Με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα κατά του φασισμού και του ρατσισμού (Σάββατο 19/3) αλλά και τον μήνα δράσεων κατά του φασισμού και του πολέμου, καλούμε στη διοργάνωση του Αντιφασιστικού Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός και απευθυνόμαστε σε άτομα και ομάδες που βιώνουν τον ρατσισμό να πάρουν μέρος με κάθε τρόπο. Απευθυνόμαστε σε κάθε άνθρωπο που θέλει να ζήσει την οργάνωση ενός αντιφασιστικού φεστιβάλ, καλούμε σε συμμετοχή πολιτισμικούς ακτιβιστές. Απευθυνόμαστε επίσης, σε κάθε ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο της τέχνης, θεατρικές ομάδες, καλλιτεχνικές συλλογικότητες, κοινότητες μεταναστών και προσφύγων με τα σχολεία και τις δημιουργικές τους ομάδες, εκπολιτιστικούς συλλόγους, μαζικούς κοινωνικούς φορείς, εργατικά συνδικάτα, αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές κινήσεις, οργανώσεις και πρωτοβουλίες να συμμετάσχουν και να μας στηρίξουν.
Καλούμε κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως θρησκείας, εθνικότητας, χρώματος, φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού, ανάπηρο ή μη να συσπειρωθεί ενάντια στους φασίστες και την τρομοκρατία τους. Πρέπει να υπερασπιστούμε τον πλούτο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Να κάνουμε τις γειτονιές μας, τους χώρους πολιτισμού και τις πόλεις μας γέφυρες φιλίας, αλληλεγγύης και αντίστασης.
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
16-20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022
στο ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΜΠΡΟΣ
(Ρ. Παλαμήδη 2, Ψυρρή)
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 16/3/22
18:30-19:00 «ΑΝΤΙ-ΚΕΙΜΕΝΑ» 2 solo performances – Συντονισμός – Επιμέλεια Σοφία Σταυρακάκη
Performance: «24 hours» – Άννα Ανδρεάδου
Πόσες φορές χρειάστηκε 26 ώρες από το εικοσιτετράωρο για να προλάβεις όλους τους ρόλους που θες να υπηρετήσεις….Γυναίκα, μητέρα, εργαζόμενη, αλληλέγγυα, αγωνίστρια, ερωμένη, παίζεις με τα όριά σου υπό συνθήκες εξαίρεσης και ρατσισμού με τον κρατικό παρεμβατισμό να σπάει κόκαλα. Πέρα από το επιτρεπτό και τα προστάγματα εκτείνεσαι, εκ φύσεως, χρονικώς απεριορίστως, στην πρώτη γραμμή σ’ έναν παγκόσμιο αγώνα Ισότητας.
A gender Superhero, στην μπέρτα σου κουβαλάς τον κύκλο της ζωής, παρελθόν, παρόν και υπερπηδώντας κοινωνικά χάσματα ατενίζεις το μέλλον.
Performance: «No Gods No Masters» – Αιμιλιανή Αβραάμ
“Και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως αγαπημένα σου αντικείμενα, αντικείμενα εξάρτησης, αυτά που στολίζουν την ζωή σου που περικλείουν την ζωή σου είναι ένα σωρό σκουπίδια που σε πνίγουν. Γύρω μου ο θάνατος αλλά ο θάνατος ως τέχνη ως πολύχρωμη ξέφρενη μεξικάνικη φιέστα! Και τι γίνεται όταν ο θάνατος σε πλησιάζει ως πραγματικότητα πια και όχι σαν εικαστική απόλαυση της καλλιτεχνικής σου φύσης; Η αποδοχή του αναπόφευκτου θανάτου είναι λυτρωτική. Η αποκήρυξη των αντικειμένων, που με κρατούν δέσμια σε ασφυκτικό κλοιό τυφλής πίστης και μικροαστισμού, με οδηγεί στην αποκάλυψη του ψεύδους πως η πηγή της ζωής βρίσκεται έξω από εμάς.
19:30-20:00 Spoken Word Live: «Το Πλέγμα» – Γιάννης Ραουζαίος
20:00-22:00 Θέατρο: «Άρης» της Σοφίας Αδαμίδου σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη. Στον ρόλο του Άρη Βελουχιώτη, ο Τάσος Σωτηράκης.
Παρότι πέρασαν 76 χρόνια από τον τραγικό θάνατό του, ο Άρης βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα, σε συζητήσεις για το ποιος ήταν σαν άνθρωπος, σαν πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, σαν λαϊκός ηγέτης, αλλά και η σχέση του με το ΚΚΕ. Ο ηγέτης της Αντίστασης, ο πρωτοκαπετάνιος του θρυλικού ΕΛΑΣ που ελευθέρωσε τη χώρα από τους Ναζί, ο φόβος και ο τρόμος των ντόπιων συνεργατών του χιτλερισμού, «γύρισε». Ίσως γιατί ποτέ δεν έφυγε, αφού ο «μύθος» του, μένει ζωντανός από γενιά σε γενιά. Ένας μονόλογος που συντάραξε το θεατρικό κοινό τα τελευταία χρόνια, στην σκηνή του Εμπρός.
22:30 Live Μανος Πυροβολάκης
24:00 Κρητικό γλέντι: Νίκος και Γιώργος Στρατάκης
ΠΕΜΠΤΗ 17/3/22
Ομιλητές: Θανάσης Καμπαγιάννης, Οικογένεια Νίκου Σαμπάνη
Δήμητρα Τζανάκη, Ιστορικός – πολιτική επιστημόνισσα. Μεταδιδακτορική ερευνήτρια ΠΕΔΔ (ΕΚΠΑ)
Νίκος Κουραχάνης, Επίκουρος Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Γιάννης Ραουζαίος, κριτικός κινηματογράφου, συγγραφέας
Αντώνης Ρέλλας, Σκηνοθέτης – Ανάπηρος Ακτιβιστής, ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ: Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων.
Πέμπτη 16/3/22 στις 17:30
«ΟΙ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ»: Ένα διήμερο με ομιλίες και ανοιχτές συζητήσεις, μια σύνθεση σε μια σειρά θεματικών με σκοπό το άνοιγμα ενός ευρύτερου κοινωνικού διαλόγου πάνω στον συστημικό και διάχυτο κοινωνικό φασισμό, τον ολοκληρωτισμό της εξουσίας και τον έλεγχο, το ρατσιστικό και πατριαρχικό μίσος, τις διακρίσεις και τις ανισότητες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, τον μισαναπηρισμό και την απάθεια.
