Έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας
είμαστε οι προνομιούχοι του κόσμου
οι στυλοβάτες του Δυτικού πολιτισμού
με πρόσβαση σε παιδεία, ιατροφαρμκευτική περίθαλψη,
δικαίωμα στην εργασία, στέγαση, τροφή
για αυτό να μην παραπονιόμαστε
τί κλαις;
έχουμε όλοι τη ζωή μπροστά μας
σκληρή δουλειά σκληρή δουλειά
σκληρή δουλειά
ίσως δεν προσπαθούμε αρκετά
προς τί τόση αχαριστία
όταν υπάρχει αριστεία;
Έχουμε ολη τη ζωη μπροστά μας
να γεννηθούμε σε ένα μπουρδέλο
αγνές αμόλυντες ψυχές
να βυζάξουμε νευρωτικό γάλα
έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας
να μας κλείσουν σε μια επίχρυση γυάλα
να κολυμπάμε ανέμελα με ελεγχόμενο οξυγόνο
ενώ ο κόσμος τριγύρω συμβαίνει
ή να μας πετάξουν σε μια αρένα
και να πολεμάμε για ένα κομμάτι ψωμί
απο έξι χρονών από έξι ρε μαλάκες
Έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας
για ξύπνημα στις εφτά
σχολείο στις οχτώ
φατούρο στο διάλειμμα
κλάμα στις τουαλέτες
για το θείο δράμα στις έντεκα
πινέζα στην καρέκλα της θρησκευτικού
επιστροφή στο σπίτι
-“μαμα ο Γιωργάκης με είπε αδερφή”
-“Ας τον έδερνες”
ύστερα φαί στα γρήγορα
διάβασμα διάβασμα διάβασμα
αγγλικά στις έξι
ωδείο στις οχτώ
τα λέγκο παραπονεμένα στο πάτωμα
Έχουμε μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας
για την χριστοπαναγία του πατέρα
όταν τα πατήσει
το παζλ στο κρεβάτι σκόρπιο
ένα κομμάτι λείπει
ο σκύλος βήχει
κοιτάς απο το παράθυρο βροχή
το παιδάκι στο φανάρι
δεν καταλαβαίνεις το γιατί
έχουμε μια ολόκληρη ζωη μπροστά μας
η ευθανασία στο Ρούντι για να μην πονάει
η Ελένη που δε με αγαπάει
joy division ,κρίνα και σπαθιά
γιατρέ τί έχει το παιδί
έχουμε μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας
να διαγνωσθούμε με κατάθλιψη
διπολική, οριακή
τα ξυραφάκια έτοιμα στο μπάνιο
χαράζεσαι να τρέξει ένα δάκρυ
το χρειάζεσαι
και για το παιδάκι στο φανάρι
σιγά σιγά καταλαβαίνεις
έχουμε μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας
Οι πρώτες συναυλίες,
οι πρώτες μπύρες ,τα τσιγάρα
τα μάυρα ρούχα, οι αλυσίδες
το πένθος ρε το φορτωθήκαμε εμείς
μάταια τόσο βάρος για μια προβολή
θυμάμαι κοροιδεύαμε
“εμείς ρε τις φοράμε για τα γούστα μας
εσάς σας τις φόρεσαν”
Η αποδόμηση
Εχουμε μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας
“τον Τίμο ρε τον βρήκαν κρεμασμένο
σα χτες πίναμε μπύρες ,μα γιατι;”
έχουμε μια ολόκληρή μπροστά μας να πιούμε
να μουδιάσουμε για το χαμό των φίλων
για τον Μπάμπη τον τρελάκια
που κομματιάστηκε στις κόντρες
με τη γιαμάχα
για τον Νικόλα που τον είδαμε
να λιώνει απ’την πρέζα
“Από βδομάδα το κόβω ρε μαλάκες
από βδομάδα το κόβω”
