+ Το ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ [Πειραματικών Τεχνών]

www.theinstitute.infoπαρουσιάζει

Η ΝΥΧΤΑ!
Yard Gal
της Rebecca Prichard

Σκηνοθεσία: ΤΑΣΟΣ ΣΑΓΡΗΣ
Παίζoυν: ΣΙΣΣΥ ΔΟΥΤΣΙΟΥ | ΛΙΛΗ ΤΣΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ

Μουσική: Radiohead, Prodigy, Anne Clark, Total Eclipse, X Dream,
Atmos, Sandman, Lou Reed, Μikael Delta, Yann Tiersen, Αrcade Fire
Video Art: Άλκηστις Καφετζή, Void Optical Art Laboratory
Σκηνικά: Κenny Mac Lellan
Φωτισμοί: Γιώργος Παπανδρικόπουλος
Μετάφραση: Anna Holloway

Διάρκεια: 90′

Πρεμιέρα ΔΕΥΤ. 6/2 και ΤΡ. 7/2/2017
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ κάθε Δευτέρα και Τρίτη
Ώρα έναρξης 21.30
Eίσοδος: 10e | 5e : άνω των 65 & θεατρική ατέλεια
Κρατήσεις θέσεων: 2103457904

ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ
Παραμυθίας 27 & Πλαταιών
Κεραμεικός

με την υποστήριξη της συλλογικότητας ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ https://voidnetwork.gr

+the INSTITUTE [for Experimental Arts]  // + INΣΤΙΤΟΥΤΟ Πειραματικών Τεχνών http://theinstitute.info 

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Το σκοτάδι απλώνεται πάνω από την Ευρώπη! Μια παρέα κοριτσιών ξεκινούν μέσα στην Νύχτα του κόσμου την πιο μεγάλη περιπέτεια, αναζητούν μια έξοδο κινδύνου, έναν τρόπο διαφυγής και εναντίωσης στους κανόνες, τις απαγορεύσεις και τις εντολές. Ανακαλύπτουν τελικά το πιο τρομακτικό μέρος που μπορεί να ταξιδέψει ο άνθρωπος: το σκοτάδι που κρύβει ο καθένας μας μέσα του. Ζούμε παγιδευμένοι ανάμεσα στις επιθυμίες και τις αυταπάτες, τα εικονικά πρότυπα του εμπορεύματος και την πηγαία ενστικτώδη ανάγκη για εξέγερση και δραπέτευση. Αδίστακτοι επιχειρηματίες, κυνικοί εγκληματίες, φασίστες και ιδιοτελή παράσιτα, διεφθαρμένες κρατικές αρχές, μοναξιά και απαθή βλέμματα και φρενιασμένες σκιές, μια φυλακισμένη κοπέλα σκέφτεται τις παλιές της φίλες κλεισμένη στην απομόνωση. Σίδερο, τσιμέντο, γυάλινες οθόνες και άνθρωποι ξεχασμένοι σε δερμάτινους καναπέδες, η Μητρόπολη είναι ένα τέρας που κατασπαράζει την ανθρωπότητα για να παράγει ένα φανταχτερό τίποτα.  Η Νύχτα είναι μια απαγορευμένη χώρα όπου κρύβεται μια αόρατη γενιά ισορροπώντας διαρκώς στα αδιέξοδα και τις απελπισμένες απόπειρες αμφισβήτησης, τις παράνομες απολαύσεις και την απόγνωση. Η ΝΥΧΤΑ!, ο τόπος που κατοικούν όλοι οι εφιάλτες και τα πιο κρυφά όνειρα μας. Καθώς ο καθένας μας ζει μόνος του πια, στην μικρή προσωπική του φυλακή, αυτό είναι ένα τραγούδι για τους φίλους που χάθηκαν.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ

Η ΝΥΧΤΑ! είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ βασισμένο στο βραβευμένο θεατρικό έργο YΑRD GAL της Αγγλίδας συγγραφέας Rebecca Prichard, μια δυστοπική φουτουριστική παράσταση για το άμεσο μέλλον. Μια παρέα κοριτσιών αρνούνται όλους τους επιβεβλημένους κανόνες και ζουν μόνο την Νύχτα αναζητώντας τρόπους για να βγάζουν χρήματα  χωρίς να δουλεύουν, να κάνουν σεξ χωρίς να πληγωθούν, να δοκιμάσουν όλες τις ουσίες χωρίς να πεθάνουν, να διαπράξουν όλες τις απαγορευμένες πράξεις χωρίς να συλληφθούν.

