Ο κόσμος μέσα στο στόμα ενός σκύλου εθισμένου στην ηρωίνη
νικάει τη γυναίκα που βρίσκεται σε οίστρο.
Τα μάτια της μωβ – από τα πιο φτηνά καλλυντικά της πόλης.
Τυφλές θεές εξήγησαν το θαύμα της ύπαρξης
στην παγωμένη σάρκα του έρωτα.
απλή παρατήρηση – οι σοκολάτες λιώνουν μέσα στα στόματα εφήβων
Τα ευγενικά στήθη των αγοριών ψιθυρίζουν
ένα ασυνήθιστο παιχνίδι
ο λαιμός τους μόχθησε όλον τον κόσμο
μαζί τους οι δεκαεξάχρονες που κάποτε ‘θελαν να ταξιδέψουν στην Ινδία.
Σε κάθε γειτονιά ένα κρεοπωλείο ανάμεσα από τα σπίτια
πιο δίπλα το δικό της σπίτι.
Στην ταράτσα της απλωμένη μια ροζ φλοκάτη.
Όλοι οι βασιλικοί τάφοι δέχονται άγριες επιθέσεις
από τρανσέξουαλ.
Οι πορτοκαλιές δεν φθόνησαν τη δόξα του πλούτου
η άσχημη γειτόνισσα λάτρεψε μόνο μια στιγμή
εκείνη που γδύθηκε όλο της το σώμα μπροστά στον γιό της και τους φίλους του
δέκα μήνες μετά ένας ήλιος καρφωμένος σε ένα ροζ τοίχο
και ένα μπακάλικο – είδη τροφίμων και φρούτα από τον κήπο
λίγο πιο πέρα μυθικά τέρατα και
ένας μαύρος σκύλος που φοβούνται όλοι
τρέφει την καρδιά του με τα σκουπίδια του δρόμου
και κρατάει μέσα του τη σοφία όλου του κόσμου τούτου.
απλή παρατήρηση – η μητέρα περιμένει την κόρη της δίπλα στο τζάκι
Ο ουρανός στις παλάμες της
έμεινε μόνη της με το τελευταίο φωτεινό άστρο να ακουμπάει τις μελανιές της
ο κόσμος όλος παραδόθηκε στη μοίρα της Γης
ενός άγνωστου πλανήτη
ο αιώνας μας δεν ήτανε καθόλου γενναιόδωρος
μόνο ο μαύρος σκύλος το κατάλαβε
και η ηρωίνη
ο έρωτας έπειτα.
απλή παρατήρηση – οχτώ κηδειόχαρτα στη γωνία του δρόμου
γέροι στέκονται και κοιτάνε
κάποιος φίλος πέθανε
Η ροδιά στριμωγμένη ανάμεσα
στη λήθη και το δειλό πνεύμα του ανθρώπου.
Οδός θλίψη αριθμός μηδέν
το τίποτα
ονομάζεται τέρας – μια σπάνια ώρα
που ξεκουράζεται ο πόνος
ποιός θα μου φέρει λίγο ακόμα ζάχαρη άχνη;
Δεν θέλω να γεννήσω παιδιά
η γέννα και ο θάνατος
δυο φορές θάνατος
η φίλη της δεν ήτανε άξια εμπιστοσύνης
θρηνώ τις πέτρες και τα ερείπια του παλιού κόσμου
η λάμψη του μαντείου έκλαψε δυνατά στον άδειο τόπο
τώρα
το σπίτι μυρίζει άργιλο
σπουδαίοι συγγραφείς και άσημοι ποιητές
το σκληρό πρόσωπο και η φωνή του αλουμινόχαρτου
εκεί που τσουλάει η ηρωίνη
άλλη μια νύχτα
τα βήματα σέρνονται γλυκά
οι εραστές ασήμαντοι έσπασαν την ευτυχία της ακτής
ο θάνατος ζωντανός και ο μαύρος σκύλος λάτρεψε τα μάτια αυτής της λαχτάρας
που σε κάνει να θέλεις να βοηθήσεις τα παιδιά να πιούνε όλο τους το γάλα.
Ελεύθερη από τα άγρια ήθη της εποχής
παράλογη σε ηλικία είκοσι χρονών
η κόρη δεν μπορεί πια να βοηθήσει
το σθένος της έρημο
έσκισε το στόμα της
έσυρε τη λησμονιά της στο στόμα του μαύρου σκύλου.
Νίκησε τον φόβο.
Μόνη της με τη διπλή δυστυχία της απώλειας της μνήμης,
του έρωτα και της ζωής.
Τα αγαθά που είχε στα χέρια της μάζεψαν
το παγωμένο μάρμαρο
η πόλη έδειξε την ευσπλαχνία της
σε όσους δεν ήρθαν στον εορτασμό
σε εκείνη τη γιορτή που οι γυναίκες γεμάτες φόβο
μαζεύουν τον ωκεανό στα σκέλια τους και τον σκορπάνε
ανά αιώνες μέσα στα δωμάτια των άλλων
που συγχωράνε τους στεναγμούς της πίστης
πως αυτός ο κόσμος είναι δικός μας
μια απλή παρατήρηση – ο κόσμος αυτός βαστάει ένα παράπονο στην καρδιά του
