Ξεσκισμένη, με τρύπια δικτυωτά καλτσόν
στους πιο βρώμικους δρόμους της πόλης
στο Βερολίνο, στη Γαλλία, στη Ρώμη, στην Αθήνα,
στο Λονδίνο, στο Δελχί.
Μεθυσμένη, μαστουρωμένη
ζητιανεύοντας για λίγα ευρώ
για να τη βγάλω μέχρι παρακάτω,
δεν έχω ανάγκη, δεν χρειάζομαι πολλά,
λίγο φαί και
καθαρά εσώρουχα για να πηδιέμαι κάθε βράδυ.
Πεινασμένη, ξεμαλλιασμένη
με ένα τσιγάρο στο χέρι
σκύβω στα παράθυρα των αυτοκινήτων και τους λέω :
«20 ευρώ»,
επιδεικνύοντας τα τσιμπουκόχειλά μου
και τα στήθη μου που είναι ακόμη στητά και νεανικά.
Μόνη μου, με χαλασμένα τακούνια
5 η ώρα το πρωί
ένα τελευταίο γαμήσι
και μετά πάω σπίτι μου να κοιμηθώ.
Δε ζηλεύω τις πουτάνες πολυτελείας,
αυτές πουλάνε το μουνί τους
σε βιομήχανους και εφοπλιστές,
σε μπάτσους και δικηγόρους.
Εγώ, η πόρνη των 20 ευρώ
δωρίζω το μουνί μου
σε βιτσιόζους άντρες
που δεν τους παίρνουν πίπα οι γυναίκες τους,
σε αυτούς που θέλησαν να κάνουν ένα όργιο
και δεν τους το επέτρεψε η χριστιανική τους ηθική.
Ντυμένη πρόστυχα,
με ακριβά ρούχα και αδιάβροχο κραγιόν.
Περιμένω να με πάρουν τηλέφωνο
και να πάω για μια βίζιτα
σε μια σουίτα 5 αστέρων.
Άσχημοι άντρες, χοντροί, ανίκανοι,
βουτηγμένοι στα σκατά των λεφτών τους.
Μου δίνουν 1000 ευρώ
και τους προσφέρω
μια ώρα ευχαρίστησης και ηδονής.
Ξεσπάστε επάνω μου
βγάλτε όλες σας τις τύψεις επάνω μου,
μαστιγώστε με, δαγκώστε με, πονέστε με
αλλά σταματήστε να με κυριαρχείτε.
Γιατί όταν τελειώσει αυτό το γαμήσι
θα είμαι ελεύθερη
να μην ακολουθήσω
τους ανέραστους νόμους
που έχετε υπογράψει και κατασκευάσει
για να τους ακολουθεί ο κάθε πουλημένος.
Είμαι ελεύθερη να μην σας πιστέψω.
Εγώ, η πόρνη πολυτελείας
που ικανοποιώ τα βίτσια του ταξικού εχθρού μου
δεν κάθομαι σε ένα γραφείο για 8 ώρες,
δεν έχω διακοπές μόνο 15 μέρες συν τις αργίες.
Εγώ η πόρνη πολυτελείας
που καταπίνω τα χύσια
αυτού που θα ‘θελα να πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια
δεν είμαι χρεωμένη στην τράπεζα
και δεν πιέζω τα παιδιά μου
να κάνουν μεταπτυχιακό στη διαχείριση επιχειρήσεων
και στα οικονομικά.
3 η ώρα το μεσημέρι και ετοιμάζομαι για πιάτσα.
Σήμερα θα ξυρίσω το μουνί μου,
με ξυρισμένο μουνί από 20 πάει 25.
Αλλά τα τακούνια μου είναι χαλασμένα,
θα κουτσαίνω σαν πρωτάρα πουτάνα.
Ένα κοντό φουστάνι, μια μπλε σκιά στα μάτια
και είμαι έτοιμη.
Σήμερα έχω όρεξη για κουβέντα με τους πελάτες μου.
Είναι όλοι απογοητευμένοι, κουρασμένοι,
χωρίς όνειρα.
Κρίμα, τους λυπάμαι.
Οι περισσότεροι είναι ψεύτες, υποκριτές.
