“Λαθραίοι” | Γιάννης Τσιτσίμης

Transit
μου είπες και με ταξίδεψες
πρώτη θέση λαθρεπιβάτη σε βαγόνι δίχως εισιτήριο,
είναι εύκολες οι θάλασσες
οι άνθρωποι είναι που πνίγονται όχι οι προκηρύξεις
είπες
και φύγαμε κλεισμένοι στα αδιάβροχα μυαλά μας
να ζήσουμε το όνειρο κάθε άστεγου που στέκεται
στην ουρά για την χριστιανική σούπα
στην ουρά για τους σκουπιδοτενεκέδες
με τα ψαροκόκαλα, τις σερβιέτες, τα φθηνά ρεβίθια
στην ουρά με τους Πακιστανούς σαν Πακιστανοί
και συντροφιά τις αλητόγατες της Ροτόντα,
το ταξίδι για το ταξίδι
μου είχες πει, χωρίς προορισμό
κι ας βρέχει παράνομους και λακέδες,
δεν παρκάρεις εύκολα στην χώρα των ρουφιάνων
δεν παίρνεις με τη μία στολή χαφιέ ή σκύλου
πρέπει να τα δουλέψεις πρώτα τα κέρδη στο παζάρι
πρέπει να τους γλύψεις υποτακτικά
γι’ αυτό, είπες , πάμε,
πριν μας κρεμάσουνε κι εμάς στα γουναράδικα
γδαρμένα κύτταρα και σάπια έντερα,
τα όνειρα πρώτα, να το ξέρεις,
τα όνειρα πρώτα σκοτώνουν στο μαχαίρι,
πάμε,
ας ταξιδέψουμε λαθραία
Transit,
ας νιώσουμε για λίγο γυναίκες Ουκρανίας
μελαμψοί άμοιροι του Μπάγκλα Ντες
λαθραίοι Αλβανοί στην αγορά
μνήμες ξεθωριασμένες της Καμπούλ
σκόνη αφρικανικής ερήμου,
φίλε,
δεν έχουν μείνει και πολλοί τόποι
για να πάμε,
έχουν βάλει σύνορα παντού
και φύλακες ,
βλάχους lone rangers,
μπάτσους με κοιλιές και βυζιά που πουλάν την κοκαΐνη,
έλα να φύγουμε,
πεταλούδες ψυχεδελικές, μόνες στη βιτρίνα με τα βαλσαμωμένα έντομα.
Transit,
τρέλα,
τρεμούλα.
Δεν είναι όλα δρόμος
είναι όλα τρόμος.