Κενό Δίκτυο (1990-2021): Να γίνουμε φορείς Ελευθερίας

Το Κενό Δίκτυο έχοντας πλέον συμπληρώσει 30 χρόνια σαν ελευθεριακή συλλογικότητα με βάση το κέντρο της Αθήνας, στέλνει χαιρετισμούς αγάπης στους χιλιάδες φίλους και φίλες που όλα αυτά τα χρόνια συναντηθήκαμε στα πάρκα, τις πλατείες, τις καταλήψεις και τα κοινωνικά κέντρα, τις συνελεύσεις, τις συναυλίες, τις ομιλίες, τα φεστιβάλ, τα rave, τις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις με την αστυνομία και τους φασίστες, στα πανεπιστήμια, τις γειτονιές και τα σχολεία, σε βουνά, δάση και παραλίες δημιουργώντας μαζί την αυτο-οργάνωση της επιθυμίας, τον πολιτισμό της αντικουλτούρας, μια μεγάλη συμβιωτική κοινότητα που παράγει αμφισβήτηση, κοινωνικές αντιστάσεις και συλλογική ευτυχία.

Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, όπου ο κρατικός μηχανισμός χρησιμοποιεί κυνικά μια παγκόσμια τραγωδία όπως η διασπορά του κορονοϊού για να επιβάλλει μέτρα εντατικοποίησης της ανισότητας, της εκμετάλλευσης και της καταστολής των κοινωνικών κινημάτων καλούμε όλους τους φίλους και τις φίλες μας να συνδράμουν με όλες τους τις δυνάμεις ώστε να γίνουμε φορείς ελευθερίας, να διασπείρουμε τη κοινωνική ισότητα και την αλληλεγγύη, να ζήσουμε τη χαρά ΜΑΖΙ.

Τώρα που η πραγματικότητα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο μοιάζει στ’ αλήθεια να έχει καταρρεύσει, τώρα είναι που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το σύντομο ταξίδι της ζωής δεν μπορεί να γίνει όμορφο και άξιο να βιωθεί αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες τέτοιο. Δεν υπάρχει συναισθηματικά, ηθικά και πολιτικά πληρέστερος τρόπος γι’αυτό από την αναζήτηση της ελευθερίας. Ατομική και συλλογική, προσωπική και κοινωνική, τοπική και παγκόσμια, αν και δεν ταυτίζονται οι μορφές της, η μία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί δρόμοι προς την ελευθερία. Η ίδια η λέξη ακριβώς γι’αυτό αντιστέκεται σε κάθε εύκολο ορισμό αποδεικνύοντας στους αφελείς, τους ανόητους και σε όσους αρέσκονται να βλέπουν τα πράγματα «άσπρο» ή «μαύρο», ότι οι κοινωνικές σχέσεις, οι πρακτικές, οι επιλογές και τελικά η ίδια η ζωή είναι πιο περίπλοκη και δεν υπακούει στα σχήματα της λογικής αφαίρεσης. Μπορεί η «ελευθερία» να μην αποτελεί μια οικουμενική έννοια και συνθήκη ύπαρξης, μπορεί επίσης το περιεχόμενό της να συγκροτείται ιστορικά και πολιτισμικά και γι’αυτό να διαφέρει από τόπο σε τόπο και από εποχή σε εποχή, όμως το κοινό της υπόβαθρο είναι ότι πρόκειται για σχέση. Η ελευθερία δεν είναι μόνο κατάσταση. Είναι σχέση με τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φαινόμενα που μας περιβάλλουν και όπως κάθε σχέση είναι δυναμική και ποτέ μα ποτέ δεν βρίσκεται σε καθαρή ή απόλυτη μορφή.

Συνήθως συμβαίνει να θεωρούμε δεδομένο ότι τα όντα υπάρχουν εκ των προτέρων και στη συνέχεια συμμετέχουν στη μία ή την άλλη σχέση. Μήπως όμως οι συμμετοχές αυτές είναι ήδη αναγκαίες για να θεωρηθούν και να υπάρξουν τα όντα; Η συμμετοχή δεν είναι μια συγχώνευση όντων που χάνουν ή διατηρούν την ταυτότητά τους την ίδια στιγμή, αλλά υπεισέρχεται στην ίδια τη συγκρότηση αυτών των όντων. Είναι εγγενής στο άτομο, μια συνθήκη της ύπαρξής του.

Οι σκοταδιστικές δυνάμεις της αντίδρασης επιδιώκουν την αποκοινωνικοποίηση, την κατάλυση του κοινωνικού δεσμού, ένα είδος ατομικής και συλλογικής αναισθησίας μέσα σε ένα ‘άχρονο τώρα’. Η πλανητική κυριαρχία εξαπλώνεται παντού. Δεν περιγράφει, όμως, ένα κεντρικά οργανωμένο σχέδιο, αλλά μια πολιτισμική λογική. Όπλο της το χρήμα και ο λόγος της οικονομίας.  Όργανό της η διαφορά ανάμεσα στα αναρίθμητα προιόντα, η διαφήμιση και το γενικευμένο ψέμα. Εργαλείο της η διάλυση της εργασίας και η αστυνόμευση. Στόχος της η αστικοποίηση του πλανήτη. Σκοπός της ο έλεγχος των συνειδήσεων και των σωμάτων, ναι, αυτός είναι ο σκοπός της εξουσίας.

Η απάντησή μας θα έρθει με διάφορες μορφές και όμως με μία. Στο κέντρο της η αμφισβήτηση της σύλληψης του προσώπου ως άτομο, η αμφισβήτηση μιας αντίληψης που δεν αναγνωρίζει την περιπλοκότητα των σχέσεων ανάμεσα στα όντα και τα φαινόμενα. Ο ένας και οι πολλοί, ο εαυτός και ο άλλος, θα υπερβούμε την κλασική αντίθεση ανάμεσα στο ένα και τα πολλά και θα αναζητήσουμε μια μοιρασμένη ύπαρξη. Η ύπαρξη ως «γεγονός διπλής παρουσίας», η δυαδική ενότητα είναι αυτό που μπορεί να δώσει στην αλληλεγγύη το αληθινό της περιεχόμενο κι αυτό που η συγγένεια εφαρμόζει από πάντα: αμοιβαιότητα ύπαρξης. Ας γίνουν οι φίλοι συγγενείς και οι συγγενείς σύντροφοι και φίλοι.

Το παιχνίδι, το δώρο, η αναζήτηση, η διερώτηση, η αλληλοβοήθεια, το ταξίδι, η γνώση. Η διεκδίκηση, ο αγώνας, η επίθεση, η κριτική ματιά, η συμπόνια. Στο μακρύ μονοπάτι της ελευθερίας τίποτε από αυτά δεν μπορούμε να πραγματώσουμε αν δεν είμαστε ΜΑΖΙ.

Βρες έναν τρόπο να συναντηθούμε