Συμπτωματολογία του δικού μου έρωτα. – Μαριβή Γαζέτα

June 16, 2018

Συμπτωματολογία
του δικού μου έρωτα.

Κοίταξε
απλά έτυχε
να είσαι εσύ
απλά
ταιριάζεις τόσο στα μέτρα μου
το χρώμα του δερματός σου
και η υφή του
η φωνή σου
και αυτό το βλέμμα
που με ειρωνεύεται
λατρεύω την ειρωνία
πραγματικά
με αφοπλίζει
ξέρεις τι
με καυλώνει
έτυχε να είσαι εσύ
και έχω πλέξει μια εμμονή
στα μέτρα σου
έλα να
στη φορέσω
με όλες τις καταστροφές
κεντημένες απάνω
με όλα τα αναίσχυντα
ναί,μια αφορμή έψαχνα
και τη βρήκα
και μια μορφή
εσύ
που δεν ξέρεις τίποτα
πραγματικά ομορφιά μου
δεν ξέρω αν πρέπει
να κολακευτείς
ή να τρομάξεις
με την εμμονή μου
δεν λέει τα καλύτερα για σένα
ας μην με γάμαγες
με τα μάτια ανοιχτά
τώρα βρήκα
ένα τόπο
να στοιχειώσω
και όχι πως αυτό θα ταράξει
τον ύπνο σου
αλίμονο
είσαι τόσο προστατευμένος
παρόλα αυτά
αγάπη
τα έχω όλα
ύπο έλεγχο
δεν χάνω τον έλεγχο
για αυτό
δεν χάνεις τη χυδαία
γοητεία σου
εγώ είμαι εδώ
και φροντίζω για αυτό
μόνο φρόντισε
μην γίνεις ποτέ
αληθινός
προτιμώ να γράφω για σένα
παρά να σε αγαπώ
ή ό,τι δεν ξέρω
να έρχεσαι που και που
να μου σφίγγεις
το λαιμό
και ύστερα
να εξαφανίζεσαι
για να γράφω καμιά
μαλακία
για να δικαιολογώ
τη θλίψη μου
και τη λύσσα μου
για να λέω
είμαι ερωτευμένη
μόνο μέσα στο κεφάλι μου
και να φτιάχνω φανταστικούς διαλόγους
που απευθύνομαι σε εσένα
είσαι ό,τι πρέπει
η τέλεια αφορμή
για να ξεπαράσω τα όρια
πέρα από τα όρια που ξέρω
πόση δύναμη
κρύβει
το θύμα
αυτό το υποκείμενο
το μαζοχιστικό
που τίποτα
δεν το φτάνει
δεν το πονάει κάτω από το δέρμα
καταλαβαίνεις εσύ
το ξέρω
για αυτό μου δίνεις
οτι σου περισσεύει
και ό,τι δεν μου δίνεις
αν το έδινες
πάλι θα στο έφτυνα
στα μούτρα
τη στιγμή
που θα μου μιλούσες
λίγο
σαν άνθρωπος.

 

 

Η Μαριβή Γαζέτα συμμετέχει στην συλλογικότητα Κενό Δίκτυο

Previous Story

S.O.S. Οι επενδυτές επιβάλλουν έξωση στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού!

Next Story

CYPHERPUNK RISING: WIKILEAKS, ENCRYPTION, AND THE COMING SURVEILLANCE DYSTOPIA by R.U.Sirius


Latest from Poetry

Brikena Gishto- 3 ποιήματα

«Θα βρεθούμε ξανά» Ήξερε πως δεν απόμενε πολύς καιρός ήξερε πως έπρεπε να βιαστεί μα όσο πίστευε πως ήξερε τόσο περισσότερο έχανε το μυαλό
Go toTop