ΥΠΕΥΘΗΝΗ ΔΗΛΩΣΗ
έχω μια χάρτινη σημαία
για τις πομπώδεις παρελάσεις
κι ένα σιδερωμένο κοστούμι
για τις ένδοξες κηδείες
ένα ξυράφι τυλιγμένο
σε μαντίλι λευκό για ώρα ανάγκης
και μια πλαστική κούκλα
για τα μοναχικά μου βράδια
έχω το πτυχίο μου
κορνιζαρισμένο στο σαλόνι
και απλήρωτους λογαριασμούς
με μαγνήτες στο ψυγείο
ένα άλμπουμ με παλιές
φωτογραφίες γυναικών
και μια τούρτα σοκολάτα
για τα τελευταία μου γενέθλια
έχω την βέρα φυλαγμένη
σ’ ένα ξύλινο κουτάκι
και ένα άπλυτο πιάτο στο νεροχύτη
μέσα μου
ένας μέθυσος
αντικομφορμιστής πίθηκος
με ξεσηκώνει
αλλά δεν έχει σημασία
δεν θα τολμήσω
έτσι κι αλλιώς
_______
Από το βιβλίο O Άνθρωπος Tανκ, εκδόσεις Ενύπνιο
ΣΤΟΙΧΗΜΑ
Με πρόκες σαρανταπεντάρες μας κρέμασαν
από την γλώσσα σε εισόδους θεάτρων
στοιχηματίζοντας ποιος θ’ αντέξει πιο πολύ
Μας πέρασαν στις μύτες χαλκάδες
και μας έδεσαν σε εισόδους σχολείων
στοιχηματίζοντας ποιος θ’ αντέξει πιο πολύ
Μας έστησαν γυμνούς στην πλατεία
με τον βοριά να σκορπά νιφάδες
στοιχηματίζοντας ποιος θ’ αντέξει πιο πολύ
Κι αντέξαμε όλοι ανεξαιρέτως φασιστόμουτρα
________
Από το βιβλίο O Άνθρωπος Tανκ, εκδόσεις Ενύπνιο
ΤΟ ΧΑΠΙ ΜΟΥΡΤΙ – ΜΠΙΝΓΚ
τελικά έμαθα να μιλώ τη γλώσσα σας
να συνυπογράφω με το χέρι στην καρδιά
τις καταδίκες σας
να βγάζω παραδάκι πουλώντας
τα συγχωροχάρτια σας
είμαι αυτός που έμαθε να γελά με τα αστεία σας
ο κομψός κύριος
με τους καθωσπρέπει τρόπους
περήφανος κηρύσσω δημόσια την άνοιξη
πίνω το χάπι σας
κάποτε είχα τρομερό λόξυγκα όταν ξεστόμιζα ψέματα
τώρα η αλήθεια μου προξενεί ασφυξία
τελικά έμαθα να χορεύω τους χορούς σας
να καπνίζω τα τσιγάρα σας
να εχθρεύομαι τους εχθρούς σας
είμαι αυτός που έμαθε να γελά με τα αστεία σας
ο κομψός κύριος
με τους καθωσπρέπει τρόπους
πίνω το χάπι σας
περήφανος κηρύσσω δημόσια την άνοιξη
κάποτε είχα αλλεργία στον ολοκληρωτισμό
τώρα ψηφίζω αδιστάκτως
τις πρόκες και τα σφυριά σας
και χορεύω, ω ναι χορεύω
μπροστά στις κάννες
ξεχνώντας πως ήσασταν πάντα
καλοί στο σημάδι
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Τι πιο όμορφο από μια εξουσία
που κοιλιές γεμίζει και θεσούλες μοιράζει
δεν θα μας δεις, όχι δεν θα μας δεις
να προπηλακίζουμε κανέναν μέντορα
μας ταιριάζει η προβιά
δεν θα τη βγάλουμε να είστε σίγουροι
ακόμα κι όταν δούμε τα μαχαίρια να τροχίζονται
τι πιο όμορφο από μια ψευδαίσθηση
που ελπίδες και ασφαλείς διεξόδους τάζει
δεν θα μας δεις, όχι δεν θα μας δεις
να προπηλακίζουμε κανέναν μεγαλόστομο
τι πιο γλυκό από λίγο λαϊκισμό στα χείλη
αντί μιας αλήθειας απαστράπτουσας
μην τυχόν και αναγκαστούμε να παραδεχτούμε
πως όντως ο βασιλιάς είναι γυμνός
Από το βιβλίο Το Χάπι Μούρτι-Μπινγκ, εκδόσεις Ενύπνιο
ΠΙΤΖΑΜΕΣ
Κανένας δεν γελά δημόσια, κανένας δεν δακρύζει
περήφανοι ιδιοκτήτες ιμιτασιόν προϊόντων
ψυχεδελικοί κομπιουτεράδες
με μια διμοιρία αλγόριθμους στο ενεργητικό μας
οι εντός λίγων στιγμών πετυχημένοι ονειροκάπηλοι
πειθήνιοι κατά τα άλλα
με μια κλίση προς την υπερβολή
στραβοκάνηδες ακόμα και στα όνειρα
με τον φόβο μην κατουρηθούμε πάνω μας
οι ελπίδες μας διατηρούνται χρόνια τώρα
σε αποστειρωμένα βάζα
κι ας σφραγίζει η ψυχή μας σαν στρείδι
το σαράκι μας δεν το τυλίγουμε με μάργαρο.
Κανένας δεν γελά δημόσια, κανένας δεν δακρύζει
κι αυτή η υποχρέωση του να ισορροπούμε
όλη την ζωή
μας στοίχισε ακριβά
προσηλωμένοι στο στόχο
με το φόβο της πτώσης πάντα
αυτό το ρεζίλεμα
της στημένης λεμονόκουπας.
Κανένας δεν γελά δημόσια, κανένας δεν δακρύζει
στα παιδιά μας θα αφήσουμε τα δεκανίκια μας
και στους γονείς μας ένα δωμάτιο γηροκομείου
δήθεν ιδεαλιστές
τα βράδια κλειδώνουμε τις πόρτες
κατεβάζουμε τα ρολά
και πίνουμε ουίσκι με πάγο
μες στην σκοτεινιά των θαλάμων μας.
Κανένας δεν γελά δημόσια, κανένας δεν δακρύζει
οι σέλφι επικυρώνουν το συμβόλαιο
της απεριόριστης ευτυχίας με το είδωλό μας
μαζοχιστές κατά κόρον
συνηθίζοντας αυτό που δεν συνηθίζεται
είμαστε αυτοί που υπέγραψαν συμβόλαια
με την γκλαμουριά
και τώρα την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια.
Κάποτε θεωρούσαμε πως όλος
ο κόσμος μας ανήκει
σήμερα σβήνουμε τα κεράκια στις τούρτες
των γενεθλίων μας περιχαρείς
και κοιμόμαστε νωρίς φορώντας πιτζάμες.
