Όλοι οι μαθητές αντιμετωπίζουμε καθημερινά ένα βουνό από υποχρεώσεις, είτε στο σχολείο, είτε στο φροντιστήριο, είτε σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα έχουμε. Το αποτέλεσμα είναι να μη μας μένει σχεδόν καθόλου ελεύθερος χρόνος για να συζητήσουμε, να λύσουμε τα προβλήματά μας αλλά και να ασχοληθούμε με τα ενδιαφέροντα που σαν νέοι έχουμε.
Στο γνωστό όμως πρόβλημα του ελεύθερου χρόνου, τον τελευταίο καιρό έχουν προστεθεί κι άλλα, αφού η οικονομική κρίση και κυρίως οι συνέπειές της δεν θα μπορούσαν να μη μας επηρεάσουν. Όλοι μας βλέπουμε με τον καιρό το χαρτζιλίκι μας να μειώνεται, αφού μειώνεται ο μισθός των γονιών μας ή μένουν άνεργοι. Η μόρφωσή μας και το μέλλον μας δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη αξία για τις κυβερνήσεις αφού κάθε χρόνο κόβουν μεγάλα ποσά από την παιδεία (όπως κι από την υγεία), τα οποία όμως τα δίνουν σε τράπεζες ή επιχειρηματίες. Η είσοδος στο πανεπιστήμιο για να μπορέσουμε να βρούμε μια δουλειά με καλύτερες συνθήκες έχει καταντήσει άθλος, τόσο από επίπεδο δυσκολίας όσο και σε οικονομικό επίπεδο αφού τα χρήματα που πρέπει να διαθέσουμε σε φροντιστήρια είναι πάρα πολλά. Όμως η μεγαλύτερη δοκιμασία μάς περιμένει όταν πάμε να δουλέψουμε. Σχεδόν όλοι οι νέοι (πτυχιούχοι ή όχι) δουλεύουν σήμερα με τους χειρότερους όρους. Η γενιά των 700 ευρώ είναι πλέον παρελθόν, αφού πλέον μιλάμε για γενιά των 400 (και όσο πάει κατεβαίνει) και φυσικά ούτε λόγος για ασφάλιση, ιατρική περίθαλψη κ.τ.λ. Και σαν να μην έφταναν αυτά, η νεολαία φαίνεται να στοχοποιείται με κάθε τρόπο σαν να φταίει αυτή για ότι κακό συμβαίνει. Η δολοφονία του Αλέξη από τον μπάτσο Κορκωνέα πέρυσι το Δεκέμβρη, ήταν μία πολύ παραστατική περιγραφή για αυτό που νιώθουμε. Ότι δηλαδή αυτοί που κυβερνάν δολοφονούν τη νεολαία, μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Όλα αυτά όμως που αντιμετωπίζουμε καθημερινά δεν πρέπει να πιστέψουμε ότι είναι κάτι μοιραίο ή ανεξήγητο. Υπάρχουν λόγοι που κάποιοι σήμερα ζουν στη φτώχεια ή απολύονται ή δολοφονούνται ή ακόμα χειρότερα δεν έχουν ούτε τα βασικά είδη επιβίωσης (π.χ. Αφρική, Αϊτή), ενώ κάποιοι άλλοι πλουτίζουν και πλουτίζουν ακριβώς εξαιτίας της φτώχειας των άλλων. Για αυτά φταίει ότι η κοινωνία που ζούμε λειτουργεί με βάση το κέρδος λίγων επιχειρηματιών και όχι με βάση τις ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Από την κρίση στην οποία έχει μπει το καπιταλιστικό σύστημα και που είναι η χειρότερη που γνώρισε ποτέ, δεν θα βγει ούτε εύκολα ούτε ανώδυνα, αντίθετα θα κατρακυλάει και θα προσπαθεί να παρασύρει κι εμάς στην κατρακύλα του,
Κι αν μέχρι τώρα υπήρχαν κάποιες αμφιβολίες για το αν θα μπορέσουμε να έχουμε μια αξιοπρεπή ζωή είτε σαν μαθητές είτε μετά το σχολείο, τώρα που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έφερε στις ζωές μας τη χούντα του ΔΝΤ, για ένα πράγμα πρέπει να είμαστε σίγουροι: δεν θα μας χαρίσει κανείς τίποτα! Μόνο αν παλέψουμε μαζί με όλη τη νεολαία και τους εργαζόμενους για να ξεφορτωθούμε αυτούς τους κλέφτες, μόνο αν πάρουμε εμείς οι ίδιοι τις ζωές μας στα χέρια μας μπορούμε να ελπίζουμε.
