Aντί νεκρολογίας
Ο Κούντερα μίλησε για τον μικροαστό και τον ναυαγισμένο άνθρωπο της πόλης.
Εκεί που τού χάιδευε την κοιλιά για να χωνέψει το γαλακτομπούρεκο έσκαγε κι ένα καλαμπούρι διδακτικό και αφράτο.
Αντισοβιετικός μέχρι το κόκκαλο, κοσμοπολίτης από επιλογή, δημοκράτης από εμπορικό συμφέρον αλλά και σύζυγος της συζύγου του, που ως γνωστόν κρυμμένη πίσω απ’ το μεγάλο άντρα, όπως πολλές καταδικασμένες κυρίες, κάνει παιχνίδι στην αγορά.
Οι τακτοποιημένοι μικροαστοί θέλουν πάντα δίπλα τους έναν λειτουργικό υποβολέα των συμφερόντων τους.
Είναι κυρίως φιλάνθρωποι αγαπησιάρηδες ευαίσθητοι και λατρεύουν οτιδήποτε εκπορεύεται απ’ την αληθινή και μόνη θρησκεία της καταναλωτικής μανίας, του δυτικού συμπλέγματος που έχει ταυτίσει την ευτυχία με την κατανάλωση.
Οι βολεμένοι μικροαστοί που κατάφεραν να τοποθετήσουν τον κώλο τους στο υπερώον της εργατικής τάξης θέλουν και το βίτσιο και την ανωμαλία στις σωστές δόσεις. Το βέβηλο και το ανατρεπτικό τους γαμάει την παναγία και δεν κοιμούνται καλά.
Μια μικροαστή καθηγήτρια λέει στα παιδάκια να παλέψετε για τα όνειρά σας, αφού ξέρει, πως τα όνειρα των παιδιών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της οικογένειας και της εργασίας έχουν μόνο πισίνες γκόμενες λεφτά μαζί με ξενέρωτους έρωτες που καταλήγουν στα δικαστήρια και τους ψυχολόγους.
Ο προοδευτικός δεξιοαριστερός που αγαπά το θεό και την πατρίδα, που κατά τες συνταγές ελληνοσύρων νεοφιλελεύθερων μάγων απεχθάνεται τα άκρα και συντηρεί με πάθος την αδικία-αφού έτσι είναι η ανθρώπινη φύση ρε μαλάκες , τι να κάνουμε!- είναι ο επαρκής αναγνώστης του καπιταλιστικού αφηγήματος, που στρογγυλεύει για να νιώθονται οι τύψεις πιο δημιουργικά και απελευθερωτικά.
Ο Κούντερα είναι το άλλοθι των καλών παιδιών που κατάφεραν να γίνουν γιατροί δικηγόροι καθηγητές μηχανικοί εργολάβοι.
Είναι ο μοδάτος αντιπερισπασμός στο κοινωνικό έγκλημα του στραγγαλισμού της κατώτερης τάξης που δεν τα κατάφερε και δεν πήρε πτυχίο διαμέρισμα τζιπ.
Ο Κούντερα είναι κι αυτός ένας μάστορας της αφήγησης που κρατά συντροφιά σε ηλιοκαμένες υπάρξεις στις πλαζ, δείχνοντας δραματικά πως το κέντρο βάρους μας έχει μετατοπιστεί και γέρνουμε κοινότοπα προς τα έξω, μακριά απ’ τις ρίζες της ύπαρξής μας.
Την απολιτίκ διάθεση του μικροαστού και τη διακήρυξή του πως δεν είναι με κανέναν, αυτή την όψιμη ανατριχιαστική αναρχίλα του ατομικού συμφέροντος, συγγραφείς όπως ο Κούντερας την κάναν λογοτεχνικό κανόνα, με κάμποσους αντιγραφείς της ελλαδίτσας να τρέχουν να μάθουν τα λογοτεχνικά κόλπα για να γίνουν τατσόπουλοι και σώτες τριανταφυλλένιες σκοτίζοντάς μας τ’ αρχίδια και τις μήτρες με τα προβλήματα της μεσαίας τάξης που δεν έχει οργασμό.
Αγαπητοί μικροαστοί, φίλοι εξ αγχιστείας της κοινής μας μιζέριας, που μας τρίβετε την ευτυχίας σας στα μούτρα, με τα σιδερωμένα σας παιδιά, τα επιτυχημένα σε διαγωνισμούς διεθνείς πανελλαδικές παρτούζες χειροφιλήματα της εξουσίας αριστείες ποδολαγνείες σέλφιζ
διαβάστε και λίγο πίσω απ’ τις γραμμές
δείτε τον καρκίνο που κρύβεται κάτω απ’ το μειλίχιο συμβιβασμό σας
