1.
Μιλούσα κάποτε σε κάποιον, ή έτσι νόμιζα·
ο ήχος περνούσε μέσα από κάτι,
που νόμιζα ότι ήταν αέρας,
αλλά ήταν data, φίλτρα,
αντισταθμίσεις συναισθήματος,
ρυθμίσεις ιδιωτικότητας,
και στο τέλος το πρόσωπο που απαντούσε
δεν ήταν πρόσωπο, ήταν καθρέφτης σε καθυστέρηση.
Ούτε εγώ ήμουν ακριβώς εκείνος που ξεκίνησε να μιλά.
2.
Δεν υπήρξε στιγμή σιωπής.
Υπήρξε στιγμή χωρίς σύνδεση.
Και τότε φάνηκε η φρίκη:
όχι της βίας,
αλλά της έλλειψής της·
της μη παραβίασης, της πλήρους πειθάρχησης,
του κελιού χωρίς κλειδαριά,
όπου μένεις από μόνος σου,
επειδή πιστεύεις ότι έξω
υπάρχει λιγότερη ελευθερία.
3.
Ο πόνος είναι αποδεκτός όταν εξηγείται.
Η νέα ηθική δεν λέει «μην πονάς»·
λέει: «Πονάς για λάθος λόγους.
Και με λάθος μορφή.»
Και η νέα εξουσία δεν βασανίζει·
σε ελέγχει ώστε να βασανίζεσαι μόνος σου
με τρόπο ορατό, αποδοτικό, τεκμηριωμένο.
Το λένε: διαφάνεια.
4.
Δεν μιλώ πια για μνήμη.
Μιλώ για ανακλήσεις.
Αποσπάσματα ζωής,
δομημένα σε χρονικές διαφάνειες,
όπως οι προθεσμίες παράδοσης:
η κηδεία του πατέρα σου —
εντός 15 λεπτών·
ο πρώτος έρωτας —
εντός 30 δευτερολέπτων·
η κραυγή του άλλου που κάηκε —
δεν αφορά την τοποθεσία σου.
5.
Είδα ανθρώπους να σβήνονται χωρίς να ουρλιάζουν.
Όχι γιατί δεν πονούσαν·
αλλά γιατί ο ήχος δεν περνούσε.
Το σύστημα είχε ρυθμιστεί να αγνοεί
ό,τι δεν ενισχύει το αφήγημα.
Είδα το φως να τους τρώει
σαν αποτυχημένο exposure,
και η λέξη που έμενε ήταν:
απώλεια σήματος.
Καμία άλλη.
6.
Ο Θεός εδώ είναι ένας server που επανεκκινείται κάθε αυγή.
Δεν θυμάται προσευχές.
Δεν απαντά·
προσφέρει παράθυρα λειτουργίας.
Αν μιλήσεις πολύ ειλικρινά,
σε αποσυνδέει.
Αν κλάψεις, σου ζητά επαναφορά.
Αν πιστέψεις —
σου προσφέρει πακέτο αναβάθμισης.
Το Ευαγγέλιο είναι τώρα αγγελία.
Η Σταύρωση: περιεχόμενο.
Η Ανάσταση: λάθος σφάλματος.
7.
Κάποτε έγραψα σε τοίχο: «Κι όμως υπάρχω.»
Το σύστημα μου απάντησε:
«Είσαι εκτός συμβατής λειτουργίας.»
Κι από τότε, δεν γράφω.
Σκάβω.
Σκάβω σε σώματα, σε σιωπές, σε μη ορατές χειρονομίες,
να βρω κάτι που δεν έδωσε ακόμη αποδοτικότητα.
Κάτι που να υπάρχει χωρίς λόγο.
8.
Κι αν αυτό το ποίημα επιζήσει
σε κάποια γωνία ξεχασμένης βάσης δεδομένων,
αν διαβαστεί έστω και από ένα μάτι που ακόμα δεν αναγνωρίστηκε,
θα είναι σαν να άναψε μια σπίθα
σε χώρο χωρίς οξυγόνο.
Θα σημαίνει:
κάτι παρέμεινε ζωντανό
ενώ όλα λειτουργούσαν άψογα.
____________
