• Η συλλογικότητα CRIMETHINC από τις Η.Π.Α. σε συνεργασία με το ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ
  διοργανώνουν μια σειρά ομιλίες στον ελλαδικό χώρο.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΣΤΗΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΟΜΙΛΙΕΣ- ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
με την αναρχική εκδοτική και ακτιβιστική κολλεκτίβα  CRIMETHINC (Η.Π.Α.)
Συντονισμός- εισαγωγική τοποθέτηση: ΤΑΣΟΣ ΣΑΓΡΗΣ / ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ

ΑΘΗΝΑ
ΠΕΜΠΤΗ 20/9/2018
ΏΡΑ 20.00
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-
ΑΙΘΡΙΟ Αρχιτεκτονικής

ΗΡΑΚΛΕΙΟ
ΣΑΒΒΑΤΟ 22/9
ΩΡΑ 20.00
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ PUNK PARTY
διοργάνωση: αναρχικη συλλογικότητα ΟΚΤΑΝΑ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΤΡΙΤΗ 25/9
ΩΡΑ 20.00
ΣΤΕΚΙ στο ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ PUNK BAR
διοργάνωση: Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Η δημοκρατία συνιστά το καθολικό πολιτικό ιδεώδες της εποχής μας. Ο George Bush, τη χρησιμοποίησε για να δικαιολογήσει την εισβολή στο Ιράκ, ο Obama συνεχάρη τους εξεγερμένους της πλατείας Ταχρίρ για την εγκαθίδρυσή της στην Αίγυπτο, το κίνημα Occupy Wall Street υποστήριξε ότι έχει αποστάξει την πιο καθαρή μορφή της. Στην πραγματικότητα, από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας ως και την αυτόνομη περιφέρεια της Ροζάβα, κάθε κυβέρνηση και λαϊκό κίνημα αυτοαποκαλείται δημοκρατικό.

Και ποια είναι η θεραπεία για τα προβλήματα που ενέχει η δημοκρατία; Όλοι συμφωνούν: περισσότερη δημοκρατία! Από τις αρχές του αιώνα, έχουμε δει ένα πλήθος νέων κινημάτων που υπόσχονται πραγματική δημοκρατία, σε αντίθεση με τους φαινομενικά δημοκρατικούς θεσμούς τους οποίους περιγράφουν ως αποκλειστικούς, καταναγκαστικούς και αλλοτριωμένους. Υπάρχει κάποιο κοινό νήμα που συνδέει όλα αυτά τα διαφορετικά είδη δημοκρατίας;
Ποια από αυτές είναι η πραγματική; Μπορεί καμιά από αυτές να πραγματώσει τη συμμετοχικότητα και την ελευθερία, έννοιες που σχετίζουμε με τον όρο «δημοκρατία»; Οι προβληματισμοί αυτοί, προέκυψαν μέσω των εμπειριών που αποκτήσαμε συμμετέχοντας σε αμεσοδημοκρατικά κινήματα. Το συμπέρασμα μας είναι ότι οι δραματικές ανισορροπίες στην οικονομική και πολιτική εξουσία, που έχουν βγάλει τους ανθρώπους να διαδηλώνουν στους δρόμους, από τη Νέα Υόρκη ως και το Σεράγεβο, δεν οφείλονται σε τυχαία ελαττώματα συγκεκριμένων ειδών δημοκρατίας, αλλά στα δομικά τους χαρακτηριστικά, που χρονολογούνται από τις απαρχές της δημοκρατίας και που εμφανίζονται σχεδόν σε κάθε παράδειγμα δημοκρατικής διακυβέρνησης, ανά τους αιώνες.
Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία διατήρησε τον μηχανισμό που είχε αρχικά εφευρεθεί για να υπηρετεί τους βασιλιάδες, ενώ η άμεση δημοκρατία τείνει να αναπαράγει αυτό τον μηχανισμό σε μικρότερη κλίμακα, ακόμη και έξω από τις επίσημες δομές του κράτους. Η δημοκρατία δεν είναι συνώνυμο της αυτοδιάθεσης. Βεβαίως, πολλά καλά πράγματα συχνά χαρακτηρίζονται ως «δημοκρατικά».
Δεν επιχειρηματολογούμε ενάντια στο διάλογο και τις συνελεύσεις, τα δίκτυα, τις ομοσπονδίες ή τους ανθρώπους με τους οποίους δε συμφωνούμε πάντα. Η διαφωνία μας, θα λέγαμε, βρίσκεται στο ότι όταν συμμετέχουμε σε τέτοιες πρακτικές και αντιλαμβανόμαστε αυτό που κάνουμε ως μια μορφή «δημοκρατίας» – ως μια μορφή δηλαδή συμμετοχικής διακυβέρνησης και όχι ως μια συλλογική ελευθεριακή πρακτική – τότε, αργά ή γρήγορα, θα αναπαράγουμε όλα τα προβλήματα που συνδέονται με λιγότερο δημοκρατικές μορφές διακυβέρνησης. Αυτό ισχύει τόσο για την αντιπροσωπευτική, όσο και για την άμεση δημοκρατία, καθώς επίσης και για τη συναινετική διαδικασία.
Αντί οι δημοκρατικές διαδικασίες να υποστηρίζονται ως αυτοσκοπός, ας επιστρέψουμε στις αξίες που αρχικώς μας οδήγησαν προς αυτήν:
την ισότητα, τη συμμετοχικότητα, την ιδέα ότι κάθε άνθρωπος θα πρέπει να είναι ελεύθερος να ελέγχει το πεπρωμένο του.