«Ρατσισμός και αστυνομική βία» – Θανάσης Καμπαγιάννης, Οικογένεια Νίκου Σαμπάνη.
«Γυναικοκτονία – Θηλυκοκτονία στην (ύστερη) νεωτερικότητα» – Δήμητρα Τζανάκη, Ιστορικός – πολιτική επιστημόνισσα. Μεταδιδακτορική ερευνήτρια ΠΕΔΔ (ΕΚΠΑ)
Η λέξη γυναικοκτονία, χρησιμοποιείται στον γαλλικό τύπο και τη γαλλική γραμματεία από τα τέλη της δεκαετίας του 1820, παρότι η λέξη féminicide, εντοπίζεται ιδίως από το 1850 κι έπειτα, όπως μας υπογραμμίζει ο Νίκος Σκοπλάκης, για να περιγράψει δολοφόνους γυναικών από ερωτικούς συντρόφους, πατεράδες κι αδερφούς, προαγωγούς, εκμεταλλευτές κάθε είδους, στρατιώτες, βιαστές. Πώς αποκρυπτογραφείται όμως ο όρος γυναίκα; Ποιο είναι αυτό το υποκείμενο και ακόμη περισσότερο, ποια γνώση και εξουσία διαμορφώνεται και περιπλέκεται με την έννοια της θηλυκότητας στην (ύστερη) νεωτερικότητα; απάντηση που ίσως να φανερώνει μια άλλη μικροφυσική της εξουσίας που στην ουσία αυτό που διώκεται είναι το όραμα για Παγκόσμια Δημοκρατία.
«Αυταρχικός Νεοφιλελευθερισμός και Πανδημία: Επιπτώσεις στο Κοινωνικό Κράτος και τους Αδύναμους» – Νίκος Κουραχάνης, Επίκουρος Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Το ξέσπασμα της πανδημίας Covid-19 αξιοποιήθηκε από τις κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις ως πρόσχημα περαιτέρω αυταρχικοποίησης και εμπορευματοποίησης της κοινωνικής πολιτικής. Στην Ελλάδα, ο καταναγκαστικός εγκλεισμός στο σπίτι, ο κοινωνικός στιγματισμός της νεολαίας και η απαγόρευση των διαδηλώσεων, η εν γένει αστυνομοκεντρική διαχείριση της πανδημίας και οι ξυλοδαρμοί πολιτών, όπως και η κυνική διαχείριση του προσφυγικού, συμπορεύτηκαν με την προώθηση πρωτόγνωρων κοινωνικών απορρυθμίσεων: την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, την κατάργηση του οκτάωρου, τη θεσμοθέτηση του «Πτωχευτικού Νόμου», την ανεπαρκή ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς, των δομών υγείας και εκπαίδευσης και τη σύσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Η προβληματική της εισήγησης επικεντρώνεται στις επιπτώσεις αυτού του μοντέλου διαχείρισης στα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών με επίκεντρο τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες.
«Ο Φασισμός τότε και τώρα: Πόλεμος – Πανδημία – Επιτήρηση – Έλεγχος: Ένας πολιτισμός στη δίνη των αντιφάσεων και της κατάρρευσης των σημασιών του» – Γιάννης Ραουζαίος, κριτικός κινηματογράφου, συγγραφέας
Μα γιατί εκφάνσεις του Φασισμού σήμερα; Μα επειδη ο Φασισμός είναι κάτι πολύ ευρύτερο από αυτό το σύστημα που υποτίθεται ότι κατέρρευσε το 1945! Αυτό το νεωτερικό, στην πραγματικότητα φαινόμενο, μεταμορφωθηκε μετά τον Πόλεμο, και εντάχθηκε στην αρχιτεκτονική της κοινωνικής, ιδεολογικής αλλά και κρατικής διαχείρισης, που ακολουθήθηκε, τις δεκαετίες μετά το 1950. Οι θέσεις του, ως συμπεριφορές, ενσωματωθηκαν, στη θεαματικη πραγματικότητα του σύγχρονου κοινωνικού γίγνεσθαι-απο τις εικόνες των προτύπων ομορφιας, και των περιοδικών ποικίλης ύλης, μέχρι τα reality shows και τα τηλεπαχνιδια ταλέντων- ή – σε ένα άλλο επίπεδο – την διαρκή επέκταση και κάλυψη της ψηφιακής και αλγοριθμικης επιτήρησης! Η γυμνή παρουσία της απόλυτης κυριαρχίας του ανθρώπου πάνω σε ανθρωπο και η αναγεννηση του εθνοκρατικού DNA, έγινε ένας κοινός τόπος που αρνιόταν – φαινομενικά και πάλι – τον εαυτό του, στο πρόσωπο της νέας επιτήρησης, των σύγχρονων μοντέλων ελέγχου και κατασκευής συμπεριφορών. Σε αυτο το πλαίσιο, εντός της Παγκόσμιας Τεχνοκρατικης Αυτοκρατορίας του Κεφαλαίου, οι πολλαπλές εκφάνσεις του φασιστικού φαινομένου, δεν πέθαναν ποτέ, αλλά αντίθετα προελαύνουν, μέσα από τις ψευδείς αλήθειες, τους νεοεθνικισμους, τον ρατσισμό και τα παιχνίδια των υγειονομικών επιτηρησεων, πλάι στις φλόγες των νέων ιμπεριαλιστικων πολέμων! Θα επιχειρήσουμε, σε αυτή την παρουσίαση, να περιγράψουμε την εμφάνιση , την συνέχιση και την δομική σχέση της Φασιστικής Κοσμοεικόνας, με την ολοκληρωτική Δικτατορία του Κεφαλαίου, αλλά και – ταυτοχρόνως- την πολύμορφη διείσδυση και διάχυση του, σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής, των πολιτισμών, της Κοινωνίας της Κυριαρχίας!