Με αυτό τον τρόπο διαγράφουν μια απελπισμένη διαδρομή που μαρτυρά την δύναμη και το πάθος, όπως και την εύλογη απόγνωση, τα αδιέξοδα και την θλιβερή βία της ζωής των νέων ανθρώπων σήμερα. Η απέραντη φανταχτερή πόλη την Νύχτα, ο ήχος της ατέρμονης ψυχικής πίεσης, ένα κρυφό σιωπηλό ουρλιαχτό μέσα στο σκοτάδι του κόσμου. Μοναξιά και απαθή βλέμματα και φρενιασμένες σκιές. Κινηματογραφικές αναμνήσεις, οργισμένες νύχτες καταστροφών, κλοπές και μαζικοί εμπρησμοί, προαύλια νοσοκομείων και κρατητήρια, σειρήνες περιπολικών και αιχμηρά αντικείμενα, γυάλινες χάντρες και χάπια ecstasy και χαρτοπόλεμος από κάλπικα χαρτονομίσματα. Κακοστριμμένα τσιγάρα χασίς, electro techno, σεξ της μιας βραδιάς, κορίτσια και αγόρια που αρμενίζουν στον νυχτερινό ουρανό. Ζούμε στο σκοτάδι του κόσμου σαν παιδιά που χάθηκαν μέσα σε μια καταιγίδα.

Η σκοτεινή ποιητική ματιά του Τάσου Σαγρή για την ζωή στις σύγχρονες μητροπόλεις και οι πρωταγωνίστριες  Σίσσυ Δουτσίου και Λίλη Τσεσματζόγλου συναντιούνται με τα ηχοτοπία των Radiohead, της Anne Clark και του Mikael Delta, τον βιομηχανικό θόρυβο των Prodigy, το ψυχεδελικό techno-trance των Χ-Dream, Αtmos-Sandman και Τοtal Eclipse, την μητροπολιτική μελαγχολία του Lou Reed, των Αrcade Fire, του Yann Tiersen,  τα φρενήρη video art παραληρήματα της Άλκιστης Καφετζή και του Εργαστηρίου Οπτικών Τεχνών του Κενού Δικτύου, τους εξπρεσιονιστικούς φωτισμούς του Γιώργου Παπανδρικόπουλου και την μινιμαλιστική σκηνογραφία του Σκωτσέζου σκηνογράφου Κenny MacLellan, συνεργάτη του σκηνοθέτη της ταινίας Trainspotting Dany Boyle.

Με αυτό τον τρόπο, στο σύνολο του το δημιουργικό και καλλιτεχνικό επιτελείο των επιτυχημένων παραστάσεων του Ινστιτούτου Πειραματικών Τεχνών συνεχίζει την ανατομία της εποχής της κρίσης με την παράσταση Η ΝΥΧΤΑ! , μελετώντας το υπαρξιακό αποτύπωμα μιας εποχής, το ψυχικό τραύμα μιας κοινωνίας που διαλύεται σε διαχωρισμένες, απελπισμένες ατομικότητες.

