Μερικές φορές το ποίημα χάνει την ισορροπία του
και τότε ξεχειλίζει από εραστές, από συναίσθημα,
από ομορφιά και ευτυχία
και τότε προχωράει ακάθεκτο πρός το αδύνατο
κόντρα στην εποχή που υποστηρίζει το δυνατό
προχωράει πρός το πολύ φως, δίχως να συλλογιέται
τον εαυτό του
δίνει τα πάντα, ό,τι έχει, προσφέρεται αφειδώς
σαν άλλος νέος της Σιδώνος, κόντρα στο σκοτάδι των πολιτισμών
βλέπει τα μάτια σου και δες πως τα διαπερνάει
μέσα του βλέπει κάτι πέρα από εμάς και πορεύεται αλόγιστα
κόντρα στο κρύσταλλο του χρόνου, προσπερνάει τον εαυτό του
χλευάζει τον εαυτό του, ματώνει τον εαυτό του, εμπύρετο και λαβωμένο
εισέρχεται στον θάνατο ζωσμένο τα πυρομαχικά του
ξέρει πως ό,τι γράφτηκε, ό,τι θα γραφτεί από μόνο του συμβαίνει
εισέρχεται με πάταγο στο σκοτάδι και το δρασκελίζει
βλέπει το μεγάλο πλήθος στις πλατείες – και ξέρει ότι
αυτό είναι τα λόγια τους, οι πράξεις τους, το νόημά τους
αυτό είναι ο φόβος τους – να είσαι μόνος, να είσαι διαφορετικός,
να είσαι ο άλλος, ο φόβος τους για την φτώχεια, την πείνα, την αρρώστια
αυτό είναι ο φόβος της συνήθειάς των κυττάρων τους, των αισθημάτων,
της σιωπής, της προσωρινότητάς τους
αυτό είναι ο δρόμος τους, η φυγή και το όριό τους
αυτό είναι η ελπίδα τους να ξεπεράσουν τον δρόμο, την φυγή το όριό
τους
αυτό είναι το εμπόδιό τους να φυγαδεύσουν το όριο στον δρόμο της
ελπίδας
αυτό είναι το σύστημα κατανάλωσης, η πολιτική διαχείριση του μύθου
τους, το ποιητικό τους δηλητήριο – ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο
και τώρα, κάποιος πατάει το κουμπί στο τηλεχειριστήριό του
και τινάζονται όλα στον αέρα – σε μια βαθιά χημική σιωπή που
απλώνεται σε χιλιάδες στρέμματα οπτικής αυταπάτης
[ οι μέλισσες επιστρέφουν σε λάθος κυψέλη – ακούραστες εργάτριες της
σιωπής- σβήνουν το φως, να μην μπορούν να εξιστορήσουν κάτι που δεν
έχουν δει]
*Από την υπό διαμόρφωση ποιητική ενότητα «Κυψέλες»
Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1975. Σπούδασε κοινωνιολογία. Από το Νοέμβριο του 2005 διατηρεί το βιβλιοπωλείο και τις εκδόσεις “Σαιξπηρικόν” στη Θεσσαλονίκη.
