτερικών:
«Αγήματα από τους λεγόμενους Αφγανούς Άραβες και ξένους μαχητές που επιθυμούσαν να διεξάγουν τζιχάντ εναντίον των άθεων κομμουνιστών. Ξεχωριστός μεταξύ αυτών ήταν και ένας νεαρός Σαουδικής καταγωγής το όνομα του ήταν Οσάμα Μπιν Λάντεν, του οποίου η Αραβική ομάδα τελικά εξελίχθηκε στην αλ-Κάιντα.»
Μουσουλμανικές ριζοσπαστικές ομάδες δημιουργήθηκαν και ενισχύθηκαν σε διάφορες μουσουλμανικές χώρες της Δύσης, συμπεριλαμβανομένης της αλ-Κάιντα, αλλά και, πιο πρόσφατα, του ISIS (επίσης γνωστό ως ISIL). Το ISIS είναι ένας εξτρεμιστικός στρατός που γεννήθηκε στα «στρατόπεδα προσφύγων» στα σύνορα της Συρίας / Τουρκίας και της Συρίας / της Ιορδανίας, και ο οποίος χρηματοδοτήθηκε από το ΝΑΤΟ και τη Δύση για την καταπολέμηση της κοσμικής κυβέρνσησης του Μπασάρ αλ-Άσαντ στη Συρία.
Τέτοια εξτρεμιστικά εμφυτεύματα εξυπηρετούν διάφορους σκοπούς. Η Δύση τους χρησιμοποιεί ως εκπροσώπους τους στους πολέμους, που διεξάγει ενάντια στους εχθρούς της – τις χώρες που εξακολουθούν να είναι εμπόδια στον δρόμο της Αυτοκρατορίας για την πλήρη κυριαρχία του κόσμου. Στη συνέχεια, κάπου στην πορεία, αφού αυτές οι εξτρεμιστικές στρατιές «βγαίνουν εντελώς εκτός ελέγχου» (και πάντα θα βγαίνουν), θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως σκιάχτρα και ως δικαιολογία για τον «πολέμο κατά της τρομοκρατίας», ή, όπως μετά από που το ISIS πήρε τη Μοσούλη, ως δικαιολογία για την περαιτέρω εμπλοκή των δυτικών στρατευμάτων στο Ιράκ.
Ιστορίες για τις ριζοσπαστικές μουσουλμανικές ομάδες παρελαύνουν διαρκώς στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των περιοδικών, ή προβάλλονται στην τηλεόραση , υπενθυμίζοντας στους αναγνώστες και στο κοινό, «πόσο επικίνδυνος ο κόσμος είναι πραγματικά», «πόσο σημαντική είναι η Δυτική συμμετοχή σε αυτόν», και κατά συνέπεια, πόσο σημαντική είναι η επιτήρηση , πόσο απαραίτητα είναι τα μέτρα ασφάλειας, καθώς και οι προϋπολογισμοί και οι πόλεμοι, η τεράστια «άμυνα» ενάντια στα αμέτρητα κράτη παρίες.
Από έναν ειρηνικό και δημιουργικό πολιτισμό, που συνήθιζε να κλίνει προς το σοσιαλισμό, τα Μουσουλμανικά έθνη και το ίδιο το Ισλάμ, βρέθηκε να έχει ξαφνικά εκτροχιαστεί, ξεγελαστεί, να έχει υποστεί την διείσδυση ξένων θρησκευτικών και ιδεολογικών εμφυτευμάτων, και να έχει μετασχηματιστεί από τους Δυτικούς ιδεολόγους και προπαγανδιστές σε μια «τεράστια απειλή», να έχει βρεθεί στην κορυφή και να αποτελεί το σύμβολο της τρομοκρατίας και της μισαλλοδοξίας.
Η κατάσταση είναι τραγελαφική, αλλά κανείς δεν γελάει πραγματικά – ως αποτέλεσμα πάρα πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πάρα πολύ έχουν καταστραφεί!