Το 2011 “ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ” του Ζαν Ζενέ ούρλιαξαν “Να Μην Ζήσουμε σαν Δούλοι” και το πάθος τους για ζωή έγινε μια απελπισμένη κραυγή στις ψυχές των ανθρώπων σε όλη την χώρα, το 2012 με το έργο “ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ” του Δημήτρη Δημητριάδη έγινε μια λεπτομερής καταγραφή της κατάρρευσης μιας ολόκληρης κοινωνίας. Από το 2013 έως το 2015 η παράσταση “ΨΥΧΩΣΗ”  (4.48 Psychosis) της Sarah Kane μελέτησε την κατάρρευση του υποκειμένου στο σύγχρονο κόσμο.

Το 2017 με την παράσταση Η ΝΥΧΤΑ! (Υard Gal) της Rebecca Prichard σε σκηνοθεσία του Τάσου Σαγρή το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών εξερευνά την βία, τα αδιέξοδα και τις ελπίδες των νέων ανθρώπων σήμερα. Στέλνει ένα σήμα κινδύνου για το άμεσο μέλλον. Μας καλεί να ταξιδέψουμε στην σκοτεινή πλευρά του ίδιου μας του εαυτού, εκεί που κατοικούν οι εφιάλτες και τα πιο κρυφά όνειρα μας.

