Σημάδεψέ με στον κρόταφο – Στέλα Αλισάνογλου

Η τέχνη σε ηρεμεί.
Όχι.
Η τέχνη σε ξυπνάει.
Ούτε.
Η τέχνη σε σπρώχνει.
Οκ.
Η τέχνη σε ξεγεννάει.
Ναι. Ναι!
Η τέχνη σε ξεγεννάει.
Κι είναι το μεγαλύτερο έργο τέχνης.
Είσαι.
Ναι. Είσαι το μεγαλύτερο έργο τέχνης πάνω στη γη.
Είναι.
Είσαι. Είμαι.
Το μυαλό δηλαδή είναι. Το ανθρώπινο, ντε!
Αυτό, το ικανό για το πιο αποτρόπαιο έγκλημα.
Αυτό το ίδιο ζει μέσα στο σώμα μου, στο σώμα σου, στο σώμα του.
Όταν χορεύει το μυαλό το σώμα τα δίνει όλα.
Το στομάχι αλλάζει θέση με το συκώτι.
Το ένα πνευμόνι με το ένα νεφρό.
Κι η καρδιά… ανεβαίνει μέχρι τον λαιμό.
Τα μάτια ματώνουν κι ο αφαλός δακρύζει.
Στον κρόταφο να με σημαδεύεις να μην ησυχάζω.
Να μην ησυχάζουμε.
Άπαξ και γεννηθείς χάθηκες.
Σημάδεψέ με στον κρόταφο.