Τα χνώτα μας
μαύρα σύννεφα
σαλπάρουν μέσα σε χοάνες
εν μέσω εμβατηρίων
σπονδές σε άγνωστους θεούς
ήχοι και καταισχύνες
σε πολιτισμούς που δεν κοιμούνται
υποτέλεια
εξάρτηση
ορόσημα απανθρακωμένα
στη χόβολη των ιδανικών
της μιας χρήσης
αναλγησία σε υπέρτατες δόσεις
καρδιές αιωρούνται στο κενό
στα βουλιαγμένα διάσελα
στ’ αναψοκοκκινισμένα ρουμάνια
όλα κρυφά κι απόκοσμα
παιδικές φωνές
αλαργινά όνειρα
ξέμακρες αναμνήσεις
παραχωμένες σε χίμαιρες
και τιμολόγια παντοπωλείων
δεν υπάρχει ρυμοτομικό σχέδιο
σε μια τόσο δα καρδιά
έρμαιο στα νυχτοπούλια
στο θάνατο
στα ερπετά
στα σβηστά μαγκάλια
μεγάλων αγροικιών
ανοιχτών σαν αινίγματα
ανήμπορων σαν αρρώστιες
σε κατεστραμμένες δημοσιές
γκρίζα πλεούμενα οι ματιές μας
θυσιάζονται στα εφήμερα
για να περνάμε ανώδυνα τον καιρό μας
από τη μια εποχή στην άλλη
πασχίζοντας να κρατήσουμε λυχνάρια αναμμένα
κι απόψεις φωτισμένες
έρευνες
συζητήσεις
προσπάθειες
ειδήσεις
και ψώνια
σαν νεκροί που μας κατατρέχουν
πρόγονοι με τεράστια πριόνια
να κόψουν συνειδήσεις σε κομμάτια
Ο Δημήτρης Τρωαδίτης (Αθήνα 1959), στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με αρχές της δεκαετίας του ’80 συμμετείχε σε ομάδα θεάτρου σκιών και μουσικό συγκρότημα. Με την ποίηση ασχολείται από τα γυμνασιακά του χρόνια. Από το 1992 ζει μόνιμα στην Μελβούρνη. Εργάζεται ως διορθωτής εφημερίδας. Ποιήματά του έχουν βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά σε Ελλάδα και Αυστραλία, στα Ελληνικά και Αγγλικά. Οργανώνει ποιητικές εκδηλώσεις στην Μελβούρνη, ενώ ασχολείται με την ποιητική μετάφραση. Έχει, επίσης, κάνει μεταφράσεις πολλών άρθρων πολιτικού και ιστορικού περιεχομένου. Διατηρεί την ιστοσελίδα ποίησης “Το Κόσκινο” στη διεύθυνση http://tokoskino.me