Πουλάνε το κορμί τους και το μυαλό τους
στους διευθυντές τους,
στο στριμωγμένο τους ωράριο.
Και τρέχουν τα μεσάνυχτα για ένα γρήγορο γαμήσι,
για μια φτηνή πουτάνα.
Κρίμα, τους λυπάμαι.
Όλοι ίδιοι,
όπου και αν κάνω πιάτσα.
Στο Soho στο Λονδίνο,
στο Place Pigale στο Παρίσι,
στο Tor di Quinto της Ρώμης,
στις μεγάλες λεωφόρους της Αμερικής.
Οι πελάτες είναι οι ίδιοι.
Σαραντάρηδες, πιτσιρικάδες, ζευγάρια,
μια μεγάλη παρέα, όλοι είναι οι ίδιοι.
Νομίζουν ότι πηδάνε μια βρωμιάρα ,
μια ηλίθια που έχει καταστρέψει τη ζωή της.
Ενώ αυτοί … είναι τί;
Επιτυχημένοι;
Δεν αντέχω άλλο… γαμημένες ξεκολιάρες
…πάρτε μια ωραία πίπα στους άντρες σας…
θέλω να ησυχάσω…
Τί είμαστε, σκουπίδια ρε ανόητοι;
Εσείς μας παράγετε.
Εδώ είμαστε,
στα πεζοδρόμια,
στις πλατείες, μέσα στα σπίτια σας,
στα πορνοπεριοδικά, στις πορνοταινίες,
στα site στο internet.
Το ξέρετε
ότι υπάρχουν αστυνομικά πογκρόμ για τις πουτάνες;
Ναι,
αυτοί μας βγάζουν στους δρόμους
και αυτοί μας μαζεύουν.
Πουλημένη καθημερινότητα,
κάθε μέρα ο καθένας μας
πουλάει ένα κομμάτι του εαυτού του,
άλλος πουλάει το σπίτι του,
άλλος τα όνειρα του,
άλλος το κορμί του,
άλλος τα παιδιά του,
άλλος τα όργανά του.
Ξέρεις, έχω ταξιδέψει πολύ,
έχω έρθει από πολύ μακριά,
από την Ταϋλάνδη,
από τη Ρωσία,
από την Ουκρανία,
από την Κίνα,
από ένα κωλοχώρι στην Ελλάδα,
από ένα φτωχό σπίτι,
από ένα πρώην κουμμουνιστικό καθεστώς.
Ξέρεις, με έχουνε βιάσει αμέτρητες φορές,
έχω φάει πολύ ξύλο
και έχω τρέξει πολύ
για να μην κοιμηθώ σε κάποιο αστυνομικό τμήμα
με φαλλοκράτες μπάτσους τριγύρω μου.
Όμως ξέρεις κάτι…
κάποιες φορές το ευχαριστιέμαι,
γουστάρω να με γαμάνε,
να με παίρνουν παρτούζα,
να γλύφω τα αρχίδια του κάθε μαλάκα
για να με ξεφτιλίζει,
μου αρέσει να είμαι πουτάνα.
Δεν μου αρέσει να με γαμάει ο νταβατζής μου τσάμπα,
να μην έχω φράγκο για να φάω,
να μετακομίζω από υπόγειο σε υπόγειο
γιατί δεν έχω πληρώσει το νοίκι,
να με κοιτάς και να με λυπάσαι.
Δεν μου αρέσει να με βλέπεις και να μην ξέρεις τίποτα,
από πού ήρθα, που κοιμάμαι, τι τρώω,
πως μου μιλάνε,
τι θα ‘θελα να κάνω, που θα ‘θελα να βρίσκομαι.
Δεν μπορώ να πάω πουθενά.
Εγώ έχω ένα νταβατζή που με κυνηγάει,
που με απειλεί, που δεν μπορώ να πάω πουθενά.
Κλεισμένη σε ένα διαμέρισμα
και να έρχονται όλοι να με γαμάνε
και εγώ να μην απολαμβάνω τίποτα.
Ακούς; Τίποτα.
Στημένη σε μια βιτρίνα στην Ολλανδία
με λευκές ζαρτιέρες και δυο κοτσιδάκια
Δεν θέλω πια…
Μια δραπέτευση…
Μια δραπέτευση από ένα πορνείο
και που να πάω;
Από την αρχή σε άλλη χώρα.
