ZAD (France), Hambach Forest (Germany), Bure (France)
Cooperativa Integral (Spain), DIY Internet (Greece)
Networks of Resistance / Δίκτυα Αντίστασης
1st European Local Struggles Conference
Saturday 24- Sunday 25 June 2017
1ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Τοπικών Αγώνων
Free Self-Organised Theater EMBROS
– Riga Palamidi 2 Psiri Area – Athens
Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ
– Ρήγα Παλαμήδη 2 – Ψυρρή – Αθήνα
Program / Πρόγραμμα
Day 1: Sat. 24/6 starts 17.00
Introduction, Presentations of local struggles:
Bure (struggle against nuclear waste facility, France),
Hambach Forest (struggle against coal mining, Germany),
ZAD (struggle against airport, France)
Ημέρα 1: Σαββ. 24/5 ώρα 17.00 Εισαγωγή / Παρουσιάσεις τοπικών αγώνων
Bure (αγώνας ενάντια στην εγκατάσταση πυρηνικών αποβλήτων, Γαλλία)
Δάσος Hambach (υπεράσπιση αρχαίου δάσους ενάντια στην εξόρυξη άνθρακα, Γερμανία)
ZAD (αγώνας ενάντια στην δημιουργία αεροδρομίου, Γαλλία)
+ at 23.00: Audio Visual dance performance 4 Elements by Umbra Project (Embros)
and Party at the Terrace with Ethnic Dub and World Music
Day 2 Sun. 25/6 starts 20.00:
Presentation of technical projects:
Cooperativa Integral (network of cooperatives and alternative economic system, Spain),
DIY internet network (the opportunities of self-organized Exarcheia Net, Athens)
Ημέρα 2: Κυρ. 25/6 ώρα 20.00 Παρουσιάσεις από πρωτοβουλίες τεχνικής φύσης
Cooperativa Integral (δίκτυο συνεταιρισμών και εναλλακτικό οικονομικό σύστημα, Ισπανία)
ExarcheiaNet (οι δυνατότητες του DIY Internet, Ελλάδα)
Closing discussions / Results / Συζήτηση / Συμπεράσματα
The world of today is most definitely in upheaval and crisis. Whether we look to the streets, the increasingly uneasy global summits, the sprawling conflicts and waves of refugees, or environmental devastation, everything seems to be coming undone. And yet despite this, popular resistances of recent years (seen in social movements and in the gatherings of the squares) have not really been effective at stopping neoliberal austerity. In the extreme case of Greece, a leftist government elected for its pose of resistance, is now enforcing the same devastating projects of the Troika. In these times, the only certainty is that everything needs to be rethought. This conference is a collective wager, and is based on the idea that the old places, forms, and methods of struggle inherited from the traditions of prior radical movements are no longer matching the contemporary collective social reality. Organizing in factories, hierarchical organisations like the Party and Trade-Union, taking control of the nation-state through parliamentary elections- all are growing less and less credible as methods to change the world. Yet this does not mean to abandon fighting for a better world. It is, however, a call to honestly examine the world of today. To experiment anew, without the doctrinaire solutions of the past, and their reassuring ideological certainties.
Ο σημερινός κόσμος είναι σίγουρα σε αναταραχή και κρίση. Είτε κοιτάζουμε στους δρόμους, στις όλο και πιο αμήχανες παγκόσμιες συνόδους κορυφής, στις επεκτεινόμενες συγκρούσεις και τα κύματα προσφύγων ή στις περιβαλλοντικές καταστροφές, όλα φαίνεται ότι διαλύονται. Και παρόλα αυτά, οι δημοφιλείς αντιστάσεις των τελευταίων ετών (που παρατηρούνται στα κοινωνικά κινήματα και στις συγκεντρώσεις των πλατειών) δεν ήταν πραγματικά αποτελεσματικές στο να σταματήσουν τη νεοφιλελεύθερη λιτότητα. Στην ακραία περίπτωση της Ελλάδας, μια αριστερή κυβέρνηση που εκλέχτηκε λόγω της επίδειξης αντίστασης επιβάλλει τώρα τα ίδια καταστροφικά σχέδια της Τρόικας. Σε αυτήν την εποχή, η μόνη βεβαιότητα είναι ότι όλα πρέπει να τα ξανασκεφτούμε.
Αυτό το συνέδριο είναι ένα συλλογικό στοίχημα, και βασίζεται στην ιδέα ότι οι παλιοί χώροι, μορφές και μέθοδοι αγώνα που κληρονομούνται από τις παραδόσεις προηγούμενων ριζοσπαστικών κινημάτων δεν ανταποκρίνονται πλέον στη σύγχρονη συλλογική κοινωνική πραγματικότητα. Η οργάνωση στα εργοστάσια, οι ιεραρχικές οργανώσεις όπως το Κόμμα και το Συνδικάτο, η απόκτηση του ελέγχου του εθνικού κράτους μέσω των κοινοβουλευτικών εκλογών, όλα γίνονται όλο και λιγότερο αξιόπιστα ως μέθοδοι αλλαγής του κόσμου. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει εγκατάλειψη της πάλης για έναν καλύτερο κόσμο. Είναι, ωστόσο, ένα κάλεσμα σε ειλικρινή εξέταση του σημερινού κόσμου. Σε έναν εκ νέου πειραματισμό χωρίς τις δογματικές λύσεις του παρελθόντος και τις καθησυχαστικές ιδεολογικές τους βεβαιότητες.