Η Ινδονησία είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά ιστορικά παραδείγματα για το πώς αυτοί οι μηχανισμοί της καταστροφής των προοδευτικών μουσουλμανικών αξιών, έχουν πραγματικά λειτουργήσει:
Στη δεκαετία του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι ΗΠΑ, η Αυστραλία και η Δύση γενικότερα, «ανησυχούσε» όλο και περισσότερο, για την προοδευτική αντι-ιμπεριαλιστική και διεθνιστική στάση του Προέδρου Σουκάρνο, και για την αυξανόμενη δημοτικότητα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ινδονησίας (PKI). Αλλά ήταν ακόμα πιο ανήσυχοι σχετικά με τη φωτισμένη, σοσιαλιστική και μετριοπαθή εκδοχή του Ισλάμ στην Ινδονησία, που συσχετιζόταν σαφώς με τα κομμουνιστικά ιδεώδη.
Χριστιανοί και αντι-κομμουνιστές ιδεολόγοι και «σχεδιαστές», όπως και το πασίγνωστο Ιησουίτικο Joop Beek, διείσδυσαν στην Ινδονησία. Έστησαν μυστικές οργανώσεις εκεί, από ιδεολογικές σε παραστρατιωτικές, βοηθώντας τη Δύση να προγραμματίσει το πραξικόπημα που κατά την διάρκεια και μετά το 1965 αφαίρεσε από 1 ως και 3 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές.
Διαμορφωμένη στη Δύση, η εξαιρετικά αποτελεσματική αντι-κομμουνιστική και αντι-πνευματική διάδοση της προπαγάνδας από το Joop Beek και τις ομάδες του, βοήθησε επίσης να γίνει πλύση εγκεφάλου σε πολλά μέλη των μεγάλων μουσουλμανικών οργανώσεων, ωθώντας τους στο να ενωθούν με σκοπό τη δολοφονία των Αριστερών, αμέσως μετά το πραξικόπημα. Ελάχιστα γνώριζαν ότι το Ισλάμ και όχι μόνο ο Κομμουνισμός, επιλέχθηκαν ως ο κύριος στόχος της φιλοδυτικής, χριστιανικής «πέμπτης φάλαγγας» μέσα στην Ινδονησία, ή ακριβέστερα, ο στόχος ήταν η αριστερή κλίση του φιλελεύθερου Ισλάμ.
Μετά το πραξικόπημα του 1965, ο υπό την δυτική αιγίδα, φασίστας δικτάτορας, General Suharto , χρησιμοποίησε τον Joop Beek ως τον κύριο σύμβουλό του. Από οικονομική άποψη, το καθεστώς το ίδιο σχετιζόταν με τους κυρίως χριστιανούς μεγιστάνες των επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένου του Liem Bian Kie.
Στην πολυπληθέστερη μουσουλμανική χώρα στη γη, την Ινδονησία, οι μουσουλμάνοι ήταν στο περιθώριο, τα «αναξιόπιστα» πολιτικά τους κόμματα απαγορεύονταν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, και τα δύο και η πολιτική (κρυφά) και η οικονομία (φανερά) έπεσε κάτω από τον αυστηρό έλεγχο της χριστιανικής, φιλοδυτικής μειονότητας . Μέχρι σημέρα, αυτή η μειονότητα έχει πολύπλοκες και δηλητηριώδες σχέσεις με τους αντι-κομμουνιστές πολεμιστές, είναι στενά δεμένη με επιχειρηματικές συμπράξεις και με τις μαφίες, τα μέσα ενημέρωσης και τα «εκπαιδευτικά καταστήματα», συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών θρησκευτικών σχολείων, καθώς και με τους διεφθαρμένους θρησκευτικούς κήρυκες (πολλοί από αυτούς έπαιξαν ρόλο στις σφαγές του 1965 ), και άλλοι συνεργάζονται τόσο με το τοπικό όσο και το παγκόσμιο καθεστώς.
Η Ινδονησία, έχει μετατραπεί σε μια σιωπηλή πλειοψηφία, ως επί το πλείστον φτωχή και χωρίς καμία σημαντική επιρροή. Γίνεται μόνο διεθνές πρωτοσέλιδο, όταν απογοητευμένοι λευκοντυμένοι μαχητές της διαλύουν κάποιο μπαρ, ή όταν εξτρεμιστές της, πολλοί από τους οποίους σχετίζονται με τους Μουτζαχεντίν, ανατινάζουν νυχτερινά κέντρα, ξενοδοχεία ή εστιατόρια στο Μπαλί και την Τζακάρτα.
