Σε κοιτώ μες το τρόμο
με το βλέμμα της τρελαμένης μου αβεβαιότητας
είμαστε κατεστραμμένοι απ’ τη φαντασία μας
το σώμα έχει διαμελιστεί,
ως το χάραμα δε θα έχουμε αντέξει.
Όσο κι αν υπερασπίστηκα
να σώσω τους σκοτωμένους απ’ το μαύρο τους,
απελπίστηκα.
Διότι ακόμη και η τυραννία
θέλει γερό στομάχι για να την πάμε ως το τέλος της.
Όταν ανακαλύψαμε πως η αγάπη στο τέλος
απαγκιστρώνεται,
με κοίταξες στα μάτια και είπες:
ή το φως ή εμένα.
Αν και διαισθάνομαι μια σπουδαία αλληγορία,
λατρεύω εκείνους που ενώ φοβούνται τόσο
προτιμούν την κάθαρση.
H Franzeska Averbach συμμετέχει στην συλλογικότητα Κενό Δίκτυο και την ομάδα “Σκάσε Αϊδόνη”
