Τα καλύτερά μας ποιήματα ακόμη δεν τα γράψαμε
τους καλύτερους θανάτους ακόμη δε βαφτίσαμε
τα καλύτερά μας χρόνια τα περάσαμε
σε μια μπουκάλα αλκοόλ που μας τελείωσε
κάποτε και ο θεοί πεθαίνουν
χωρίς ν’ αναστηθούν
κάποτε υπήρξαμε άνεμος
που σπαταλήθηκε ένδοξα
μπρος στην επέλαση της νιότης
που είναι γένους θηλυκού
η μήτρα αυτού που αρχίζει και τελειώνει
βάναυσα όπως ο θάνατος
που φτερουγίζει στις πλάτες των γλάρων
κι η άνοιξη τελειώνει.
Ήμασταν νέοι κι ωραίοι. Τότε.
Κύματα χάθηκε η ζωή μας.
Μισός αιώνας πότης
μισός αιώνας εραστής
πενήντα χρόνια αλήτης
κι η τέχνη μου κατάρα.
Τελειώνει η εποχή των ποιητών τελειώνει.
