Τυλίγεις τα πλευρά μου με γάζες — πειραματίζεσαι με τη λέξη «τρυφερότητα»
αφότου τα χέρια σου μελάνιασαν τόσο τον λαιμό μου που δεν μπορώ να μιλήσω.
Καθώς ο χειμωνιάτικος ήλιος αλληθωρίζει προς το λουλούδι της ερήμου,
που πεθαίνει σε μια φθαρμένη τερακότα μακριά απ’ το σπίτι του,
οι άντρες μού λένε να ‘μαι ειλικρινής για τον ρόλο που έπαιξα στο «περιστατικό»:
Οκ, ναι, έπρεπε να κάτσω στ’ αυγά μου όταν με χλεύαζες απ’ το πεζοδρόμιο
αλλά η μπερδεμένη μου καρδιά μπήκε στο παιχνίδι.
Κι αυτό έγινε επειδή κάποτε πέρασα πολύ καιρό στην έρημο
κι η χειμερινή ομίχλη μού φαίνεται εντυπωσιακή όπως κρέμεται απ’ τα δέντρα—
μοιάζει με το αίμα που ξεραίνεται στο σώμα μου.
Θέλω να τη φορέσω και να βγω έξω ένα βράδυ,
θέλω ν’ αγγίξω με τα χέρια και το πρόσωπο την προκλητική τροχιά της.
Επειδή: άντε και γαμήσου!
Δεν με βρήκες εδώ,
Εδώ εγώ σ’ έφερα.
– Lynn Melnick — Landscape With Written Statement, μετάφραση: Λευτέρης Βασιλόπουλος
