“Το σκοτάδι της νύχτας” – Μαριβή Γαζέτα

April 3, 2017

Tο σκοτάδι της νύχτας καθώς στάζει υγρό
άσφαλτος που καίει και τρέχει σαν λάβα
όπου υπάρχει καπνός υπήρξε φωτιά
μα εδώ έχει σβήσει
ένα μικρό χρονικό τρέλας στις φλέβες μας μέσα
εδώ γεννήθηκαμε για να υμνούμε το τίποτα
εγωιστές μάρτυρες
χωρίς ιδανικά, ιδανικοί αυτόχειρες
αριθμοί βαλμένοι ακούσια σε μια στατιστική
η γενιά μιας ανέλπιδης ελπίδας
άριστα εκπαιδευμένη στην αυτοκαταστροφή
καταφέραμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο
και φτιάξαμε αιχμηρές γωνίες
στο μηδέν για να σκίζουμε
το τομάρι της πραγματικότητας
να ανοίγουμε πέρασματα στο χάος
μονό που η κάθε διαδρομή
οδηγεί στην αρχή της
και το τέλος αφετηρία
μιας ακόμη κατάρας
και οφείλεις να τρέξεις
να ξέρεις πως χάνεις και να πρέπει να παίξεις
με αθέμιτα μέσα
η αξιοπρέπεια ενέχυρο γιατί πρέπει να αντέξεις
μια ανήδονη πείνα
και μια δίψα αλλότινη
για μια τιμωρία παράξενη
που θα αρμόζει ίσως σε κάθε εχθρό μας
στον εχθρό που έχουμε εντός μας
στη φυλακισμένη οργή μας
στα γερασμένα μας νιάτα
στη ξεδιάντροπη ενοχή μας
που μας κρατάει ξύπνιους τα βράδια
είναι η πόλη θηρίο
που κλαίει και ουρλιάζει
μας προκαλεί και μας τρομάζει
καρφιτσωμένοι στη ράχη της
περιστρεφόμαστε μαζί της
σε μια βίαιη δίνη
από σκόρπιες είκονες
αλλόκοτους ήχους
αλλόκοσμα φώτα
και ανθρώπινους θρήνους
ξυπόλητοι πατάμε
πάνω στο στήθος της που καίει
και από κάτω ο παλμός της να φθίνει
ανθρώπινο αίμα να ρέει
και να στάζει από τα μάτια της
ένα γνώριμο βλέμμα
να μη μου κρατάς το χέρι
δε φοβάμαι
εμείς σκορπίζουμε ό,τι κρατάμε
με τα χέρια μας πάντα σε ετοιμότητα
δε θυμάμαι,να φροντίζεις
πάντοτε να μου υπενθυμίζεις
τους λόγους που οι άνθρωποι μένουμε χώρια
το κένό που μας χωρίζει
μια απόσταση που δεν καλύπτεται με βήματα
ο χειμώνας θα μας βρεί
πιο κρύους από ότι μας άφησε
στεγνούς από τις επιθυμίες που πνίξαμε
για να μην μας καταπιούν
να στέκονται αντίκρυ οι πληγές μας
και να μην έχουν τίποτα να πούν
για πόσο θα μπορώ να σώζω τη σιωπή μου
τώρα που βλέπω πως ότι άφησα πίσω
με περιμένει αδίστακτο και πεινασμένο
γύρισα πίσω ξανά
και κάτι κακό περιμένω
να συμβεί,γιατί ξέρω
πως κάτι κακό περιμένει
στο χρονικό της τρέλας
να του γράψει ένα τέλος

 

Η Μαριβή Γαζέτα συμμετέχει στην συλογικότητα Κενό Δίκτυο

Previous Story

ZΩΗ! Όχι επιβίωση! Κείμενο-καταγγελία ενάντια στο Survivor από καθηγητές

Next Story

“Η εποχή είναι ντεκαυλέ. Και δεν μιλάμε για το σεξ” – Έφη Αλεβίζου


Latest from Poetry

Go toTop