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓH

ΠΗΓΗ

“ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ” Λέανδρος Πολενάκης

Έχω ήδη επισημάνει τη σημαντική σκηνοθετική δουλειά του Τάσου Σαγρή και της ομάδας του πάνω στο σύγχρονο, ριζοσπαστικοποιημένο ευρωπαϊκό πολιτικό θέατρο. Θυμίζω στον αναγνώστη όσα έγραφα για τη σκηνοθεσία της «Ψύχωσης» της Σάρα Κέην, που ισχύουν εξίσου για την παράσταση της «Νύχτας». «…Σκηνοθετώντας γυμνά και κάθετα, ως μορφή ανεπανάληπτου συμβάντος τον τραγικό αυτοβιογραφικό / αμλετικό μονόλογο της Σάρα Κέην, ο Τάσος Σαγρής τον τοποθέτησε στη σωστή του βάση. Τον είδε όχι ως μια ασύνειδη δομή σχιζοφρένειας χωρίς διέξοδο στον λόγο, αλλά συγχρόνως ως μια ενσύνειδη δομή άψογα συνταγμένου λόγου, χωρίς, όμως, διέξοδο στο συνάλληλο ‘άλογο’ στοιχείο του πραγματικού κόσμου. Επειδή, όπως είπε ο Σαίξπηρ, ‘είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων’. Ό,τι δεν ονειρεύεται πεθαίνει. Κάθε φορά που ο ανθρώπινος πολιτισμός επιχειρεί να μεταφράσει την πραγματικότητα σε στεγανές, απόλυτα λογικές κατηγορίες, φτάνουμε στο ίδιο αδιέξοδο. Βλέπουμε να ορμούν μέσα από τις ρωγμές του συνταγμένου λόγου οι ασύντακτες δομές της αγριότητας και να κατακλύζουν τα πάντα. Είναι η επαναληπτική ‘ποντικοπαγίδα’ της Ιστορίας που, δυστυχώς, δεν γίνεται μάθημα».
Συμβαίνει και στον σύγχρονο τεχνοκρατούμενο, εκλογικευμένο πολιτισμό της ποσοτικής συσσώρευσης του πλούτου, μετά την επικράτηση των ανθρωποειδών που κατέβηκαν από τα δέντρα και έγιναν απ’ ευθείας τραπεζίτες, δίχως να περάσουν από τη φάση του ανθρώπου. Ζούμε μια εποχή θεσπισμένης βαρβαρότητας, μια «περίοδο παγετώνων» του πολιτισμού.
Ο ίδιος ο Άμλετ δείχνει την έξοδο από τη μοιραία ποντικοπαγίδα της Ιστορίας, όταν, τελικά, απαντά στο ερώτημα της ύπαρξης, καταφάσκοντας τη ζωή στην ολότητά της. Δίνει υποσχετική στον Οράτιο να ζήσει, όχι για να εκδικηθεί, αλλά για να ιστορήσει δημιουργικά. Συνήθως κάνουμε ότι δεν ακούμε την αμλετική υποθήκη και βαθαίνουμε, έτσι, το ρήγμα ύπαρξης – Ιστορίας.
Αυτή είναι η προβληματική του έργου της Ρεμπέκα Πρίτσαρντ με τίτλο «Η νύχτα», πολύ συγγενική με εκείνη των έργων της Σάρα Κέην, που δίνεται σε σκηνοθεσία του Τάσου Σαγρή στο Θέατρο της Οδού Παραμυθίας. Είναι το σκοτάδι εντός μας. Το έργο αφηγείται ένα τρομακτικό «κοριτσίστικο» μυητικό νυχτερινό ταξίδι εφηβείας, δίχως τέλος. Σαν να πέφτουν οι ηρωίδες μέσα σε μια ατελείωτη παγωμένη εικονική γαλαξιακή σπείρα. Μιλάμε, βέβαια, για μια μαρτυρική, ερεβώδη και όχι αμβρόσια, αστερόεσσα νύχτα. Για το απόλυτο σκοτάδι του κάτω κόσμου στα τάρταρα των σύγχρονων μεγαλουπόλεων, με τη μοίρα του ανθρώπου των σηράγγων που αναγγέλλουν οι χρησμοί, με μαύρα ψηφία γραμμένη. Από το εισαγωγικό σημείωμα του προγράμματος, μεταφέρω λίγα, χαρακτηριστικά:
«Το σκοτάδι απλώνεται πάνω από την Ευρώπη. Μια παρέα κοριτσιών ξεκινούν μέσα στη Νύχτα του κόσμου την πιο μεγάλη περιπέτεια, αναζητώντας μια έξοδο κινδύνου, τρόπο διαφυγής και εναντίωσης στους κανόνες, τις απαγορεύσεις, τις εντολές. Ανακαλύπτουν τελικά το πιο τρομακτικό: Το σκοτάδι που κρύβει ο καθένας μέσα του. Ζούμε παγιδευμένοι ανάμεσα στις επιθυμίες, τις αυταπάτες, τα εικονικά πρότυπα του εμπορεύματος και την πηγαία, ενστικτώδη ανάγκη για εξέγερση και δραπέτευση. Αδίστακτοι επιχειρηματίες, κυνικοί εγκληματίες, σίδερο, τσιμέντο, γυάλινες οθόνες και άνθρωποι ξεχασμένοι, η μητρόπολη είναι ένα τέρας που κατασπαράζει την ανθρωπότητα για να παραγάγει ένα φανταχτερό τίποτα. Η ΝΥΧΤΑ! Ο τόπος όπου κατοικούν όλοι οι εφιάλτες και τα πιο κρυφά όνειρά μας. Καθώς ο καθένας μας ζει μόνος του πια στη μικρή προσωπική του φυλακή, αυτό είναι ένα τραγούδι για τους φίλους που χάθηκαν».
Το έργο δεν είναι απελπισμένα «τυφλό», αλλά αφήνει διέξοδο στο ανθρώπινο αίσθημα, προάγοντας την αδιάλλακτη φιλία, μέχρι αυτοθυσίας, ανάμεσα στα δύο κορίτσια που τα δένει η αρχή του έρωτα, όχι του θανάτου. Δίνεται, έτσι, ομόλογα από τη σκηνοθεσία ως ένα ανεπανάληπτο, «άπαξ» αγαπητικό συμβάν, κάθετα, γυμνά, επικά, σαν όρθιο εμβατήριο, όχι καταγγελτικά αλλά σπλαχνικά, σαν σάλπισμα μιας κερδισμένης μάχης με το ανέφικτο, παιγμένο εξαίρετα, με αυτοπάθεια, από τις δύο νεαρές ηθοποιούς Σίσσυ Δουτσίου, Λίλη Τσεσματζόγλου. Με μουσικές εξαίσιες νεανικές με video ονειρικά (Άλκηστις Καφετζή), με ωραία «γραφίστικη» όψη (Κένι ΜακΛέλαν). Ένα έργο αλήθειας, μια παράσταση διαφάνειας.