Εάν η δημοκρατία δεν είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος πραγμάτωσης αυτών των αξιών, τότε ποιος είναι; Καθώς η κοινωνική ανυπακοή αυξάνεται συνεχώς στις δημοκρατίες του σήμερα, η συζήτηση αυτή βρίσκει ολοένα και περισσότερο χώρο. Εάν επιμένουμε να προσπαθούμε να αντικαταστήσουμε την άρχουσα τάξη με μια πιο συμμετοχική έκδοση του ίδιου πράγματος, τότε θα συνεχίσουμε να καταλήγουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε και τα άτομα που μοιράζονται την απογοήτευσή μας, θα στραφούν προς μία πιο αυταρχική εναλλακτική λύση. Χρειαζόμαστε ένα πλαίσιο το οποίο θα μπορέσει να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που η δημοκρατία έχει προδώσει.

Σε αυτές τις συζητήσεις εξετάζουμε τα κοινά θέματα που συνδέουν διαφορετικές μορφές δημοκρατίας, εντοπίζουμε την εξέλιξή της από την κλασική της μορφή έως τις σύγχρονες παραλλαγές της (αντιπροσωπευτική, άμεση, συμμετοχική) και εξετάζουμε το κατά πόσο ο δημοκρατικός λόγος και οι δημοκρατικές διαδικασίες εξυπηρετούν τα κοινωνικά κινήματα που τις υιοθετούν. Στο πλαίσιο αυτό περιγράφουμε το τι σημαίνει να επιδιώξουμε την ελευθερία άμεσα, και όχι μέσω της δημοκρατικής κυριαρχίας. Αναζητούμε συλλογικά περάσματα προς την Αναρχία!

Η μελέτη αυτή είναι το αποτέλεσμα ενός πολυετούς διηπειρωτικού διαλόγου. Συμπληρωματικά στηριχθήκαμε σε μελέτες περιπτώσεων από συμμετέχοντες σε κινήματα που προωθήθηκαν ως αμεσοδημοκρατικά μοντέλα: το κίνημα της 15Μ στην Ισπανία (2011), την κατάληψη της πλατείας Συντάγματος στην Ελλάδα (2011), το κίνημα Occupy στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (2011-2012), την εξέγερση της Σλοβενίας (2012-2013), τις Ολομέλειες στη Βοσνία (2014) και την επανάσταση της Ροζάβα (2012-2016). .

Οραματιζόμενοι το πώς θα μπορούσε να είναι μια οριζόντια και αποκεντρωμένη κοινωνία, μπορούμε να φανταστούμε αλληλοεξαρτώμενα δίκτυα συλλογικοτήτων και συναθροίσεων, μέσα από τα οποία οι άνθρωποι θα οργανώνονται για να καλύψουν δωρεάν τις καθημερινές τους ανάγκες – τροφή, στέγη, ιατρική περίθαλψη, εργασία, αναψυχή, συζήτηση, συντροφικότητα. Όντας αλληλεξαρτώμενοι, και έχοντας απαλλαγεί από τους νόμους της αγοράς και του κέρδους θα έχουν κάθε λόγο για να διευθετούν φιλικά τις όποιες διαφωνίες, χωρίς όμως να μπορεί κανείς να εξαναγκάσει τον άλλον να παραμένει σε μία νοσηρή ή ανεκπλήρωτη συμφωνία. Η ομορφιά τέτοιων στιγμών ξεπερνά κάθε πολιτικό σύστημα. Δεν πρόκειται για τη λειτουργία της δημοκρατίας, αλλά για την εμπειρία της ελευθερίας – το να παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Κανένα σύνολο διαδικασιών δεν θα μπορούσε να το θεσμοθετήσει αυτό. Πρόκειται για ένα λάφυρο που πρέπει να αποσπούμε από τα σαγόνια της συνήθειας και της Ιστορίας, ξανά και ξανά. Την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί μπροστά μας η ευκαιρία, αντί να αναπαραγάγουμε για άλλη μια φορά την “πραγματική δημοκρατία”,
ας έχουμε ως στόχο την ελευθερία. Την ίδια την ελευθερία!

Crimethinc (Κολλεκτίβα Πρώην Εργατών) http://crimethinc.com

Κενό Δίκτυο (Θεωρία, Ουτοπία, Συναίσθηση, Εφήμερες Τέχνες)   https://voidnetwork.gr