Για να λύσουμε λοιπόν τα προβλήματά μας πρέπει πρώτα να τα εξηγήσουμε. Να τα συζητήσουμε μεταξύ μας, να σκεφτούμε τους τρόπους που θα τα αντιμετωπίσουμε. Ήδη από τον περσινό Δεκέμβρη κάτι φαίνεται να έχει αλλάξει. Ο Δεκέμβρης ήταν ένα μεγάλο «σχολείο» για όλους μας. Ήταν όμως και μια προειδοποίηση προς κυβερνήσεις, αφεντικά, αστυνομία, δικαστές κ.τ.λ, ότι η νεολαία δεν θα αντέξει άλλο αυτή τη ζωή που της επέβαλλαν.
Για όλους αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε τη Μαθητική Αντεπίθεση. Η Μ.Α. είναι μία ομάδα μαθητών η οποία έχει σκοπό να βοηθήσει το μαθητικό κίνημα να σταθεί στα πόδια του και να τα βάλει μ’ αυτούς που ευθύνονται για το αβέβαιο μέλλον των νέων. Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν σωτήρες κι ότι ο μόνος τρόπος για να έχουμε δικαιώματα είναι να τα κατακτήσουμε με τους αγώνες μας, και μάλιστα με αγώνες αποφασιστικούς κι ανυποχώρητους, γιατί και ο εχθρός είναι μεγάλος, και εμείς δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Έχουμε όμως να κερδίσουμε τη ζωή και το μέλλον μας!
Θέλουμε να συμμετέχουμε και να βοηθάμε κάθε μικρό ή μεγάλο αγώνα που γίνεται κι επιδιώκουμε γι’ αυτό να φτιάξουμε σε όσα περισσότερα σχολεία γίνεται ομάδες μαθητών που θα συζητάν και θα ενημερώνουν τους συμμαθητές τους για αυτά που γίνονται. Να υπάρχουν δηλαδή δράσεις και κινητοποιήσεις για θέματα όπως μια άδικη αποβολή ενός συμμαθητή μας, μέχρι το κατέβασμα ενός νόμου κ.τ.λ.
Το μαθητικό κίνημα κατά τη γνώμη μας μπορεί να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο από δω και μπρος. Αρκεί να γνωρίζει που βαδίζει, τι θέλει και να λειτουργεί με αυτοοργάνωση. Να γίνονται δηλαδή συνελεύσεις και συντονιστικά σχολείων όπου οι ίδιοι οι μαθητές θα αποφασίζουν πώς θα οργανώσουν τις κινητοποιήσεις τους και όχι κάποιοι «ειδικοί» ή κάποια συντονιστικά «φάντασματα» όπως το Σ.Α.Σ.Α. και το Σ.Α.Σ.Θ.
Το μέλλον που μας ετοιμάζουν κυβερνήσεις και αφεντικά είναι πολύ σκοτεινό, ο μόνος τρόπος όμως για να το αποτρέψουμε είναι να αγωνιστούμε. Εμείς αισιοδοξούμε ότι έτσι όχι μόνο θα καλυτερέψουμε τη ζωή μας αλλά θα καταφέρουμε και να απαλλαγούμε από αυτό το σύστημα της φτώχειας, του ρατσισμού και της εκμετάλλευσης και να φτιάξουμε έναν κόσμο βασισμένο στην ισότητα και την αλληλεγγύη που να σέβεται την ανθρώπινη ζωή και τη φύση.
Το εφημεριδάκι που διαβάζεις προσπαθούμε να το εκδίδουμε όσο πιο τακτικά γίνεται. Μπορείτε όλοι να μας στέλνετε τις απόψεις σας ή κάποια νέα από το σχολείο σας και να έρθετε σε επαφή.
Η Μαθητική Αντεπίθεση συναντιέται έτσι κι αλλιώς κάθε Σάββατο στις 17.00 στο πολιτικό-πολιτιστικό στέκι Ίσκρα, οδός Αμύντα 12, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και καλούμε όλους να έρθετε να συζητήσουμε μαζί.
το μπλόγκ της Μαθητικής Αντεπίθεσης είναι :