Aγγελική – Ειρήνη Μήτση από το Theatrical Drops

Εχτές στο Θέατρο Παραμυθίας παρακολούθησα μια συγκλονιστική παράσταση. Η Νύχτα! 4 παραστάσεις ως 11/4 βασισμένη στο θεατρικό YARD GAL της Rebecca Prichard. Εξαιρετική η ατμόσφαιρα στην οποία μας έβαλε ο Τάσος Σαγρής. Απολαυστικές οι ερμηνείες της Σίσσυς Δουτσίου και της Λίλη Τσεσματζόγλου. Ένα οδοιπορικό στη Νύχτα της Νεολαίας, στο Κενό της Ψυχής που δε γεμίζει μέσα στις Μητροπόλεις όπου όλα μετριούνται με το χρήμα!

e-CHARITY  

ΠΗΓΗ

Είδαμε Τη «ΝΥΧΤΑ» Στο Θέατρο Παραμυθίας
Μαρία Φουστιαλεράκη

Στην πόλη, στην κάθε πόλη τα νυχτόβια πλάσματα αποφεύγουν ν’ αναζητούν την αγάπη κατά τη διάρκεια της μέρας. Όταν ξημερώνει, οι ακτίνες του ήλιου καίνε τα μάτια και αυτό θυμίζει αγάπη. Τα πλάσματα της νύχτας πάσχουν από φωτοφοβία. Δεν αντέχουν τη μέρα, ούτε την αγάπη αντέχουν. Ούτε καν τον εαυτό τους αντέχουν να βλέπουν τη μέρα. Γι’ αυτό μόλις νυχτώνει, μεταμορφώνονται σε σκιές. Τα ναρκωτικά, το σεξ και το αλκοόλ είναι το όχημα που μεταφέρει τις σκιές μέσα στην πόλη όλη τη νύχτα. Δεν είναι εθισμός. Είναι το χάδι για να μη νιώθουν μοναξιά. Για να την αντέχουν.

Ας είναι βρώμικο το σεξ, ας είναι πρόστυχο και πληρωμένο. Αντέχεται. Πονάει λιγότερο απ’ τη μοναξιά. Τα γυμνά κορμιά σου πονάνε τα μάτια όταν τα κοιτάζεις. Σου πονάνε την ψυχή. Δε στάζουν καύλα, στάζουν πόνο και αίμα. Μα δεν πονάνε τα ίδια. Ο θεατής πονάει στη θέση τους. Τα πλάσματα της νύχτας έχουν ξεπεράσει τα όρια του πόνου πηδώντας από ταράτσες, μαχαιρώνοντας, μπαίνοντας στη φυλακή. Τα πλάσματα της νύχτας έμαθαν να καταπίνουν αμάσητη την ψυχή τους, γιατί τρέμουν μη σκαλώσει στο κενό που έχουν ανάμεσα στα δόντια. «Η Νύχτα» αντενδείκνυται γι’ ανθρώπους που έχουν ευαίσθητη όσφρηση και κλείνουν τη μύτη στη βρώμα που αφήνουν οι πληγές της σύγχρονης κοινωνίας.

Αντενδείκνυται για ανθρώπους που δε ντρέπονται που ζουν μέσα σ’ αυτή. Καθηλωτική η ερμηνεία των δύο πρωταγωνιστριών Σίσσυ Δουτσίου και Λίλη Τσεσματζόγλου. Ευρηματική και αληθινή η σκηνοθετική ματιά του Τάσου Σαγρή.

SMASSING CULTURE

ΠΗΓΗ

Τι είναι για τον καθέναν από εμάς η Νύχτα!; Σκοτάδι ή φως;
Μάρω Παναγή

Η ΝΥΧΤΑ! είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ βασισμένο στο βραβευμένο θεατρικό έργο YΑRD GAL της Αγγλίδας συγγραφέας Rebecca Prichard, μια δυστοπική, φουτουριστική παράσταση για ένα μέλλον που δεν αργεί.

