Η γυναίκα
άφησε το όπλο στην άκρη.
Ο άντρας βάλθηκε να της λύνει με στοργή τη βαριά πλεξούδα.
Χείμαρρος χύθηκαν τα μαλλιά στη δυνατή πλάτη.
Χαίτη κατάμαυρη
όμοια με εκείνη τη νύχτα που εξαφάνιζε μέσα της τα άγρια βουνά και ξεκούραζε τα χέρια απ’ το ολοήμερο βόλι.
«Το όπλο, είπε ή γυναίκα, είναι ελαφρύ όταν ρίχνει για την ελευθερία».
Και τότε κάναν έρωτα όπως το κάνουν μόνο εκείνοι που ξέρουν ότι ίσως αύριο πέσουν στη μάχη.
Και αφού ξαναβρήκαν ανάσα
τραγούδησαν για το ελεύθερο Κουρδιστάν.
Έτσι ξέκλεβαν λίγο χρόνο
πριν γεμίσουν ξανά
την κάνη χαράματα.
Η Νεφέλη Β.Π. συμμετέχει στη συλλογικότητα Κενό Δίκτυο.
