Με τον Βάλτερ γνωριστήκαμε τυχαία και έκτοτε κρατήσαμε επικοινωνία, που με τον καιρό έπαιρνε να πυκνώνει. Εκείνος, έμενε με την οικογένειά του σ’ένα όμορφο αγρόκτημα της Ζαπορίζιας, κάπου στον 15ο αιώνα, κι εγώ στο Κίεβο, σ’ ένα σκοτεινό διαμέρισμα του 15ου ορόφου, το 1984. Για μεγάλο διάστημα είχαμε μια μάλλον πετυχημένη σχέση από απόσταση. Επικοινωνούσαμε κυρίως με πουλιά και με μπουκάλια, καμιά φορά κατάφερνε να βγάλει τη φωνή του από το στόμιο του νεροχύτη μου κι εγώ μετά βίας στρίμωχνα τα μουρμουρητά μου στην καμινάδα του. Όποτε ευκαιρούσαμε, δίναμε ο ένας στον άλλον εξαιρετικές συμβουλές, τόσο εύστοχες, που λίγη σημασία είχε ότι ποτέ δεν έφταναν ολόκληρες ή στην ώρα τους. Δεν κοιμόμουν χωρίς τη σκέψη του. Δεν ξυπνούσε χωρίς τη δική μου. Τα απογεύματα πίναμε σχεδόν μαζί ―εγώ, ελάχιστο λικέρ Σαρλόττα, κι εκείνος ουίσκι σκέτης βύνης, όχι κάτω από τέσσερις μερίδες. Τον βοηθούσα να μη φοβάται το μέλλον και εκείνος μου μιλούσε για το παρόν λεπτομερώς, προσφέροντάς μου την μοναδική ικανότητα να αναπαριστώ με ακρίβεια τα παρελθόντα. Ο Βάλτερ, το ακριβό μυστικό μου. Κι αν στην αρχή δεν είχαν σημασία τα φιλιά που δεν παραδίδονταν, όπως πάντοτε, σιγά-σιγά, οι αποστολές ξεκίνησαν να μπερδεύονται. Ενώ διατύπωνα σαφή ερώτηση για τα φέουδα, η απάντηση που έπαιρνα αφορούσε στα υλικά της χωριάτικης σούπας. Ενώ η κουκουβάγια συνέχισε να έρχεται τα βράδια, τα πόδια της ήταν άδεια, έμοιαζε πλέον παχιά και δυσκίνητη. Η κορυφαία παρανόηση δεν άργησε. Μπουκάλι στη μπανιέρα μου, και το μήνυμα με κάρβουνο: «Δε μ’αγαπάς». Μπουκάλι στο σακί με το αλεύρι, και το μήνυμα με φτηνό μολύβι για τα μάτια: «Δε μ’αγαπάς». Ο ουρανός κι η θάλασσα, κατάλαβαν πρώτοι, καθώς αρμόζει, και έπαψαν να πηγαινοφέρνουν τα μηνύματα. Έγινα εξαίρετη ιστορικός. Ξέχασα, χωρίς χαρά, αλλά και χωρίς λύπη. Σε πρόσφατες ανασκαφές, με κάλεσαν για την αποκωδικοποίηση κάποιου μεσαιωνικού χειρογράφου. Μου είπαν πως επρόκειτο για το ημερολόγιο ενός μυλωνά. Οι τελευταίες φράσεις: «Δεν το κατάλαβα ποτέ, Γκαλίνα. Εμείς, είχαμε αλλάξει δαχτυλίδια και σε λίγο θα παντρευόμασταν.» Στον υπεύθυνο αρχαιολόγο, έγραψα βιαστικά πως βρήκα μόνον υπολογισμούς παρακολούθησης εσόδων. Άνευ σημασίας.
ΠΑΥΛΙΝΑ ΜΑΡΒΙΝ- Ιστορίες απ’ όλον τον κόσμο μου, Εκδόσεις Κίχλη 2017