«Οι όψεις του μισαναπηρισμού σε εποχές χαμηλής ορατότητας» – Αντώνης Ρέλλας, Σκηνοθέτης – Ανάπηρος Ακτιβιστής, ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ: Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων
Η αναπηροποίηση των ανθρώπων με βλάβες επιβλήθηκε σαν φυσικός νόμος με την έλευση των εργοστασίων. Η επινόηση της κοινωνικής κατηγορίας των αναπήρων στην πρώτη καπιταλιστική περίοδο δημιούργησε μια τάξη ανθρώπων, απόβλητων από τη βιομηχανική διαδικασία, για τους οποίους ήταν ξεκάθαρο ότι θα έπρεπε να παρασχεθεί «ειδική βοήθεια» που όμως κόστιζε. Η άνοδος του καπιταλισμού πολλαπλασίασε τα άσυλα και τις φιλανθρωπικές αδελφότητες. Το ίδρυμα έγινε ο κύριος μηχανισμός κοινωνικού ελέγχου και καταγράφεται ιστορικά σαν ένας αξιοσημείωτα πετυχημένος τρόπος για την επιβολή της τάξης και των νέων κοινωνικών αξιών. Η βίαιη απόσυρση από την κοινότητα έγινε ένα «ορατό μνημείο» εκφοβισμού για εκείνες/ους/α που δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να συμμορφωθούν. Η βάση της ύπαρξης αυτού του σκανδάλου στέγασε το ιδεολόγημα της «κανονικότητας». Ο μισαναπηρισμός αποτελεί ένα σύνολο υποθέσεων, αντιλήψεων και πρακτικών που αψηφά τα δικαιώματα των αναπήρων, αντιμετωπίζει τα ανάπηρα άτομα ως κατώτερα και τα οδηγεί σε μια σειρά αποκλεισμών. Ο μισαναπηρισμός όπως οι έννοιες ρατσισμός και σεξισμός αποδίδει τις διακρίσεις, την καταπίεση και τους αποκλεισμούς των αναπήρων. Στέκεται σε αντιδιαστολή με τον όρο της κανονικότητας και του φυσιολογικού. Το θεμέλιο του μισαναπηρισμού (disablism) είναι η εξειδανικευμένη κανονικότητα (ableism). Ως μισαναπηρικές πρακτικές μπορούμε να οριστούν οι ενέργειες, οι συμπεριφορές και οι καταστάσεις, οι οποίες οδηγούν στην περιθωριοποίηση και στον διαχωρισμό των αναπήρων σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής. Διάρκεια: 150’
20:00-21:00 Θέατρο: «Αυτό που εγώ ονομάζω Λήθη» – Λωράν Μωβινιέ – Σκηνοθεσία: Γεωργία Μούργελα, Νίκη Παπαγεωργίου, Δήμητρα Σκλάβου
Η Ομάδα ”Theatre de Votanique” από την κατάληψη του Βοτανικού Κήπου Πετρούπολης, αναλαμβάνει
(Μεταφ. Σπύρος Γιανναράς, Εκδόσεις Άγρα)
Η Ομάδα »Theatre de Votanique» από την κατάληψη του Βοτανικού Κήπου Πετρούπολης, αναλαμβάνει να μας διηγηθεί μια πέρα για πέρα αληθινή ιστορία που αν ο Λωράν Μωβινιέ δεν είχε καταπιαστεί με αυτή θα είχε σίγουρα περάσει στη σφαίρα της λήθης. Ο Μικαέλ Μπλαίζ, Γάλλος με καταγωγή από την Μαρτινίκα, περιπλανιέται στους διαδρόμους ενός σούπερ μάρκετ και διψασμένος ανοίγει ένα κουτάκι μπύρα. Τι κακό μπορεί να περιέχει η ικανοποίηση μιας βασικής ανάγκης, της δίψας; Όμως οι φύλακες του καταστήματος έχουν τη δική τους άποψη…
Συντελεστές:
Θεατρική απόδοση και διασκευή κειμένου: Νίκη Παπαγεωργίου
Σκηνοθεσία: Γεωργία Μούργελα, Νίκη Παπαγεωργίου, Δήμητρα Σκλάβου
Μουσική: Γεωργία Μούργελα, Νίκη Παπαγεωργίου
Σκηνικά – Κοστούμια: Γεωργία Μούργελα, Νίκη Παπαγεωργίου, Δήμητρα Σκλάβου
Φωτισμοί και ήχος: Βασίλης Αντιπάτης
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γεωργία Μούργελα, Νίκη Παπαγεωργίου, Δήμητρα Σκλάβου
Διάρκεια: 60’
21:00-21:15 Spoken Word: «Εισπνέοντας γκάζι ανεβαίνουμε τις σκάλες της γης» – Γιάννης Μπαζός
Spoken Word: «Εισπνέοντας γκάζι ανεβαίνουμε τις σκάλες της γης» – Γιάννης Μπαζός
Συμμετέχει ο Γιάννος Μπαζός
Διάρκεια: 15’
21:00-22:00 Θέατρο: «Η εκπαίδευση εις τα του οίκου δια νεαράς κορασίδας» – Ομάδα 4FRONTAL – Σκηνοθεσία : Χάρης Κρεμμύδας, Θανάσης Ζερίτης
Μια μελέτη για τη γυναικεία χειραφέτηση στην Ελλάδα. Ιστορίες Ελληνίδων από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα- επιμελώς αποσιωπημένες- που αντιστάθηκαν στο παραδοσιακό σχήμα της υποτακτικής συζύγου και νίκησαν. Ιστορίες Ελληνίδων που προσπάθησαν ν’ αντισταθούν και φιμώθηκαν. Γυναίκες που παλεύουν καθημερινά να αποδείξουν την επάρκεια του φύλου τους. Στιγμές από τον αέναο αγώνα της γυναικείας χειραφέτησης που άλλαξαν συνειδήσεις. Από τα μαθήματα οικιακής οικονομίας και τη λαϊκή κουλτούρα που διαμόρφωσαν και συντήρησαν την υποβαθμισμένη θέση της γυναίκας στο συλλογικό ασυνείδητο, μέχρι την Καλλιρρόη Παρρέν και την Αύρα Θεοδωροπούλου που έθεσαν τις βάσεις του φεμινισμού στη χώρα μας. Τρεις γυναίκες από σκηνής, μας αφηγούνται και αναρωτιούνται μαζί μας: Πώς θα είχε διαμορφωθεί η πραγματικότητα, αν διδασκόμασταν την ιστορία από τα μάτια των γυναικών που κόντρα σε όλα τα στερεότυπα, άφησαν το χέρι και πάτησαν στα πόδια τους;
Σκηνοθεσία : Χάρης Κρεμμύδας, Θανάσης Ζερίτης
Συγγραφή και επιμέλεια κειμένων: Νεφέλη Μαϊστράλη
Δραματουργική επεξεργασία : Νεφέλη Μαϊστράλη, Θανάσης Ζερίτης, Χάρης Κρεμμύδας
Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Μουσική σύνθεση/επιμέλεια : Σταύρος Γιαννουλάδης
Κινησιολογία: Πάνος Τοψίδης
Μουσική διδασκαλία: Ευαγγελία Καρακατσάνη
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Παίζουν : Ελένη Κουτσιούμπα, Νεφέλη Μαϊστράλη , Αριστέα Σταφυλαράκη
Διάρκεια: 60’
ΜΟΥΣΙΚΗ 22:30
ΦΥΣΙΛΑΤΕΣ με γκάιντες, σκοπους και τραγούδια απο την Ανατολική Ρωμυλία, την Θράκη και την Δραμα.
