Πριν λίγο μου χτύπησε την πόρτα
η αγάπη.
Για λίγο νόμιζα πως ήταν η μάνα μου
μετά θυμήθηκα πως δεν είχα
Ποιος να ‘ναι;
Ήταν αυτή, την ξέρω πια
Τρομακτική καθώς ήταν
μέσα στην ομορφιά της
μίλησε:
Είδα στον ύπνο μου
πως ήμουν η μαέστρος της μαύρης θάλασσας
Στεκόμουν γυμνή μπροστά της
και την πήγαινα από δω, την πήγαινα από κει
Εκείνη ήταν υπάκουη
Από πίσω μου στεκόταν η γιαγιά μου
κρατούσε ένα μικρό πανί λευκό
Έλα παιδί μου, ο κόσμος σε κοιτάζει, γυμνή είσαι
Δεν της έδινα σημασία
διεύθυνα νευρικά την πικρή μαυρη θάλασσα
Με νεκρική ησυχία
Παράταιρη
μόνο η γιαγιά μου, που ακουγόταν που και που
Πάμε παιδί μου
Σταμάτησε
Δεν είχε περάσει μέσα
αυτά τα είπε στην πόρτα
Με κοίταζε με τα κενά μάτια της
και ήξερα πως βλέπει
το βάρος της καρδιάς μου
την πυκνότητα του αίματός μου
τα ερείπια μέσα μου
Θα περάσεις; ρώτησα
Όχι, είπε
Κι έφυγε από την σκάλα
σιγά σιγά, αγγίζοντας τον τοίχο
Και τα λατρεμένα της πόδια
ήταν ακόμα βρεγμένα
H ποιητική συλλογή της Τόνιας Κοσμαδάκη “ΣΒΗΣΕ” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Απόπειρα
