Κύριο αίτημα του Athens Pride είναι ο γάμος μεταξύ δύο (και όχι παραπάνω) αντρών ή γυναικών μεταξύ τους. Το συμφώνο συμβίωσης και ο γάμος είναι βασικά θεσμικά δικαιώματα που στερούμαστε οι λεσβίες και γκέι στην ελλάδα, και η αξία τους είναι αδιαμφισβήτητη. Αλλά εκεί τελειώνουμε;
Η κεντρική φιγούρα του Athens Pride είναι μόνιμα ένας γκέι άντρας, στρέιτ-λούκινγκ, νέος, αδύνατος, ημεδαπός και γυμνασμένος. Πάντα ένας γκέι άντρας, πάντα γύρω από αυτόν όλα. Για να δείτε το μέγεθος της ανισότητας, πέρσι, για ισορροπία, η θεματική του Athens Pride ήταν η Αθηνά Λεσβία και το επίσημο κείμενο έγραφε “”Η θεά Αθηνά δεν ταιριάζει στα στεγανά ούτε των φύλων ούτε των εποχών. Ο μύθος τη θέλει να ήταν παρθένα. Αυτό που ξέρουμε ήταν ότι αντιστέκεται στους άντρες και δεν έχει σχέσεις μαζί τους. ʽΟπως όλες οι λεσβίες.”
Οι λεσβίες είναι παρθένες; Οι λεσβίες «αντιστέκονται» στους άντρες και «δεν έχουν σχέσεις μαζί τους;» Αυτή είναι η στερεοτυπική εικόνα που προβάλλει το Pride για τις λεσβίες; Γιατί νομίζετε ότι ο θεσμός που σημαίνει αγώνα και διεκδίκηση για εμάς τα lgbtqi άτομα, γράφει εξονόματός μας τέτοιες απαράδεκτα σεξιστικές, λεσβοφοβικές, αντιφεμινιστικές θέσεις; Είναι απλά ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα της μονοθεματικής ενασχόλησής του γύρω απ’τον μη-τρανς, γκέι άντρα.
Λέμε «μονοθεματικής» γιατί τo Athens Pride δεν προάγει δημόσιο λόγο γύρω από τους τρανς άντρες και τις τρανς γυναίκες, τις λεσβίες, γύρω απ’τον σεξισμό, τον ρατσισμό, τον Εθνικισμό που χρησιμοποιεί κατά κόρον στις αφίσες “για να προκαλέσει τους φασίστες” αλλά ταυτόχρονα για να θέσει και τον τόνο του ποιοί είναι ευπρόσδεκτοι στη διοργάνωση: έλληνες, και άντε με το ζόρι ελληνίδες. Το Athens Pride δεν προάγει δημόσιο λόγο για την πατριαρχία, την τρανσφοβία, την ομοκανονικότητα, την εσωτερικευμένη ομοφοβία και τρανσφοβία, την ταξική πάλη, τη μνημονιακή πολιτική (ο μνημονιακός Καμίνης που έχει ρημάξει οικονομικά τις ζωές μας χαιρετάει άραγε σήμερα ανερυθρίαστα, σαν να μη συμβαίνει τίποτα; Ή ούτε καν θα ασχοληθεί να πατήσει το πόδι του; Ποιό απ’τα δυο είναι χειρότερο άραγε;).