Ή το κάνουν ακόμη και αυτό, πραγματικά;
Ο πρώην πρόεδρος της Ινδονησίας και προοδευτικός μουσουλμάνος κληρικός, Αμπντουραχμάν Ουαχίντ (ο οποίος εκδιώχθηκε από τις ελίτ), μου είπε κάποτε: «Ξέρω ποιος ανατίναξε το ξενοδοχείο Marriott στην Τζακάρτα. Δεν ήταν μια επίθεση από τους Ισλαμιστές, έγινε από τις ινδονησιακές μυστικές υπηρεσίες, προκειμένου να δικαιολογήσουν την ύπαρξη και τον προϋπολογισμό τους, και να ευχαριστήσουν τη Δύση.»
«Θα έλεγα ότι ο δυτικός ιμπεριαλισμός δεν έχει τόσο πολύ σφυρηλατήσει μια συμμαχία με τις ακραίες παρατάξεις, όσο ότι τις δημιούργησε», μου είπε, στο Λονδίνο, ο φίλος μου, και πνευματικός προοδευτικός μουσουλμάνος, Ziauddin Sardar.
Και ο κ Sardar συνέχισε:
«Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η αποικιοκρατία έκανε πολύ περισσότερα από απλώς μια ζημία στα μουσουλμανικά έθνη και τους πολιτισμούς. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην καταστολή και στην ενδεχόμενη εξαφάνιση της γνώσης και της μάθησης, της σκέψης και της δημιουργικότητας, από τους μουσουλμανικές πολιτισμούς. Η αποικιοκρατία ξεκίνησε με την ιδιοποίηση της γνώσης και της μάθησης του Ισλάμ, το οποίο αποτέλεσε τη βάση της «Ευρωπαϊκής Αναγέννησης» και του «Διαφωτισμού» και έληξε με την εξάλειψη αυτής της γνώσης και της μάθησης και από τις μουσουλμανικές κοινωνίες και από την ίδια την ιστορία. Το έκανε αυτό τόσο με την φυσική εξόντωση – την καταστροφή και το κλείσιμο των ιδρυμάτων της μάθησης, την απαγόρευση ορισμένων ιθαγενών τύπων της γνώσης, σκοτώνοντας τοπικούς στοχαστές και επιστήμονες – και με το ξαναγράψιμο της ιστορίας, όπως την ιστορία του δυτικού πολιτισμού, στην οποία εντάσσονται όλες οι μικρότερες ιστορίες άλλων πολιτισμού εντάσσονται .»
Από τις ελπίδες αυτών των εποχών μέχρι τη συνολική κατήφεια των σημερινών ημερών, πόσο μεγάλο και τραγικό ταξίδι ήταν!
Ο μουσουλμανικός κόσμος είναι τώρα τραυματισμένος, ταπεινωμένος και σε σύγχυση, σχεδόν πάντα σε θέση άμυνας.
Είναι παρεξηγημένος από τους ξένους, και συχνά ακόμη και από τον ίδιο τον λαό του, οι οποίοι συχνά αναγκάζονται να βασίζονται στις δυτικές και χριστιανικές απόψεις για τον κόσμο.
Αυτό που συνήθιζε να κάνει τον πολιτισμό του Ισλάμ τόσο ελκυστικό – η ανοχή, η μάθηση, η ανησυχία για την ευημερία των ανθρώπων – έχει ακρωτηριαστεί από το μουσουλμανικό βασίλειο, που καταστράφηκε από το εξωτερικό. Ό, τι απέμεινε ήταν μόνο η θρησκεία.
Τώρα, οι περισσότερες από τις μουσουλμανικές χώρες διέπονται από δυνάστες, από στρατιωτικές ή διεφθαρμένες κλίκες. Όλα αυτά συνδέονται στενά με τη Δύση και το παγκόσμιο καθεστώς και τα συμφέροντά του.
Όπως έκαναν σε πολλά μεγάλα έθνη και αυτοκρατορίες της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής, καθώς και στην Αφρική, Δυτικοί εισβολείς και άποικοι κατάφεραν να εξολεθρεύσουν εντελώς μεγάλους μουσουλμανικούς πολιτισμούς. Αυτό που τους αντικατέστησε με τη βία ήταν η απληστία, η διαφθορά και η σκληρότητα.