Παραδοσιακό Γλέντι – με την υποστήριξη των μαθημάτων παραδοσιακών χορών του Εμπρός και τον δάσκαλο Δημοσθένη Αλεξόπουλο.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18/3/22
18:00-20:00 «ΟΙ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ»
ΟΜΙΛΙΕΣ
«Ο ακροδεξιός λόγος σήμερα» – Γιώργος Σουβλής, μεταδιδακτορικός ερευνητής Τμήματος Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης, Διδάσκων στο Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Νατάσα Μπραέσα, νοικοκυρά, απόφοιτη ΚΑ Παντείου, Μεταπτυχιακή φοιτήτρια ΠΤΔΕ, ΕΚΠΑ.
Η απόφαση στη δίκη της Χρυσής Αυγής τον Οκτώβριο του 2020 ολοκλήρωσε τη διαδικασία απονομιμοποίησής της που είχε αρχίσει σε επίπεδο κοινωνίας κάποια χρόνια πριν. Ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, ακόμη και από κόμματα που είχαν διατηρήσει στο παρελθόν ευθείες σχέσεις με στελέχη της Χρυσής Αυγής, επικρότησαν την καταδίκη της.Ωστόσο, η καταδίκη των αντιλήψεων που προήγαγε δεν έτυχαν της ίδιας μεταχείρισης και αυτό αποτέλεσε την αφορμή για την έρευνα γνώμης που αναλύεται παρακάτω. Με άλλα λόγια, θελήσαμε να διαπιστώσουμε εάν τα ιδεολογικά μοτίβα στα οποία στηρίχθηκε η Χρυσή Αυγή και τα οποία σε διαφορετικές εκδοχές υιοθετήθηκαν από όλες τις πολιτικές εκδοχές της ελληνικής Δεξιάς συνέχισαν να υφίστανται μετά το πέρας της δικαστικής της καταδίκης, ποιο ήταν το αποτύπωμα των ιδεών της στις αντιλήψεις του κοινωνικού συνόλου, κατά πόσο ο λόγος της Ακρας Δεξιάς διαπερνά την καθημερινότητα και εμφιλοχωρεί σε στάσεις και απόψεις που σταδιακά κανονικοποιούνται.
«Queer τέχνη και ασφαλείς χώροι» – Χριστίνα Βούλγαρη, Stand up comedian
Μια συζήτηση για το τι σημαίνει queer τέχνη και την σημασία των ασφαλών χώρων στο θέατρο και γενικά στις παραστατικές τέχνες
«Εγώ είμαι η Μονίκ» – Μονίκ Καλογείτονα, μέλος του Σωματείου υποστήριξης διεμφυλικών, πλοίαρχος εμπορικού Ναυτικού κ ποιήτρια. Η Ερασμια Μάνου θα τραγουδήσει τον Γαλήνιο Χορό κ θα απαγγείλει ποιήματα της Monique Καλογειτονα. Ο γαλήνιος χορός είναι ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στην ομοφοβία κ τον ρατσισμο
«Ομοφοβία, ρητορική μίσους, κακοποιητικός λόγος στη δημόσια σφαίρα» – Δήμητρα Κυρίλλου, ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβίστρια
Από τη δολοφονία του Ζακ μέχρι τη δίκη Λιγνάδη, αλλά και από χιλιάδες ιστορίες καθημερινής σεξιστικής ακρότητας, είναι φανερό ότι το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα δίνει σήμερα μεγάλες μάχες για να δικαιωθούν τα θύματα της ομοφοβίας και για να μπορέσει κάθε άνθρωπος της πολύχρωμης κοινότητας να ζήσει με περηφάνια και αξιοπρέπεια. Η αντιμετώπιση του σεξισμού είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, για να μην επιστρέψουμε στην εποχή της ντουλάπας, για μια κοινωνία αλληλεγγύης και αντίστασης σε κάθε μορφή καταπίεσης.
«Η σύγχρονη προσφυγική «κρίση ως ευρωκεντρική, ρατσιστική κατασκευή» – Γιώργος Τσιμουρής, Κοινωνικός Ανθρωπολόγος
Υπάρχουν σαφείς συνδέσεις μεταξύ της εξαναγκαστικής μετακίνησης, του ρατσισμού και του νεοφιλελευθερισμού στη σύγχρονη Ελλάδα και η τελευταία αποτελεί μια αντιπροσωπευτική περίπτωση των ευρωπαϊκών πολιτικών για τους πρόσφυγες. Ενώ, παρά την αντίθετη ρητορική, ο βιολογικός ρατσισμός δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται, οι νέες μορφές ρατσισμού συνδέθηκαν με την Ισλαμοφοβία, και συναρθρώθηκαν με τον εθνικισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον μιλιταρισμό συγκροτώντας νέες ιεραρχικές γεωγραφίες ως προς την απόδοση ασύλου και ως προς τα δικαιώματα, με κριτήριο τη χώρα προέλευσης, το φύλο και την οικονομική και κοινωνική θέση των διωκόμενων. Οι διαδικασίες συμπερίληψης ή αποκλεισμού των προσφύγων, βασίστηκαν σε ένα σύμπλεγμα «ευρωπαϊκών» και ευρωκεντρικών διακρίσεων, διαπιστώσεων και φαντασιώσεων ως προς την υπαγωγή τους σε «ευρωπαϊκά» και νεοφιλελεύθερα καθεστώτα. Ο σύγχρονος ρατσισμός μπορεί να γίνει κατανοητός μόνο σε σχέση με την αποικιοκρατία και την ηγεμονική μεταμόρφωση του εικόνων του μέχρι χτες «εξωτικού άλλου» σε εν δυνάμει «φονταμενταλιστή τρομοκράτη» στο πλαίσιο σύγχρονων πολιτισμικών και πολιτικών ιμπεριαλιστικών προγραμμάτων.
«Γιατί να θέλω να είμαι κάποιος άλλος» – Γιώργος Τσιάκαλος, Ομότιμος Καθηγητής Παιδαγωγικής ΑΠΘ
Πώς βρίσκει γόνιμο έδαφος ο ρατσισμός στην καθημερινότητα της σιωπηλής βίας και του κυρίαρχου φόβου; Ποιοι είναι οι όροι και οι προϋποθέσεις με τις οποίες μπορούμε να σταθούμε απέναντι στα εργαστήρια του ρατσισμού – έτσι ώστε μέσα στον αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα να δυναμώνει η εναλλακτική κοινωνία της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.
