Για ακόμα μία ΔΕΘ που έρχεται…
Στις 10 Σεπτέμβρη εγκαινιάζεται στη Θεσσαλονίκη μία ακόμα Διεθνής Έκθεση. Μία ακόμα ΔΕΘ που θα προσφέρει το πλήρες πακέτο: περίπτερα- μνημεία καταναλωτισμού, συναυλίες με φραγκάτους -κατ’ επίφαση- λαϊκούς τραγουδιστές και φυσικά τον πρωθυπουργό της χώρας να ανοίγει την έκθεση με διακηρύξεις για το «μέλλον της οικονομίας».
Από το 2012, οπότε και η χώρα μπήκε στο ΔΝΤ, μέχρι και σήμερα, ένας μετά τον άλλον οι πρωθυπουργοί που «ανέλαβαν να σώσουν τη χώρα», έρχονται να ανακοινώσουν τα νέα μέτρα, τις νέες περικοπές, τις νέες μειώσεις, υποσχόμενοι πάντα την πολυπόθητη «ανάπτυξη».
Η χρονιά που ολοκληρώθηκε ήταν, για την τάξη μας, μία ακόμα χρονιά υποχώρησης. Η επίθεση που δέχθηκε δεν τη γύρισε σε «προηγούμενους αιώνες» και σε «μεσαίωνες» – αντίθετα χάραξε και τόνισε την εικόνα του μέλλοντός της. Ένα μέλλον ολομέτωπης επίθεσης κράτους και κεφαλαίου στην εργασία, την ασφάλιση, τις κοινωνικές ελευθερίες, το περιβάλλον και τα κοινωνικά αγαθά. Μετά τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, τις περικοπές σε όλες τις δημόσιες παροχές, την σταδιακή κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, την αύξηση της φορολογίας, την αύξηση τιμών σε βασικά αγαθά, ήρθε η αλλαγή στο ασφαλιστικό σύστημα – το πετσόκομμα της κοινωνικής ασφάλισης δηλαδή – και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.
Παράλληλα, οι ανθρωπιστικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ για το μεταστανευτικό γρήγορα «μεταφράστηκαν» σε πλήρη συμμόρφωση με τις προσταγές της Ε.Ε. για το ζήτημα. «Καταυλισμοί φιλοξενίας» ξεπήδησαν παντού για να στοιβάξουν τους μετανάστες που δεν κατόρθωσε το ελληνικό κράτος να πετάξει στη θάλασσα, η ντροπιαστική ακόμα και για τα δεδομένα της αστικής δημοκρατίας συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας τέθηκε σε ισχύ, οι αλληλέγγυοι που επί μήνες δρούσαν στα camp άρχισαν να συλλαμβάνονται, η Ειδομένη εκκενώθηκε με επέμβαση των ΜΑΤ, ακόμα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης -που ποτέ φυσικά δεν κλείσανε εντελώς- πλέον ξαναγεμίζουνε με κόσμο. Oι μετανάστες και οι μετανάστριες, το πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας αύριο, στοιβάχθηκαν -όπως «έπρεπε» για την κυριαρχία- σε αποθήκες, σκηνές και φυλακές, περιμένοντας να γίνουν το πειθήνιο εργατικό δυναμικό της πολιτισμένης Ευρώπης –ένα εργατικό δυναμικό οι εναλλακτικές του οποίου θα είναι μηδενικές, οι αντιστάσεις του οποίου θα έχουν πρώτα συντριβεί και η αξία της ζωής του οποίου θα θεωρείται ανύπαρκτη.
Σε αυτό το περιβάλλον κάθε εξουσία που σέβεται τον εαυτό της κάνει το ίδιο: από τη μία στερεί ελευθερίες και «δικαιώματα» που κάποτε μπορεί να εξυπηρετούσαν την συντήρησή της και από την άλλη σκληραίνει το κατασταλτικό της βραχίονα. Επιτίθεται και εκκενώνει σε μία νύχτα 3 καταλήψεις στέγης ντόπιων και μεταναστών και κάνει τα στραβά μάτια κάθε φορά που οι ένστολοι φρουροί της καταπατούν «δημοκρατικά δικαιώματα», οι ίδιοι φρουροί που ως χθες καλούσε να αφοπλιστούν και να «εκ-δημοκρατιστούν». Τι έγινε, άλλωστε, αν ένας Αλβανός κρατούμενος βρέθηκε νεκρός (3/8/2016) ή αν 2 πολιτικοί κρατούμενοι βασανίστηκαν μετά τη σύλληψή τους (5/8/2016); Δεν έγινε νύξη ούτε καν για μια -προφανώς τραγελαφική- ΕΔΕ. Μέσα σε αυτό το σεληνιακό τοπίο, οι δρόμοι συνεχίζουν να μην γεμίζουν. Η «λαϊκή οργή» που κάποιοι αναμέναμε, συνεχίζει να μην εκφράζεται. Τα τελευταία χρόνια ήταν σχετικά ανέφελα για τις κυρίαρχες τάξεις, χωρίς κοινωνικές αναταραχές και χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις. Οι ευθύνες της δική μας πλευράς, όσων από εμάς πιστεύουμε στην επαναστατική ρήξη με το υπάρχον, είναι σημαντικές. Οι οργανωτικές και πολιτικές μας αδυναμίες οδήγησαν στην ανεπάρκειά μας να μεταδώσουμε με πειστικότητα το μήνυμα της ρήξης και να αποκαλύψουμε τη ρεφορμιστική απάτη. Μέσα σε λίγους μήνες η ασυνέχεια μεταξύ της αυταπάτης που εξέφραζε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (και κάθε παρόμοιο σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα συνέχισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας με “ανθρώπινο πρόσωπο”) με την πραγματικότητα του σύγχρονου καπιταλισμού, αποκαλύφθηκε. Η αποτυχία του επιβεβαιώνει τη μόνη αλήθεια που μπορεί να προκύψει αβίαστα από τα πραγματικά δεδομένα: στο έδαφος της σημερινής καθολικής καπιταλιστικής κρίσης ανοίγονται δύο δρόμοι, είτε η αποδοχή των όρων του παγκόσμιου ολοκληρωτισμού είτε η Κοινωνική Επανάσταση. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.
