Tις μέρες που διανύουμε, ο μεγαλύτερος εφιάλτης των εργαζομένων είναι η ανεργία. Κάθε μέρα ακούμε για μαζικές απολύσεις όπου οι ανθρώπινες ζωές αποτελούν αριθμούς σε συνολικά στατιστικά νούμερα.
Ένα μικρό παράδειγμα: «Η παγκόσμια οικονομική κρίση ενδέχεται να ανεβάσει το συνολικό αριθμό των ανέργων σε όλο τον πλανήτη έως και στα 239 εκατομμύρια, βάση αυτών των στοιχείων την πρωτοχρονιά του 2010 η ανεργία παγκοσμίως θα διαμορφωθεί στο 7,4% από 6,5%, προ πενταετίας».
Διαβάζοντας τη παραπάνω πρόταση όπου απλά αναφέρονται αριθμοί δεν προξενεί ίσως καθόλου εντύπωση σε κανέναν. Αν όμως σκεφτούμε ότι το αριθμητικό σύνολο αποτελείται από ανθρώπινες μονάδες ,τρόμος και ανασφάλεια μας κυριεύει. Ανασφάλεια μήπως έρθει και η δική μας σειρά, χάνοντας το έτσι και αλλιώς πενιχρό μας μεροκάματο η μισθό. Το συγκεκριμένο άρθρο δεν έχει σκοπό να αναλύσει το καθεστώς πού διέπει το καπιταλιστικό (καταναγκαστικό λόγω ανάγκης διαβίωσης) μοντέλο εργασίας αλλά να αναδείξει μέσα από ήδη εφαρμοσμένα παραδείγματα, ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν τον έλεγχο στα χέρια τους, αν οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης ή το εργοστάσιου που δουλεύουν, αποφασίσουν μια ωραία πρωία ότι δεν βγάζουν αρκετά κέρδη και με αφορμή η πρόσχημα την διεθνή οικονομική κρίση να βάλουν λουκέτο.
Ας δούμε λοιπόν τι έκαναν κάποιοι εργαζόμενοι στην Αργεντινή, στη Γερμανία εδώ και αρκετό καιρό, πολύ πριν η συγκεκριμένη κρίση χτυπήσει την παγκόσμια οικονομία.
Πρώην σούπερ μάρκετ «Ο Τίγρης», Πόλη Ροσάριο.





Ιστοσελίδες:
http://www.strike-bike.de
http://mujereslibres.blogspot.com/2006/04/zanon-argenti….html
http://www.flickr.com/photos/44381890@N00/51723715/#
http://www.towardfreedom.com/home/content/view/1101/1/
Πηγή από anarkismo.net και http://parallhlografos.wordpress.com