20:00- 21:30 Θέατρο: «Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία» – Ντάριο Φο-Φράνκα Ράμε- Σκηνοθεσία – Απόδοση – Διασκευή: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος & Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ
2222 μ.Χ. Οι γυναίκες εδώ και χιλιάδες χρόνια κλαίνε, γελάνε, υποδουλώνονται, αγνοούνται, διαχωρίζονται, δολοφονούνται… Σε ένα μακρινό κόσμο σε μια άλλη διάσταση, σε μια άλλη εποχή με τις κοινωνίες να έχουν διαμορφωθεί περισσότερο τρομακτικές και ανεπιθύμητες τρεις γυναίκες βρίσκουν την δύναμη να αντισταθούν, Ο λόγος τους εκτοξεύει σιδερένια καρφιά στους εγκεφάλους όλου του κόσμου. Το έργο των Φράνκα Ράμε και Ντάριο Φο πραγματεύεται την κατάσταση της γυναίκας και τη θέση της, όχι μόνο στις “σύγχρονες” αλλά και στις μελλοντικές κοινωνίες, θίγοντας ζητήματα κοινωνικής, πολιτικής και οικογενειακής καταπίεσης και απόγνωσης.
22:00 Spoken Word Live: «Τραγούδια της Γκιλοτίνας» – Τάσος Σαγρής+Whodoes
22.30 Spoken Word Live: «Προσβολή Δημοσίας Αιδούς» – Σίσσυ Δουτσίου+ Rolvd (Russia)
ΜΟΥΣΙΚΗ / ΣΥΝΑΥΛΙΑ / PARTY
23:00 Antifa HIP HOP UNITY:
Yinka / Twinsanity / Fer De Lance / Ζωγράφος / Jeffrey Diop – This Guy Miami and Babou Jy (Senegal) / Παράξενος / Omega Ape / Σεμέλη / Τζούλιο & Flykid
+ drum ‘n bass late night zone:
Enemies of the State / Inigo (Spain) / Differ / War
– supported by: Κενό Δίκτυο
ΣΑΒΒΑΤΟ 19/3/22
11:00-14:00 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
11:00-11:30 «Ο μάγος Imad Betar από τη Συρία» θα κάνει ταχυδακτυλουργικά και μαγικά κόλπα για όλες και όλους στη σκηνή του θεάτρου Εμπρός. Πρόγραμμα Ψυχαγωγίας και ευχάριστες στιγμές με μαγικά κόλπα Origami Balloons, Mind Games.
12:00 «Ο Μορμόλης» Θεατρική παράσταση για ανθρώπους από 5 ετών – Ομάδα “Συντεχνία του Γέλιου” – Σκηνοθεσία: Βασίλης Κουκαλάνι- Γιώργος Παλούμπης
Ο Μορμόλης δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις, είναι ο φανταστικός φίλος των παιδιών, που ξεφωνίζει ελεύθερα αυτά που δεν τολμούν να πουν οι μικροί στους μεγάλους. Οι μεγάλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι αυτό το μυστηριώδες και ανατρεπτικό “ξύλινο κουτί”. Τον Μορμόλη δεν μπορείς να τον συλλάβεις, να τον τιμωρήσεις, να τον καταστρέψεις, είναι άτρωτος… γιατί είναι η φαντασία των παιδιών και μπορεί να γίνεται ό,τι θέλουν τα παιδιά: παπούτσι, καπέλο, ποτήρι ή μπουρί της σόμπας. Αν κόψεις έναν Μορμόλη στα δυο έχεις δυο Μορμόληδες κι αν τον έκοβες στα τρια, τρεις!
14:00 Προσυγκέντρωση στο Εμπρός για την Πορεία ενάντια στον Φασισμό και τον Ρατσισμό – μας συνοδεύουν η ομάδα κρουστών Quilombo, μαθητές της κατεύθυνσης θεάτρου του Καλλιτεχνικού Σχολείου Αθηνών και άλλα συνοδευτικά δρώμενα.
17:30-19:00 Δράσεις για παιδιά και εκπαιδευτικούς με την ομάδα «Σκασιαρχείο».
Α) Δράσεις της ομάδας της Κοινωνικής Παιδαγωγικής του Σκασιαρχειου από την πανδημία ως σήμερα.
Β) Αντιφασιστική μαθητική ματιά: προβολές μαθητικών ταινιών – συζήτηση με τα παιδιά.
Γ) Θ.Τ.Κ. OPREDU, Η θεατρική ομάδα καταπιεσμένων εκπαιδευτικών συστήνεται μέσα από ένα 5λεπτο φιλμάκι.
19:00-20:00 Θέατρο: «Football / No time for losers» Βασισμένο στο Football: Το παιχνίδι της ανθρωπότητας του Θανάση Τριαρίδη – Σκηνοθεσία: Όλια Πανίδου
Τι σχέση έχει το ποδόσφαιρο με την Μαρία Αντουανέτα, τον Μουαμάρ Καντάφι και τις ετοιμόγεννες Ινδιάνες; Ποιος είναι ο Χοσέ Αντόνιο Ποδέθες; Τι, στ’ αλήθεια, εννοεί ο Freddie Mercury όταν τραγουδάει “No time for losers”; Ένας αιχμηρός μονόλογος που μας φέρνει ενώπιον των ευθυνών μας για την πορεία του σύγχρονου κόσμου. Αντί σημειώματος σκηνοθέτη Football. Θα σας μιλήσουμε για το ποδόσφαιρο. Φυσικά, δεν θα σας πούμε για τον Μέσι και τον Κριστιάνο – ή για τον Μαραντόνα και τον Πελέ. Αυτά τα ξέρετε όλοι – κι όσοι δεν τα ξέρετε, ανοίγετε το Ίντερνετ και διαβάζετε σεντόνια αφιερώματα. Για τα γκολ τους, για τις γκόμενές τους, για τις κοκαΐνες τους, για τα γκολ που έβαλαν με το χέρι… Εμείς θα σας μιλήσουμε για πράγματα κάπως πιο παλιά και κάπως πιο βαθιά… Από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι κλωτσάνε μια μπάλα. Στη λάσπη. Και στ’ αλήθεια, ξέρετε, το πιο μεγάλο ματς δεν το κέρδισε ούτε ο Πελέ, ούτε ο Μαραντόνα ούτε ο Μέσι που φεύγει σαν το νερό που κυλάει. Το κέρδισε κάποιος Αντόνιο Χοσέ Ποδέθες. Μην ψάχνετε στην μνήμη σας κανένας δεν τον ξέρει. Ξέρετε τον Μέσι που κάνει τα μη μου άπτου κουταλάκια και δεν ξέρετε τον παίκτη που τρύπησε τα δίχτυα της Ιστορίας… Για να το πούμε ωμά: τον παίκτη που γκάστρωσε την ιστορία με το σπέρμα του… Τέτοιοι είμαστε οι άνθρωποι αχάριστα σκυλιά που θυμόμαστε τους λάθος ανθρώπους. Κατά τα άλλα η σκηνή είναι εντελώς γυμνή… Αλήθεια, εσείς τι περιμένετε να δείτε από αυτήν την παράσταση; Σημείωμα δραματουργού Η αλήθεια είναι έξω… Κάποιοι άναβαν τους πυρσούς με τη φλόγα από την καρδιά τους και έπαιζαν ποδόσφαιρο. Κάποιοι άλλοι για να προχωρήσουν ένα βήμα δεν είχαν άλλη επιλογή παρά μόνο να κλωτσήσουν μια μπάλα. Γι’ αυτό όμως πηγαίνουμε στο γήπεδο: μήπως η μπάλα έρθει σε εμάς και καταφέρουμε να προχωρήσουμε ένα βήμα. Ίσως και να ενωθούμε! Πάτε στο γήπεδο και θα δείτε… Η παράσταση είναι αφιερωμένη σε όλους εμάς που κοιμόμασταν ενώ οι άλλοι υπέφεραν. Με την ελπίδα να πούμε όλην την αλήθεια στα παιδιά μας.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Όλια Πανίδου
Συνεργάτις δραματουργός: Δέσπω Πύρτσιου
Μουσική επιμέλεια-ηχητικός σχεδιασμός: Νείλος Καραγιάννης
Σκηνογραφική-ενδυματολογική επιμέλεια, Φωτισμοί: Ζενεβιέβ Αθανασοπούλου
Αφίσα/Πρόγραμμα: Χριστίνα Ελευθεριάδου
Φωτογραφίες: Γεωργία Αθανασοπούλου, Δημοσθένης Τσαβδαρίδης
Trailer: Νικόδημος Τριαρίδης
Στον ρόλο της Φ.: Αλεξάνδρα Σταμούλη
Μουσική (live): Νείλος Καραγιάννης
Διάρκεια: 75 λεπτά
20:00-20:30 Spoken Word: «Εαυτές» – Penthesilia, Ιωάννα Λιούτσια, Μπρικένα Γκίστο.
Η Penthesilia, η Ιωάννα και η Μπρικένα αφηγούνται, μέσα από την πολυμεσική εκδοχή της ποίησής τους, εκδοχές του γυναικείου λόγου σήμερα. Με το προσωπικό της ύφος η καθεμία ενώνουν τους στίχους τους απέναντι στην κρυφή και φανερή πατριαρχία που μας περιβάλλει.
20.30- 21.00 Frank (Panx Romana) – Hχοθέαμα “La Vita e Bella”
21:00 Θέατρο: «Με τις μέλισσες ή με τους λύκους» – Σκηνοθεσία: Δανάη Λιοδάκη- Ερμηνεία: Γεράσιμος Γεννατάς
Η σκηνική πράξη «Με τις μέλισσες ή με τους λύκους», συνιστά μία καλλιτεχνική προσπάθεια απόδοσης της αγόρευσης του Θανάση Καμπαγιάννη, στην πολυσυζητημένη δίκη της Χρυσής Αυγής. Παρουσιάζεται ως μία σκηνική ανάγνωση, με τον ήχο οργανωμένο σε μουσική, και το λόγο του Θ. Καμπαγιάννη, μέσα από την ερμηνεία του ηθοποιού Γεράσιμου Γεννατά, να αποκαλύπτει τις φρικαλεότητες που διέπραξε η οργάνωση από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα.
Συντελεστές:
Ερμηνεία: Γεράσιμος Γεννατάς
Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης, Γιώργος Χανός
Σκηνοθετική επιμέλεια: Δανάη Λιοδάκη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Νικόλας Κανάβαρης
Δραματουργική επεξεργασία: Λυδία Λιοδάκη, Δανάη Λιοδάκη
Φωτογραφίες: Μαριάννα Στεφανίτση
Σχεδίαση αφίσας: Πέτρος Βούλγαρης
ΜΟΥΣΙΚΗ / ΣΥΝΑΥΛΙΑ
22:30
George Gaudy / Radio Sol / Cosmic Shadows / Dury Dava
ΚΥΡΙΑΚΗ 20/3/22
11:00-14:00 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
11:00 «Free Bubbling Zone» -La Petite Marguerite
Με στοιχεία από τον σύγχρονο χορό, το θέατρο του αντικειμένου και του θεάτρου δρόμου, η καλλιτεχνική ομάδα LaPetiteMarguerite δημιουργεί θεματικές παραστάσεις με σαπουνόφουσκες. Πρόκειται για εικαστικές αναπαραστάσεις οι οποίες χρησιμοποιούν την αφηγηματική τεχνική του σωματικού θεάτρου και σε συνδυασμό με την επιστήμη της φυσικής και της χημείας παρουσιάζουν επί σκηνής μοναδικά πειράματα με σαπουνόφουσκες.
Πρωταγωνιστούν οι σαπουνόφουσκες
Κάθε παράσταση είναι μια ξεχωριστή συνθήκη γιορτής ενώ πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες είναι τα ίδια τα παιδιά και φυσικά οι σαπουνόφουσκες. Παρόλο που οι θεματικές της ομάδας LaPetiteMarguerite, ποικίλουν ως προς την παρουσίαση και την θεματική ο στόχος κάθε φορά είναι ο ίδιος: να ελευθερωθεί το χαμόγελο που κρύβεται μέσα μας.
Πληροφορίες για τις παραστάσεις με τις σαπουνόφουσκες
Σε κάθε παράσταση πραγματοποιείται ένα συμμετοχικό παιχνίδι με σαπουνόφουσκες το οποίο εξελίσσεται καθ όλη τη διάρκεια ανάμεσα στο κοινό και τους ερμηνευτές και σκορπά άπειρη μαγεία, χαμόγελα και φυσικά εκατομμύρια σαπουνόφουσκες. Σταδιακά και βαθμιαία παρουσιάζεται επί σκηνής μια μοναδική συνθήκη αλληλεπίδρασης με το υλικό της σαπουνόφουσκας από τους αφηγητές – ερμηνευτές και πραγματοποιείται ανοιχτή πρόσκληση στο κοινό εάν και εφόσον το επιθυμεί να ανέβει επί σκηνής και να παρουσιάσει πειράματα με μικρές, μεσαίες, τεράστιες σαπουνόφουσκες. Η παράσταση πλαισιώνεται από εκατομμύρια σαπουνόφουσκες ενώ κάθε μικρό ή μεγαλύτερο παιδί μπορεί να βιώσει μια πραγματική στιγμή μέσα σε μια πραγματική σαπουνόφουσκα.
Είδος Παράστασης: Συμμετοχική παράσταση με σαπουνόφουσκες
Ηλικίες: 0-120 χρονών
11:30 Αφήγηση παραμυθιών
«H αληθινή ιστορία του Εμμανουελ Οφοσου Γιεμποα» – Στέβη Φόρτωμα / Μουσικός επί σκηνής: Απόστολος Καλτσας
Ο Εμμανουελ αποδεικνύει ότι αρκεί ένα πόδι για να καταφέρεις σπουδαία πράγματα. Και αρκει ενας ανθρωπος για ν’ αλλάξει τον κοσμο. Δεν είμαστε τέλειοι, μπορούμε όμως να γίνουμε ο καλύτερος εαυτός μας.
12:00 Θεατρική παράσταση για παιδιά: «Το Φανταστικό Χωριό» του Σπύρου Γραμμένου, Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου
«Το φανταστικό χωριό» είναι η ιστορία ενός χωριού που θα μπορούσε να είναι πρότυπο για μια ευτυχισμένη κοινωνία. Η ιστορία και οι ήρωες ζωντανεύουν μπροστά στους θεατές, συνομιλούν μαζί τους και όλοι μαζί, με τη συνοδεία μουσικής και τραγουδιών, γίνονται μέρος μιας μεγάλης γιορτής όπου όλοι οι άνθρωποι χωράνε και ζούνε μονιασμένοι.
Ο Σπύρος Γραμμένος, γνωστός από τα τραγούδια και το ιδιαίτερο ύφος του, έχοντας γράψει μουσική για αρκετές θεατρικές παραστάσεις, για πρώτη φορά γράφει και πρωταγωνιστεί, με τη συνοδεία ενός μουσικού επί σκηνής, σ’ ένα αλληγορικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους.
Συντελεστές
Κείμενο – τραγούδια:Σπύρος Γραμμένος
Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου
Σκηνικά – κοστούμια: Αμαλία Θεωδοροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Κώστας Δετώρος
Ερμηνεύει ο Σπύρος Γραμμένος
μαζί του ο μουσικός Χάρης Παρασκευάς
14:00-16:30 Ανοιχτή συζήτηση / συνέλευση καλλιτεχνών «Πανδημία και Πολιτισμός»
Πού βρίσκεται τώρα το μαζικό ρεύμα κινητοποίησης που ξεκίνησε στον χώρο των καλλιτεχνών στην αρχή της πανδημίας; Μπορεί η τέχνη σε καιρούς κοινωνικής κρίσης να ξεµπροστιάζει κοινωνικούς µηχανισµούς που επιφέρουν αδικία, ρατσισµό, καταπίεση και αποβλάκωση, να δείχνει µια προοπτική αλλαγής των συνθηκών και ένα κοινωνικό όραµα, να προκαλεί και να περιγελά τους «ισχυρούς» και προπάντων να εµψυχώσει; Καλούμε σε αυτή την συνάντηση για να βρούμε αυτούς τους τρόπους μαζί.
Εισαγωγικές ομιλίες: Βασίλης Κουκαλάνι, Κατερίνα Φώτη, Χάρης Τζωρτζάκης
16:30-17:00 Θέατρο: «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού», Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας – Τα τραγούδια της παράστασης: Πάνος Βλάχος και θίασος
Ο ηθοποιός και τραγουδοποιός Πάνος Βλάχος μαζί με τον θίασο παρουσιάζει τα τραγούδια που ακούγονται επί σκηνής στην παράσταση του Γιάννη Κακλέα «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού».
17:00 Το Καλλιτεχνικό Σχολείο Αθηνών θα παρουσιάσει ένα σύντομο δρώμενο ενάντια σε όλες τις μορφές καταπίεσης
17:30 Stand up comedy: «Δεν είμαστε αυτό που θες» – Αλέξανδρος Τιτκώβ / Χριστίνα Βούλγαρη / Σταμάτης Αθανασάκης / Δημήτρης Ιατρόπουλος / Μελίνα Κόλλια / Ντενίζ Ουρέμ / Billy G
18:30-19:00 Πολυφωνικό σύνολο «Χαονία»
Ηπειρώτικα πολυφωνικά τραγούδια, πολυφωνίες από Βώλακα, Κάτω Ιταλία με το πολυφωνικό σύνολο «Χαονία» και το Εργαστήρι Πολυφωνίας του Πολυφωνικού Καραβανιού
19:00-19:30 Θέατρο: «Μη κανονικοί» του Μισέλ Φουκώ»- Ομάδα ΑΚΡΩΝ
Επιμέλεια: Ηρακλής Λογοθέτης, Αλέξης Μαρτζούκος, Τάκης Κτενάς.
Δύο ψυχίατροι αξιοποιούν μία σειρά ψυχιατρικών γνωματεύσεων στις οποίες ο Μισέλ Φουκώ βασίστηκε για τα πανεπιστημιακά του μαθήματα που εκδόθηκαν με τίτλο “Οι Μη-Κανονικοί”. Το σκηνικό παραπέμπει σε αίθουσα δικαστηρίου όπου διάφοροι εμπειρογνώμονες καλούνται να φωτίσουν το ψυχολογικό προφίλ κατηγορουμένων που έχουν παραπεμφθεί για βαριά εγκλήματα. Από την έκθεση αυτών των γνωματεύσεων καταδεικνύεται ο βαθμός εξάρτησης της ψυχιατρικής επιστήμης από την πολιτική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία.
19:30-20:00 Yeelen – Dance & Music from West Africa in Athens
Yeelen στη γλώσσα Μπαμπάρα σημαίνει φως. Είναι μια ομάδα που δημιουργήθηκε το 2018 με σκοπό τη διάδοση της κουλτούρας της Δυτικής Αφρικής (Μάλι, Γουινέα, Μπουρκινα Φάσο, Σενεγάλη) μέσα από τη μουσική και τον χορό.
