Δεν έχω άλλες ζωές σου λέω.
Φεύγω, μέρα με τη μέρα, φεύγει η αστρόσκονη μου.
Δεν θα δω όλα όσα ετοιμάζεις,
δεν θα ακούσω όλα όσα θα μάθεις,
δεν θα νιώσω όσα θα αισθανθείς.
Μέρα με τη μέρα, νιώθω τον ουρανό
πιο μακρυά μου.
Μυρίζω πιο έντονα το χώμα.
Δεν έχω άλλες ζωές σου λέω.
Ό,τι αγγίζω, το σφίγγω δυνατά, για να το θυμάμαι.
Ό,τι αγαπάω πολύ το μυρίζω έντονα, για να το αισθάνομαι.
Θέλω να κάνεις όλα όσα ονειρεύτηκες, όλα όσα σχεδιάζαμε.
Μια ζωή είχα τους ώμους σηκωμένους, κοντά στα αυτιά μου,
σφιγμένους. Τώρα θα πέσουν κάτω, θα ξεκουραστώ.
Δεν έχω άλλες ζωές σου λέω.
Αυτό το καλοκαίρι κάθισα πολύ στον ήλιο,
να ρουφήξω όσον μπορώ. Και τα μαλλιά μου δεν τα έλουσα
να μυρίζουν θάλασσα.
Φωτογράφισα με τα μάτια μου τα δέντρα
και έμαθα τον ήχο τους όταν φυσάει για να τον τραγουδάω.
Αισθάνομαι τη γη να τρίζει, ακούω το βάδισμα των αλόγων,
τα άλογα – αντάρτες – ήρθανε.
Κοίτα, κοίτα, με πόσο εκλεκτή παρέα φεύγω.
Θα σε συναντήσω ξανά.
Μην σταματήσεις να προσπαθείς.
___________________________________________
Η ποιήτρια Πόππη Δέλτα είναι μέλος της συλλογικότητας Κενό Δίκτυο.
Η ποιητική συλλογή της “Δολοφονία εκ προμελέτης” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κενότητα