Φαίνεται ότι, οτιδήποτε βασίζεται σε κάτι διαφορετικό, σε μη-χριστιανικές βάσεις, καταστρέφεται και γίνεται σκόνη από την Αυτοκρατορία. Μόνο οι μεγαλύτεροι και πιο σκληροί πολιτισμοί εξακολουθούν να επιβιώνουν.
Κάθε φορά που μια μουσουλμανική χώρα προσπαθεί να επιστρέψει στην ουσία της, να βαδίσει στο δικό της σοσιαλιστικό ή κοινωνικά προσανατολισμένη τρόπο της – όπως το Ιράν, η Αίγυπτος, η Ινδονησία, ή πολύ πιο πρόσφατα, το Ιράκ, η Λιβύη ή η Συρία – δέχεται άγρια βασανιστήρια και καταστρέφεται.
Η θέληση του λαού της είναι ανεπίσημα σπασμένη, και δημοκρατικά εκφρασμένες επιλογές έχουν ανατραπεί.
Για δεκαετίες, η Παλαιστίνη έχει στερηθεί την ελευθερία, καθώς και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά της. Τόσο το Ισραήλ και η Αυτοκρατορία φτύνουν το δικαίωμά της για αυτοδιάθεση. Ο Παλαιστινιακός λαός είναι κλειδωμένος σε ένα γκέτο, ταπεινωμένος, και δολοφονημένος. Η θρησκεία είναι ό,τι έχει απομείνει σε μερικούς από αυτούς.
Η «Αραβική Άνοιξη» εκτροχιάστηκε και τερματίστηκε σχεδόν παντού, από την Αίγυπτο ως το Μπαχρέιν, και τα παλιά καθεστώτα και στρατιωτικές δικτατορίες είναι πίσω στην εξουσία.
Όπως Αφρικανικός λαός, έτσι και οι Μουσουλμάνοι πληρώνουν τρομαχτικό αντίτιμο για το ότι έχουν γεννηθεί σε χώρες πλούσιες με φυσικούς πόρους. Αλλά επίσης κακοποιούνται για το γεγονός ότι, μαζί με την Κίνα, έχουν τη μεγαλύτερη ιστορία πολιτισμού, που επισκίασε όλους τους πολιτισμούς της Δύσης.
Τώρα, σχεδόν κανείς στη Δύση δεν ξέρει για τα μεγάλα επιστημονικά, καλλιτεχνικά ή κοινωνικά επιτεύγματα του μουσουλμανικού κόσμου. Αλλά όλοι είναι «καλά ενημερωμένοι» σχετικά με το ISIS. Φυσικά ξέρουν το ISIS μόνο ως «ισλαμική εξτρεμιστική ομάδα», όχι ως ένα από τα δυτικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται για να αποσταθεροποιήσουν τη Μέση Ανατολή.
Καθώς η Γαλλία θρηνεί για τους θανάτους των δημοσιογράφων στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού, Charlie Hebdo (αναμφισβήτητα ένα τρομερό έγκλημα!), σε όλη την Ευρώπη και πάλι το Ισλάμ απεικονίζεται ως βάναυσο και επικίνδυνο και όχι η Δύση με τα, μετα τις Σταυροφορίες, χριστιανικά φονταμενταλιστικά δόγματα που συνεχίζουν την ανατροπή και τη σφαγή όλων των μετριοπαθών και προοδευτικών κυβερνήσεις στον μουσουλμανικό κόσμο, αφήνοντας τους μουσουλμάνους στο έλεος των φανατικών διαταραγμένων
Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, περίπου 10 εκατομμύρια μουσουλμάνοι έχουν δολοφονηθεί, επειδή οι χώρες τους δεν εξυπηρετούσαν την Αυτοκρατορία, ή δεν εξυπηρετούσαν το πλήρες σχέδιο, ή απλά βρέθηκαν στο δρόμο της. Τα θύματα ήταν Ινδονήσιοι, Ιρακινοί, Αλγερινοί, Αφγανοί, Πακιστανοί, Ιρανοί, πολίτες της Υεμένης, Σύριοι, Λιβανέζοι, Αιγύπτιοι, και πολίτες του Μάλι, της Σομαλία, του Μπαχρέιν και πολλών άλλων χωρών.