και απο βδομάδα σε βδομάδα
τον έκοψε η ζωή
όλα μας παιδιά τρομαγμένα, φοβισμένα
νταήδες στους δρόμους με ανοιγμένα κεφάλια
Μπραχάμι,Πατήσια,Γκράβα
ευαίσθητα, παιδιά του χαμού , με αγάπη
με το χαμό στο βλέμμα μα
με αγάπη
είχαμε όλη τη ζωή μπροστά μας
και κάποιοι επιζήσαμε
ύστερα ιεκ, τει, πανεπιστήμια
χαθήκαν οι δρόμοι μας
πότε πότε στο τηλέφωνο μόνο
όλο και πιο αραιά
-ο Δήμος ρε έγινε χρυσαυγίτης
-Τι είναι αυτό ρε ;
-Ναζί, ρε μαλάκα που ζεις;
Σιωπή
-Κομοτηνή δεν τον στείλαν μετάθεση αυτόν;
Προδοσία γιατί ρε μαλάκα γιατί;
Ο Δήμος έχει ακόμα το βιβλίο μου του Οσκαρ Γουάιλντ
“Πάλι αδερφές διαβαζεις;”
μου είχε πει
είχα απορήσει που τον ήξερε
ειχα απορήσει που γνώριζε αυτήν την πληροφορία
μα πάνω απο όλα ειχα απορήσει
που στο τέλος της βόλτας μου ζήτησε το βιβλίο
Έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας
να χάσουμε τους φίλους μας
να τους αποκυρήξουμε
να μας καβατζώσουν τα βιβλία
να διαβάσουμε
να πιστέψουμε σε κάτι έξω από εμάς
να πάμε σε πορείες
να φάμε ξύλο, δακρυγόνα, κρατητήρια
ύστερα σπίτι ντελίβερυ
και μια μαλακία στα κρυφά
γιατί την έχουμε τη ζωη μπροστά μας
αυτή μας έχει πίσω της
Εχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας
να μείνουμε άνεργοι
στα τριάντα με τους γονείς
φίλοι με μηχανάκια να καταπίνουν τη χολή τους
στη βροχή για τριακόσια ευρώ
όσοι και οι σπαρτιάτες στις θερμοπύλες
εθνική υπερηφ
άνοια
έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας
να μαυρίζουμε τα πνευμόνια μας
να καταπίνουμε βενζοδιαζεπίνες
αντιψυχωσικά, αντικαταθλιπτικά
να φέυγουμε το βράδυ κρυφά
να βρούμε κάβα να γίνουμε σκατά
και ύστερα άλλη μια μέρα
Ο.Α.Ε.Δ. λογαριασμοί τα δοντια σάπια
η Νικολέτα να ρίχνει το παιδί ,
τα κλάματα στο αεροδρόμιο
φέυγει ο Μιχαλάκης Φινλανδία
συγγνώμη Μίκυ που δε σε χώρεσε αυτη η χώρα
τώρα οδηγείς νταλίκες στα χιόνια
με έχεις ένα πιάτο φαί και αξιοπρέπεια
Εχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας
να πάθουμε καρκίνο
να τον νικήσουμε ή όχι
να μας σκοτώνουν σιγά-σιγά με ανάπτυξη
να κλαίμε κρυφά μην τυχόν και δεν φανούμε σκληροί
η Ελένη ακόμα δε με αγαπάει
μα έχουμε ολόκληρη ζωή μπροστά μας
και το κακό είναι ότι την έχουν
και οι δολοφόνοι μας
έχουν ονόματα και αυτοί
και είναι τρωτοί
βρήκα ένα λέγκο στη τσέπη μου πατέρα
έχουμε μια ολόκληρη ζωη μπροστά μας
να χτίσουμε κάστρα
είτε πολεμήσουμε είτε όχι
είτε κερδίσουμε είτε χάσουμε
αυτή εκεί, μπροστα μας
θα ξαναπάθουμε καρκίνο, μα δε γαμιέται
άλλοι ίσως ανεύρυσμα,
άλλοι ανακοπή
άλλοι στον κόσμο τους
Έχουμε μια ζωή να ζήσουμε
ας την αφήσουμε να μας γαμήσει κρίμα είναι.
Προσωπικό Blog του Δορίαιχμου εδώ:
