Θα φτάσει η στιγμή που θα πούμε ως εδώ και δεν θα χρειαστεί καν να βγούμε στους δρόμους, και δεν θα χρειαστεί καν να γίνουν μάχες, μόνο θα αφήσουμε τις πόλεις να καταρρεύσουν κι εμείς θα κάνουμε πικ νικ στα συντρίμμια. Θα έρθει η στιγμή που θα τελειώσουν οι συζητήσεις, τα επιχειρήματα, οι λογικές προσεγγίσεις στο παράλογο, κι εμείς θα γελάμε που το μυαλό μας είναι και πάλι καθαρό και οι καρποί μας χωρίς ρολόγια. Θα έχουν τελειώσει ήδη τα ψιλά στην τσέπη, οι αγγελίες δουλείας, οι συνεντεύξεις  ταπείνωσης, κι εμείς θα μοιραζόμαστε ρακή από το ίδιο μπουκάλι και θα τραγουδάμε το αργοσβήνεις μόνη. Θα μας τελειώσει η υπομονή στις ουρές της όποιας υπηρεσίας ή στους δρόμους, σε όσα μάθαμε να κουκουλώνουμε και να προσπερνάμε, κι εμείς θα σχηματίζουμε πια μόνο κύκλους γύρω από μικρές φωτιές τον χειμώνα και μεγάλες λίμνες το καλοκαίρι. Θα τελειώσει η ανοχή μας απέναντι στους καθημερινούς βασανισμούς, στην προπαγάνδα, στα φώτοσοπ, σε κάθε εξουσία που μας επιτίθεται γιατί νομιμοποιήθηκε από εμάς, κι εμείς θα στήνουμε κάλπες μόνο για να βγάλουμε το top ten των καλύτερων δίσκων των 90’s ή του χειρότερου best seller όλων των εποχών. Θα τελειώσει η θεωρητική ανάλυση του φασισμού, όλες οι θεωρίες, τα προσχήματα, τα επικοινωνιακά τρικ, οι στημένες δημοσκοπήσεις, κι εμείς θα κάνουμε τα κουτιά των τηλεοράσεων γλάστρες για νυχτολούλουδα και ορτανσίες. 

Θα μοιάζει ο γκρεμός με λούνα παρκ, το βουνό με κρεβάτι και θα μάθουμε να μην κρύβουμε τίποτα. Και θα είναι αυτή η πιο μεγάλη μέρα στον καιρό της επιβίωσης.

___________

Από το blog https://taxamenaepeisodia.wordpress.com/