Το Athens Pride προάγει ένα αστικό lgbti κίνημα αστών gay αντρών. Οι αστοί γκέι άντρες δέχονται αναντίρρητα ομοφοβία. Όμως όλα συνηγορούν ότι το Athens Pride δε θέλει να μιλήσει για τίποτε άλλο εκτός από μια πολύ συντηρητική, πολύ αποστειρωμένη, καθωσπρέπει και προσεγμένη εικόνα του τί είναι lgbtqi άνθρωποι. Και δεν επιτρέπεται. Δεν *επιτρέπεται* όλη η συζήτηση να είναι μόνο γύρω απο όποιους από εμάς είμαστε αστοί γκέι άντρες. Τα τρανς ζητήματα, ο αντισεξισμός, ο αντιρατσισμός πώς γίνεται να μην είναι ποτέ στην ατζέντα; Δεν πουλάνε αρκετά; Πώς γίνεται όλη η συζήτηση να περιορίζεται σε μια διαλεκτική της ομοιομορφίας και όχι σε μια διαλεκτική της ετερότητας; “Είμαστε σαν εσάς τους μη-τρανς, είμαστε σαν εσάς τους στρέιτ και τις στρέιτ, είμαστε σαν εσάς”; Μα δεν είμαστε “σαν εσάς”, δε θέλουμε να είμαστε σαν εσάς, δε χρειάζεται να είμαστε σαν εσάς για να αξιώσουμε σεβασμό, για να έχουμε δικαίωμα ύπαρξης. Θέλουμε να είμαστε σαν ΕΜΑΣ. Και υποχρεούνται να μας αποδεχτούν εμάς που είμαστε φτερούδες, θηλυκά αγόρια, νταλίκες, τραβέλια, ανώμαλες, χοντροί και χοντρές, πολυσυντροφικές και πολυσυντροφικοί, μονογονείς, τσούλες, άνθρωποι με αναπηρία, μετανάστριες και μετανάστες, φτωχές, κακοντυμένες, δωδεκάχρονοι, ενενηντάχρονες.
Και επειδή ακούγεται συχνά η δικαιολογία “μα οι γκέι άντρες είναι ό,τι πιο προβοκατόρικο για την κοινωνία, γι’αυτό επικεντρωνόμαστε σ’αυτό”, σκεφτείτε το λίγο: Οι στρέιτ-λούκινγκ, στρέιτ-άκτινγκ, νέοι gym γκέι άντρες (φαλακροί/θηλυπρεπείς να μην ενοχλούν, όπως λένε και όλα τα προφίλ στο Gay Romeo), είναι στην πραγματικότητα το λιγότερο απειλητικό, πιο ευκολοχώνευτο κομμάτι του LGBTQI. Δε γίνεται να είναι το σημείο ρήξης με την κοινωνία. Η κοινωνία πρέπει να δει και να αποδεχτεί τις πιο ανώμαλες, πιο φτερά και πούπουλα, φούστα-μπλούζα, αδερφίστικες, νταλικολεσβιακές, καθημερινές εκφάνσεις του lgbtqi κινήματος. Όχι αύριο, σήμερα. Όχι αφού γίνουν αποδεκτοί οι γκέι άντρες. Τώρα.
Αλλιώς χαϊδεύουμε αυτιά. Αλλιώς λέμε ψέματα για την πραγματικότητα. Αλλιώς σβήνονται οι εμπειρίες και οι καταπιέσεις των υπόλοιπων απο εμάς. Των τρανς ανθρώπων που δε μπορούν να περάσουν πάντα ως αξιοσέβαστα cisgender, «κανονικά» άτομα και τρώνε τρανσφοβική βια στο μετρό πανεπιστημίου, μέσα στο βαγόνι, μέρα μεσημέρι με κόσμο να κοιτάει απαθής. Των φτωχών γκέι και λεσβιών που δε μπορούν να ζητήσουν υποστήριξη από την οικογένεια και δε μπορούν να διεκδικήσουν ούτε τον μισθό πείνας του επιθετικού καπιταλισμού που μας δυναστεύει, χωρίς να κρύψουν ότι είναι γκέι και λεσβίες. Των θηλυκών αγοριών και των αρσενικών κοριτσιών που η εφηβεία τους είναι ένα bullying από γονείς, μαθητές και καθηγητές. Των μεταναστών και μεταναστριών που είναι γκέι και λεσβίες και τρανς, και τρώνε τρίδιπλη κακοποίηση, τρίδιπλη ντουλάπα και κανείς δε θυμάται ότι υπάρχουν, και που πολλοί έλληνες lgbt πιστεύουν ότι ήρθαν “εδώ” και “μας” κλέβουν τις δουλειές. Των lgbtqi ανθρώπων με αναπηρία. Του intersex παιδιού στην επαρχία που μεγάλωσε στο φύλο που επέλεξαν οι γιατροί και οι γονείς του, και τώρα το εμποδίζουν να είναι το φύλο που νιώθει γιατί τί θα πει ο κόσμος.
