Εμπόλεμοι απόλεμοι
και τρεις ντουζίνες σπέρμα
στα άρματα μας χτίσανε
και σπάσανε τα φρένα
παπούτσια δεν μας δώσανε
ούτε και λίγες σφαίρες
στο μέτωπο μας στείλανε
να σχίζουμε παντιέρες
Εμπόλεμοι απόλεμοι
κι η ζεστή να μας θλίβει
τα μάτια μας ξερίζωσαν
τα γιάτρεψαν με ξύδι
μας τάξανε παράσημα
μας χρέωσαν θυσίες
την πείνα μας ξεγέλασαν
μ’ ανόσιες θητείες
Εμπόλεμοι απόλεμοι
με τρεις ντουζίνες ψέμα
στα άρματα μας ξέχασαν
βουλιάζουμε στο αίμα
τα χέρια μας τα σπάσαμε
να βγούμε απ’ τ’ ατσάλι
μα το θεριό μας κλείδωσε
και τώρα θα μας φάει
Οι μέρες πέρασαν πολλές οι μέρες μείναν ίδιες
κι ο πόλεμος δεν τελείωσε
γιατί δεν τον κήρυξαν.
Τ’ άρματα στέκονται εκεί
ακόμα και πεινάνε
τις σάρκες μας που μάσησαν
στη λάσπη τις ξερνάνε
Κι ο τάφος μας που ειν’ ανοιχτός
στέκει και περιμένει
κανένας δεν τον έμαθε
κανένας δεν τον ξέρει
τ όνομα μας που θρηνεί
θα σπάσει απ τα αγέρι
σαν τ άμοιρα τα χρόνια μας
και σαν το καλοκαίρι.