Η Δύση αναγνώρισε τα πιο φρικτά τέρατα, έριξε δισεκατομμύρια δολάρια σε αυτούς, τους εξόπλισε, τους έδωσε την προηγμένη στρατιωτική εκπαίδευση, και στη συνέχεια τους άφησε ελεύθερους.
Οι χώρες που αναπαράγουν την τρομοκρατία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, είναι μερικοί από τα πιο στενούς συμμάχους της Δύσης, και δεν έχουν τιμωρηθεί για την εξαγωγή αυτής της φρίκης σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο.
Μεγάλα κοινωνικά μουσουλμανικά κινήματα όπως η Χεζμπολάχ, η οποία επί του παρόντος δραστηριοποιείται στον θανάσιμο αγώνα κατά του ISIS, αλλά που επίσης συνήθιζε να στηρίζει το Λίβανο κατά τη διάρκεια του αγώνα του εναντίον της ισραηλινής εισβολής, είναι μέσα στους «καταλόγους των τρομοκρατών» που συντάχθηκαν από τη Δύση. Αυτό εξηγεί πολλά, αν κάποιος είναι πρόθυμος να δώσει την κατάλληλη προσοχή.
Βλέποντάς το από τη Μέση Ανατολή, φαίνεται ότι η Δύση, όπως και κατά τη διάρκεια των σταυροφοριών, στοχεύει στην απόλυτη καταστροφή των μουσουλμανικών χωρών και του μουσουλμανικού πολιτισμού.
Όσο για τη μουσουλμανική θρησκεία, η δυτική Αυτοκρατορία αποδέχεται μόνο τις υπάκουες και άτολμες εκδοχές της- δηλαδή αυτές που αποδέχονται τον ακραίο καπιταλισμό και την κυρίαρχη παγκόσμια θέση της Δύσης. Το μόνο άλλο ανεκτό είδος του Ισλάμ είναι αυτό που κατασκευάζεται από την ίδια τη Δύση, και από τους συμμάχους της στον Κόλπο – σχεδιασμένο να πολεμάει την πρόοδο και την κοινωνική δικαιοσύνης, αυτό που καταβροχθίζει τους δικούς του ανθρώπους.
*Ο Andre Vltchek είναι ένας μυθιστοριογράφος, σκηνοθέτης και ερευνητής δημοσιογράφος . Έχει καλύψει πολέμους και συγκρούσεις σε δεκάδες χώρες. Το αποτέλεσμα αυτών των καλύψεων είναι το τελευταίο βιβλίο του: «Ο αγώνας ενάντια στον δυτικό ιμπεριαλισμό» (Fighting Against Western Imperialism). Ο «Plouto» δημοσίευσε τη συζήτηση του με τον Νόαμ Τσόμσκι: Για τη Δυτική τρομοκρατία. (On Western Terrorism.) Το θρυλιό πολιτικό μυθιστόρημά του “Point of No Return” εκδόθηκε εκ νέου και ειναι διαθέσιμο. Η Oceania είναι το βιβλίο του για το δυτικό ιμπεριαλισμό στο Νότιο Ειρηνικό. Το προκλητικό βιβλίο του για την μετά-Σουχάρτο Ινδονησία και το μοντέλο της φονταμενταλιστικής αγοράς ονομάζεται “Ινδονησία – Το Αρχιπέλαγος του Φόβου” (Indonesia – The Archipelago of Fear”). Το ντοκιμαντέρ του, «Ρουάντα Gambit» αναφέρεται στην ιστορία της Ρουάντα και τη λεηλασία της ΛΔ του Κονγκό. Έχοντας ζήσει για πολλά χρόνια στη Λατινική Αμερική και την Ωκεανία, ο Vltchek αυτή τη στιγμή κατοικεί και εργάζεται στην Ανατολική Ασία και την Αφρική.
μετάφραση, επιμέλεια: Σύλβια
πηγή : http://www.counterpunch.org/…/who-should-be-blamed-for-mus…/)
πηγη https://omniatv.com/…/5056-%CE%B7-%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE%B7-…