Το Athens Pride οικειοποιείται όλο το φάσμα του lgbtqi αλλά δεν κάνει προσπάθεια να *εκπροσωπεί* όλο το φάσμα, μόνο τα υποκείμενα που βολεύουν. Η οργανωτική επιτροπή δεν έχει τρανς μέλος, και δεν έχει νιώσει την ανάγκη να ψάξει για τρανς μέλος. Η διοργάνωση δε συνδιαμορφώνεται από τις ελληνκές lgbtqi ομάδες που παράγουν πολιτική αντίστασης στην ομοφοβία, την τρανσφοβία και τον σεξισμό στην Αθήνα και την επαρχία. 10 χρόνια Pride, δέκα χρόνια το ίδιο πράγμα, είμαστε όλοι και όλες καλεσμένες σε μια προκαθορισμένη γιορτή και όχι ενεργά υποκείμενα σε μια θυμωμένη διεκδίκηση.
Γιαυτό μας πληγώνει που το Athens Pride τείνει να γίνει ένας συντηρητικός θεσμός. Μας τη σπάει που είμαστε άνεργες και φτωχές, πούστηδες τρανς και λεσβίες που πρέπει να πληρώσουμε 8 ευρώ είσοδο σε μπαρ που το παίζει φιλικό. Ένα μπαρ που έχει μονοπώλιο το οποίο το Pride όχι μόνο δε θέλει να το σπάσει αλλά το ενισχύει. Δε θεωρούμε καθόλου απαραίτητο κομμάτι του Pride και της lgbtqi διεκδίκησης τα μαγαζιά της κατανάλωσης που συμμετέχουν ως χορηγοί.
Μας τρομάζει που είναι καλεσμένο το ΚΕΕΛΠΝΟ, το φασιστικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, που ποινικοποίησε τον HIV, ιεράρχησε γυναικεία σώματα σε άξια και ανάξια και υποστήριξε τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, και τη δήλωση Λοβέρδου για την προστασία της ελληνικής οικογένειας (όχι βέβαια της γκέι ή μονογονεϊκής ελληνικής οικογένειας) από την “υγειονομική βόμβα”. Το ΚΕΕΛΠΝΟ που μην ξεχνάμε κάνει επιχειρήσεις “σκούπα” στη Συγγρού, αποφασίζει και διατάσσει παράνομους υποχρεωτικούς ελέγχους σε εκδιδόμενες και μη γυναίκες και μετά δημοσιοποιεί τα στοιχεία τους. Για να μπαίνουμε ακόμα στη θέση να εξηγούμε ότι το να είσαι τρανς, εκδιδόμενη, οροθετική, χρήστρια δε σε κάνει λιγότερο άνθρωπο.
Εμείς που παλεύουμε για αλλαγή και κοινωνική δικαιοσύνη κάθε μέρα, χρειαζόμαστε να μιλάμε με επικίνδυνη, όχι διπλωματική γλώσσα για τις καταπιέσεις μας. Χρειαζόμαστε το Pride και πολλές απο εμάς δεν έχουμε χάσει ούτε ένα. Γι’αυτό δε θα το αφήσουμε χωρίς κριτική.
Κάτω τα χέρια απ’τα φύλα, τα σώματα και τις επιθυμίες μας.
πηγή: http://queertrans.espiv.net/forum/index.php?topic=1283.0