20:00-21:00 Χοροθέατρο: «Ένταξη ή Διάκριση – Ορατοί και αόρατοι φράχτες»- Dagipoli Dance Co – Σύλληψη: Γιώργος Χρηστάκης, Αντώνης Ρέλλας / Χορογραφία: Γιώργος Χρηστάκης
Για τις ανατροπές που περιμένουν. Για τα εργαλεία που καθορίζουν: αν πρέπει να ζούμε, πως πρέπει να ζούμε, ποιος ο τρόπος εκπαίδευσης μας, που επιτρέπεται η συνάντηση με τους άλλους. Για όλα εκείνα που γίνονται για ΕΜΑΣ χωρίς ΕΜΑΣ. Για ό,τι εγκλωβίζει την καρδιά, το νου και το σώμα. Για ότι καταπιέζει την ύπαρξη μας. Για το ελεύθερο σεργιάνι της ψυχής και του ονείρου.
22.00 ΜΟΥΣΙΚΗ
Live:
Los Tre / Sexy Christians
+ PARTY ολοκλήρωσης του φεστιβαλ με την ραδιοφωνική παραγωγό Θέκλα Τσελέπη
Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ- Θα υπάρχει κουτί οικονομικής συνεισφοράς- Τα έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση αντιρατσιστικών κινηματικών δομών.
Το Ελεύθερο και Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ είναι φιλικό για ανάπηρα άτομα. Το πρόγραμμα του φεστιβάλ θα διατίθεται σε μεγαλογράμματη γραμματοσειρά, γραφή Braille και σε κώδικα QR για τυφλούς/ές και ανθρώπους με προβλήματα όρασης, ενώ, φυσικά, οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι με τους χειριστές/τριες τους. H προσβασιμότητα περιεχομένου φέρει την πιστοποίηση της Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών.
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
16-20 Μαρτίου 2022
Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ (Ρ. Παλαμήδη 2, Ψυρρή)
«Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ / Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ»
Το Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών ξεκίνησε τις δράσεις του το 2014. Οργανώνεται από μια ανοιχτή πρωτοβουλία καλλιτεχνών που συναντηθήκαμε ορμώμενοι από την επιθυμία μας να δράσουμε ενάντια στον βίαιο εκφασισμό της κοινωνίας.
Το 2014, περισσότερες/οι από 200 καλλιτέχνιδες/ες παρουσίασαν το έργο τους και 40 πολιτισμικοί ακτιβιστές/τριες έφεραν εις πέρας μια τεράστια παραγωγή και συνέβαλαν στη δημιουργία του Φεστιβάλ. Σε εκείνη την πρώτη μεγάλη γιορτή της ελευθερίας συμμετείχαν πάνω από 10.000 άνθρωποι. Ακολούθησαν, το συγκλονιστικό φεστιβάλ στα Προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας και άλλες δύο δεκαήμερες διοργανώσεις στο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ (2015, 2016).
Οι πολύτιμες στιγμές ελευθερίας, το μοίρασμα των εμπειριών και προβληματισμών μας, η καλλιτεχνική δημιουργία και η συνάντηση με τα κοινωνικά κινήματα της εποχής σηματοδοτούν τον κοινό μας τόπο, ένα ευρύ πεδίο συνάντησης που επιβεβαιώνει την δύναμη των αντιφασιστικών ιδεών στην εποχή μας.
Τα τελευταία χρόνια, μεγάλο μέρος του καλλιτεχνικού κόσμου απέδειξε στην πράξη ότι αντιλαμβάνεται τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στις εξελισσόμενες κοινωνικές πρωτοβουλίες αναχαίτισης της ρατσιστικής και φασιστικής απειλής και επιβεβαιώνει με την διαθεσιμότητά του αντανακλαστικά χρήσιμα για την εποχή μας.
Η Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Παραστατικών Τεχνών ανεξάρτητη από κάθε φορέα και αυτόνομη στις λειτουργικές διαδικασίες της, στοχεύει στην αυξανόμενη ενεργοποίηση και στην έμπρακτη υποστήριξη όλων ανεξαιρέτως των κοινωνικών ομάδων που βιώνουν σήμερα αποκλεισμούς και διακρίσεις, στίγμα, προκατάληψη και άλλες συνέπειες των ρατσιστικών και φασιστικών πρακτικών.
Η ιδεολογία του ατομικισμού, η φτωχοποίηση μας, με τις εκφάνσεις και τις επιπτώσεις της, δημιουργούν σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο μια διάσταση δυστοπική. Με αυτόν τον τρόπο ελαχιστοποιείται η κοινωνική υποστήριξη, η αλληλεπίδραση και η συνυπευθυνότητα. Αυτή η δυστοπία πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με τις συλλογικές μας δράσεις.
Θέση μας είναι ότι η Τέχνη είναι πρωτογενής πολιτική ύλη και βασικό εργαλείο ενάντια στις φασιστικές πρακτικές θανάτου, γιατί καλλιεργεί την ελεύθερη συνείδηση και την κριτική σκέψη ενώ αντιμάχεται την μονολιθικότητα του δογματισμού.
Πολιτικό μας πρόταγμα είναι ότι η τέχνη συμβαδίζει με τα κινήματα αλλά δεν πλαισιώνει προκατασκευασμένες ατζέντες. Είναι η ίδια η Τέχνη μια πολιτική θέση που στέκεται μέσα και έξω από το σύστημα που την απειλεί και αρθρώνει το λόγο της διαλεκτικά: θέτει ερωτήματα και γίνεται εργαλείο για την κοινωνική χειραφέτηση χωρίς να χάνει την αυτονομία της ως δημιουργική δύναμη.
Έτσι, όταν η τέχνη αντανακλά την κοινωνική ανάγκη και την υπηρετεί, αλλά και όταν η κοινωνική ανάγκη εμπνέει την τέχνη και την τροφοδοτεί, τότε υπηρετείται τόσο η ποιότητα της τέχνης όσο και η τέχνη της πολιτικής.
Καλούμε όλες, όλους, όλα να υπερασπιστούν με την συμμετοχή και την συνυπευθυνότητα τους τη διεξαγωγή αυτού του φεστιβάλ και τη συνέχιση της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας Παραστατικών Τεχνών, καθώς και τη συνέχιση του εγχειρήματος του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός, μιας κατάληψης με μεγάλο καλλιτεχνικό, κοινωνικό και πολιτικό διακύβευμα.
«Η Τέχνη κυοφορείται στις απελευθερωμένες από τα φασιστικά πρότυπα περιοχές του νου».