Με ποιο διαβατήριο; Με τι λεφτά; Με τι όνομα;
Τίποτα πια δεν θα ’ναι όπως πρώτα
Κανένα όνειρο δεν θα σώσει κανέναν,
ούτε εμένα, ούτε αυτούς, ούτε εσάς.
Ανοίγω τα μάτια και πάλι εδώ,
στημένη στη βιτρίνα και ακούω μόνο το λυγμό μου.
Κοντά στο άπειρο θα χτίσω το σπίτι μου
με φράχτες ψηλούς
να μην έρχεται κανένας
μόνο οι φίλοι μου, οι δυο-τρεις που έχω
και όποιος άλλος έρχεται θα τον καταπίνει το άπειρο,
η σκοτεινή άβυσσος του βρώμικου μουνιού μου
και εδώ θα μπορώ να κλείνω τα ματιά μου
και να τα ανοίγω
και να είμαι η ίδια.
Πούστηδες γραφειοκράτες
που θέλετε 300 ευρώ
για να μου εκδώσετε την άδεια παραμονής στη χώρα
ενώ την εξέταση και την άδεια ότι έχω καθαρό μουνί,
μου τη δίνετε τσάμπα.
Γαμημένοι
Ξεφτιλισμένοι
Πόσες πουτάνες είναι στα κελία
του κάθε αστυνομικού τμήματος κάθε βράδυ
και σας παίρνουνε πίπες; Πόσες;
Σωφρονιστικοί υπάλληλοι
Άδεια κρανεία.
Άδεια κρανεία,
γιατί κανείς δεν τόλμησε
να σκεφτεί ποια είμαι,
αν θέλω μια αγκαλιά το βράδυ για να κοιμηθώ
και όχι ένα πληρωμένο γαμήσι
για να με πάρει ο ύπνος,
αν θέλω να βγω μια βόλτα για μια μπύρα
χωρίς να πουλάω την τρύπα μου,
αν θέλω να γυρίσω σπίτι μου,
αν θέλω να κάτσω εδώ,
μαζί σας.
Άδεια κρανεία,
γιατί ποτέ κανείς δεν πρόκειται να με αγαπήσει
ή τουλάχιστον να ζήσει μαζί μου για λίγο
όσο αντέξει,
όσο αντέχω και εγώ να είμαι αυτή
που κάνει πιάτσα στο πεζοδρόμιο.
Ακούτε γαμημένες ξεκωλιάρες; Ακούτε;
Ανοίξτε τα πόδια σας
να σας γαμήσει όσο θέλει ο άντρα σας.
Kαι άμα είναι καμιά φορά
φορέστε ροζ καλτσάκια
και ένα παιδικό βρακάκι
για να μην πηγαίνουν οι άντρες σας
σε μπουρδέλα με ανήλικες πουτάνες
για να γαμάνε Τσέχες δεκατετράχρονες και δωδεκάχρονες
που αποφασίζουν να περάσουν τα σύνορα
με ένα ωραίο άντρα για να πάνε
στην Αμερική ή στην Αγγλία για δουλειά
και καταλήγουν σε ένα δωμάτιο
με άλλες 10 ανήλικες πουτάνες
όλες γυμνές
και να τους εξετάζουν τα στήθη τους,
τα δόντια τους
και τις περιοχές μεταξύ των ποδιών τους.
Και άμα ζούσες στη Σιγκαπούρη
θα μπορούσες να δεις
τις δεκατριάχρονες πουτάνες,
τα πουτανάκια
να κάνουν πιάτσα για να έχουν λεφτά
για φάρμακα, για φαί,
για ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο
να κοιμηθούνε ένα βράδυ.
Εμείς είμαστε οι ξεφτιλισμένες πουτάνες;
Η Σίσσυ Δουτσίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980.Έχει σπουδάσει Αστροφυσική και Θέατρο. Είναι ηθοποιός και ποιήτρια. Είναι Ιδρυτικό μέλος του +Ινστιτούτου [Πειραματικών Τεχνών] και συμμετέχει στην πολιτιστική ομάδα Κενό Δίκτυο. [http://ecstaticpoetrysemeli.blogspot.com]
