Theory. Utopia. Empathy. Ephemeral arts – EST. 1990 – ATHENS LONDON NEW YORK

Η Όψη του Ανθρώπου- Μάνος Τσίζεκ

in Poetry

Ήρθα από το Χαλάνδρι
εκείνο τον τυραννισμένο τόπο των νευρώσεων
μετά από μια μάταιη απόπειρα 
διεκδίκησης των δεδουλευμένων μου
από μια εταιρεία παραγωγής.
Ο βαρύς ταξικός αέρας της περιοχής
μου θύμιζε τη θέση μου
μ’ έκανε να νιώθω σαν
κοινωνικό απόβλητο
όσο καλά κι αν είχα ντυθεί
όσο σωστά κι αν είχα κάνει
τη δουλειά μου.

Επιστρέφοντας στο κέντρο
ένιωθα άδειος σαν λάφυρο πολέμου.
Κι έπρεπε ν’ ακούσω, με την
άκρη του αυτιού μου,
καθώς ανέβαινα την οδό Κυψέλης
τη φωνή μιας γυναίκας από
την Αφρική
που μίλαγε με μια φίλη της
σε μια στάση λεωφορείου,
για να θυμηθώ ξανά
πόσο μεστή
πόσο άδολη μπορεί να είναι
η όψη του ανθρώπου.

Tags:

Latest from Poetry

Brikena Gishto- 3 ποιήματα

«Θα βρεθούμε ξανά» Ήξερε πως δεν απόμενε πολύς καιρός ήξερε πως έπρεπε
Go to Top