Τα μάτια της έχουν ζαρώσει τόσο πολύ
ζητάνε να καλυφτούν από τη ζωή.
“Τίποτα κανείς δεν ξέρει,
τώρα πέσε και σκεπάσου στο κρεβάτι”
είπαν οι Νεφέλες.
Η ζωή σκεπάζει τον θάνατο
Θα πεθάνει
Η οριστική παύση των ζωτικών λειτουργιών
χτυπάει τους συγγενείς,
δυστυχισμένοι θεριστές.
Δεν θα μπορέσουν να αναπνεύσουν
ή να χωνέψουν
Αιφνιδίως, Ακαριαίος
Το τέλος
Ιδού ο αφανισμός της Σταχτοπούτας
και εκείνου του σπάνιου Δράκου με τις τρεις πριγκίπισσες.
Ένα σπίτι γεμάτο καπνισμένους τοίχους
Η σόμπα υγραερίου για το χειμώνα
Το πετρογκάζ για την κουζίνα
Και το κερί δίπλα από το καντήλι
Aυτά μαύρισαν τους τοίχους
Και η σαραντάχρονη υγρασία του σπιτιού
Τα γαρύφαλλα έχουν ξεραθεί
Οι γλάστρες πλέον έχουν σπάσει
Κανείς δεν έμεινε εκεί να φροντίζει τίποτα
Οι αμυγδαλιές δεν στάζουν αμύγδαλα και
Τα φίδια έφαγαν όλα τα σύκα
Αφήνω πίσω μου χρόνια που δεν έζησα
Η αγάπη της προξενεί φλεγμονή
στα πνευμόνια μου σε μία τοπική διάλεκτο.
Διασώθηκαν οι οδύνες του τοκετού
λέγεται ειρωνικά από κάποιον. Εμένα, αυτό που με πληγώνει –
Η υπέρτατη αγάπη
Η καλοσύνη
Η αγνότητα
Η αγάπη τρέχει κυριολεκτικά
στο σώμα ενός ζώου και στο δικό μου.
Οι πράξεις δεν καθορίζονται από κίνητρα
Η γιαγιά μου ντυμένη με ένα γαλάζιο φόρεμα
κοιτάζοντας την εξώπορτα
στις τέσσερις η ώρα το ξημέρωμα
όταν εγώ ξερνάω βαλεριάνα με ουίσκι στη λεκάνη της μάνας μου.
Το σημείο πέραν του οποίου δεν συνεχίζεται το δάκρυ της
Το έσχατο σημείο
Πώς μπορεί να συνεχίσει η ζωή μου χωρίς εσένα;
Πώς μπορεί να συνεχίσει η ζωή μας
χωρίς τους αγαπημένους μας ανθρώπους;
Τι βάσανο
Τι γελοιότητα
Τα κοσμήματα φαντάζουν ασήμαντα
Όλες οι βόλτες, οι τσακωμοί
στερούνται σημασίας
όταν
τα γράμματα δεν φαίνονται καθαρά
το σπίτι φαίνεται από μακρυά.
Μεσοπαθητικό ρήμα εμφανίστηκε
ξαφνικά μπροστά μας κατά τα μεσάνυχτα
Οι πλούσιοι πυροβολούν την εργατική τάξη
Αυτή, έζησε δύο πολέμους τώρα
Δεν θέλει να είναι μάρτυρας του τρίτου παγκοσμίου πολέμου
Θα ήθελε λίγο νερό
Αρκετά είδε
Αρκετά διέρκησε η διαμονή της στη Δυτική Ελλάδα
Εξοικονόμησε τα απαραίτητα από τη ζώη
Θες από την ταλαιπωρία
Θες από την βροχή
Θες τα παπούτσια της
Δεν μπόρεσε τελικά να φτάσει έγκαιρα
Το σημείο πέραν του οποίου δεν συνεχίζεται το δάκρυ της
Το έσχατο σημείο
Το πέρας του δέρματος της
Τα τέλη του αιώνα
Το τέλος του δρόμου
Η Σίσσυ Δουτσίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980.Έχει σπουδάσει Αστροφυσική και Θέατρο. Είναι ηθοποιός και ποιήτρια. Είναι Ιδρυτικό μέλος του +Ινστιτούτου [Πειραματικών Τεχνών] και συμμετέχει στην πολιτιστική ομάδα Κενό Δίκτυο. [http://ecstaticpoetrysemeli.blogspot.com]
