Transit
μου είπες και με ταξίδεψες
πρώτη θέση λαθρεπιβάτη σε βαγόνι δίχως εισιτήριο,
είναι εύκολες οι θάλασσες
οι άνθρωποι είναι που πνίγονται όχι οι προκηρύξεις
είπες
και φύγαμε κλεισμένοι στα αδιάβροχα μυαλά μας
να ζήσουμε το όνειρο κάθε άστεγου που στέκεται
στην ουρά για την χριστιανική σούπα
στην ουρά για τους σκουπιδοτενεκέδες
με τα ψαροκόκαλα, τις σερβιέτες, τα φθηνά ρεβίθια
στην ουρά με τους Πακιστανούς σαν Πακιστανοί
και συντροφιά τις αλητόγατες της Ροτόντα,
το ταξίδι για το ταξίδι
μου είχες πει, χωρίς προορισμό
κι ας βρέχει παράνομους και λακέδες,
δεν παρκάρεις εύκολα στην χώρα των ρουφιάνων
δεν παίρνεις με τη μία στολή χαφιέ ή σκύλου
πρέπει να τα δουλέψεις πρώτα τα κέρδη στο παζάρι
πρέπει να τους γλύψεις υποτακτικά
γι’ αυτό, είπες , πάμε,
πριν μας κρεμάσουνε κι εμάς στα γουναράδικα
γδαρμένα κύτταρα και σάπια έντερα,
τα όνειρα πρώτα, να το ξέρεις,
τα όνειρα πρώτα σκοτώνουν στο μαχαίρι,
πάμε,
ας ταξιδέψουμε λαθραία
Transit,
ας νιώσουμε για λίγο γυναίκες Ουκρανίας
μελαμψοί άμοιροι του Μπάγκλα Ντες
λαθραίοι Αλβανοί στην αγορά
μνήμες ξεθωριασμένες της Καμπούλ
σκόνη αφρικανικής ερήμου,
φίλε,
δεν έχουν μείνει και πολλοί τόποι
για να πάμε,
έχουν βάλει σύνορα παντού
και φύλακες ,
βλάχους lone rangers,
μπάτσους με κοιλιές και βυζιά που πουλάν την κοκαΐνη,
έλα να φύγουμε,
πεταλούδες ψυχεδελικές, μόνες στη βιτρίνα με τα βαλσαμωμένα έντομα.
Transit,
τρέλα,
τρεμούλα.
Δεν είναι όλα δρόμος
είναι όλα τρόμος.
“Λαθραίοι” | Γιάννης Τσιτσίμης
Latest from Poetry
Κρουασάν στη Μαριούπολη – Εύη Λαμπροπούλου
Γκρεμίζεται η πόλη με το όμορφο όνομα Μαριούπολη όπου μέναν ξανθές Μαρίες Μαρίνες Μαρούσκες βόμβες πέφτουν στην οθόνη μου ταράζουν τα πίξελ Μάριοι μπουσουλάνε
Ό,τι δεν ήταν θα ξαναγίνει – Βάσω Χριστοδούλου
Στο τέλος δε θα υπάρχουμε ούτε εμείς θα μας καταπιεί η περαστικότητα σαν άλλη μαύρη τρύπα στο αχανές σύμπαν θα μας ξεχάσουν σαν να
Γιατί οι μικροαστοί δεξιοί, αριστεροί, αναρχικοί αγαπούν τον Κούντερα- Του Αντώνη Αντωνάκου
Aντί νεκρολογίας Ο Κούντερα μίλησε για τον μικροαστό και τον ναυαγισμένο άνθρωπο της πόλης. Εκεί που τού χάιδευε την κοιλιά για να χωνέψει το
Brikena Gishto- 3 ποιήματα
«Θα βρεθούμε ξανά» Ήξερε πως δεν απόμενε πολύς καιρός ήξερε πως έπρεπε να βιαστεί μα όσο πίστευε πως ήξερε τόσο περισσότερο έχανε το μυαλό
Τρία ποιήματα για τον Κώστα Φραγκούλη- Αντώνης Μπαλασόπουλος
Δεν υπάρχει ομορφιά Δεν υπάρχει ομορφιά στη φτώχεια.Ο χτιστός κόσμος—μια σκέψη ημιτελής. Ο άχτιστος, τυφλός σαν ένας ουρανός θολόςπου σ’ αποστρέφεται. Στο βάθος,μια σημαία