Μετά από δύο χρόνια διαλόγου, η Αναρχική Ομοσπονδία συγκροτήθηκε το Νοέμβρη του 2015. Ήταν για όλους και όλες εμάς που συμμετείχαμε σε αυτή, μία προσπάθεια για την οργανωτική αναβάθμιση που θεωρούσαμε ότι ο χώρος χρειαζόταν. Ένας φορέας συντονισμού, ζύμωσης και συνύπαρξης, που θα μπορούσε να διεκδικήσει πιο μεγάλο χώρο δράσης από ό,τι μπορούσαμε ο καθένας από εμάς ξεχωριστά. Ποτέ δεν θεωρήσαμε ότι η Ομοσπονδία θα αποτελέσει από μόνη της επαρκή φορέα για την οικοδόμηση ενός επαναστατικού κινήματος. Επιχειρήσαμε και επιχειρούμε ακόμα να δρούμε μαζί με συντρόφους και συντρόφισσες με παρόμοιες, αν και όχι απαραίτητα ταυτόσημες αντιλήψεις.
Σήμερα, ένας νέος επαναστατικός πόλος οφείλει να σταθεί απέναντι στον καλπάζοντα ολοκληρωτισμό της αγοράς και τις αποπροσανατολιστικές πολιτικές της κάθε λογής σοσιαλδημοκρατίας (κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής). Ένα πλατύ κίνημα που θα συσπειρωθεί γύρω από το στόχο μιας ακρατικής διεξόδου στη βάση του ελευθεριακού κομμουνισμού, του κοινοτισμού και της απελευθερωμένης ανθρώπινης εργασίας. Δουλειά όλων μας είναι να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για τη δημιουργία ενός κοινωνικού και ταξικού μετώπου διαρκούς επίθεσης που θα αγκαλιάσει την εργατική τάξη και κάθε καταπιεσμένο, οικοδομώντας μια πλατιά κοινότητα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας – πρόπλασμα μιας νέας κοινωνίας.
Για εμάς, η προσπάθεια σχηματισμού αναρχικής ομοσπονδίας, ενός οριζόντιου θεσμού πολιτικής και οργανωτικής σύνδεσης, στην κατεύθυνση ενός ελευθεριακού και αναρχικού προγράμματος είναι ένα, αποφασιστικής σημασίας, βήμα. Η πολιτική και οργανωτική αναβάθμιση του αναρχικού ρεύματος αποτελεί κομβικό κρίκο στην κατεύθυνση δημιουργίας των όρων της ανατροπής.
Γνωρίζουμε ότι το σπάσιμο των αλυσίδων μπορεί να είναι έργο μόνο των καταπιεσμένων. Καμιά πολιτική οργάνωση, όποιο πολιτικό επίθετο κι αν χρησιμοποιεί, δεν μπορεί να αναλάβει αυτό το έργο στο όνομά τους. Η δική μας οργανωτική προσπάθεια δεν επιδιώκει να καταλάβει την εξουσία αλλά να ανατινάξει τα θεμέλια κάθε εξουσιαστικού οικοδομήματος, φράζοντας το δρόμο σε κάθε επίδοξο διαχειριστή του κράτους.
Επιχειρήσαμε και συνεχίζουμε κάθε μέρα να επιχειρούμε να συγκροτήσουμε έναν πολιτικό φορέα που θα οξύνει και θα ενδυναμώνει την αντίσταση, θα συμβάλλει στη διασύνδεση των επί μέρους αγώνων και θα τους συνολικοποιήσει στη κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης. Δηλώνουμε παρόντες στον μαινόμενο ταξικό πόλεμο, ενωμένοι ενάντια στον κρατισμό και τον ρεφορμισμό, κοιτάζοντας κατάματα τις διδαχές του παρελθόντος και την κληρονομιά του ιστορικού αναρχισμού, ευελπιστώντας να συμβάλλουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στην επίρρωση του αναρχικού κομμουνιστικού προγράμματος. Απέναντι στην πολυδιάσπαση, να αντιτάξουμε την οργάνωση και τον αγώνα, για να βγούμε από την κοιλιά του τέρατος και να αντικρίσουμε το φως της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Γιατί ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός μπορεί να πεθάνει μόνο από τις λόγχες των σκλάβων…
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ – ΕΝΟΤΗΤΑ – ΕΠΙΘΕΣΗ
ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΘ 2016: ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 17:00, ΚΑΜΑΡΑ
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
http://anarchist-federation.gr
info@anarchist-federation.gr
twitter: https://twitter.com/anarchistfedGr