Δύο νεαρές κοπέλες αναζητούν, εξερευνούν και βιώνουν τη σκοτεινή πλευρά της ημέρας, τη νύχτα, αλλά και του εαυτού τους. Στο κυνήγι της επιβίωσης και των χρημάτων, αρνούμενες να βρουν δουλειά, επιδίδονται στο σεξ του δρόμου, στα ντιλ των ναρκωτικών και σε παράνομες πράξεις. Δεν γνωρίζουν φραγμούς και όρια, μόνο το πάθος και η ζωική ορμή τους τους καθοδηγεί. Μέσα στις φωτεινές φανταχτερές μεγαλουπόλεις προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στον σκοτεινό νυχτερινό ουρανό. Η παθιασμένη ενστικτώδης ζωή τους, όμως, είναι γεμάτη από ψυχικές καταστροφές, φθορές και πληγές. Η απόγνωση διαδέχεται την οργή κι η οργή τη θυμωμένη πράξη.

Δύο σώματα, δύο ραγισμένες δυνατές φωνές, ένα σκηνικό και η σκοτεινή σκηνοθετική ματιά του σκηνοθέτη Τάσου Σαγρή μάς εντάσσουν στο ψυχεδελικό κλίμα δύο δυστυχισμένων κι άλλοτε ευτυχισμένων ψυχών. Η πρωτοτυπία της παράστασης έγκειται στον συνδυασμό δύο εντελών διαφορετικών τεχνών: κινηματογράφου και θεάτρου. Ο σκηνοθέτης έχει εντάξει στην παράσταση κινηματογραφικά πλάνα που δίνουν ταχύ παλμό στο έργο και ταξιδεύουν τη σκέψη σε γνωστά και άγνωστα μέρη.

Η γρήγορη εναλλαγή των πολύχρωμων video art σε συνδυασμό με τα έντονα μουσικά ηχοτοπία δημιουργούν αυτή την αίσθηση της αγωνιώδους αναμέτρησης με τον εαυτό μας. Πράγματι, η μελωδία των Radiohead, ο βιομηχανικός θόρυβος των Prodigy, η μελαγχολία του Lou Reed και του Yann Tiersen και πολλών άλλων είναι η ιδανική μουσική επένδυση που ξεφεύγει από τη μονοτονία και ταιριάζει με τους δυναμικούς, άλλοτε φιλοσοφικούς κι άλλοτε καθημερινούς διαλόγους-μονολόγους των πρωταγωνιστριών.

Βλέπουμε μια μαραμένη Ευρώπη; μια βρώμικη Αμερική; μια ξεχασμένη Αθήνα; Τα κινηματογραφικά πλάνα του σκηνοθέτη είναι καθολικά, μάς μεταφέρουν από τη μια πόλη στην άλλη, μάς θυμίζουν τι κρύβεται κάτω από αυτήν. «Είναι το πτώμα του Θεού που μυρίζει». Το ψεύτικο lifestyle των μοντέρνων μας ζωών σαπίζει και αηδιάζει τις πρωταγωνίστριες που επιδίδονται με μανία στο κυνήγι κάθετι διαφορετικού κι αντίθετου θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους. Είναι γενναίες μαχήτριες που αναμετρώνται συνεχώς με τους εαυτούς τους ποντάροντας στον νικητή. Οι ερμηνείες μας καθηλώνουν και ξυπνούν μέσα μας καλά κρυμμένα όνειρα και φαντασιώσεις.
«Αυτοί έχουν την εξουσία, εμείς έχουμε τη νύχτα.»
Τι είναι για τον καθέναν από εμάς η Νύχτα; Σκοτάδι ή φως;

Σχόλια κοινού από το Αθηνόραμα

Irini πριν από 7 ημέρες 4,5 αστεράκια |
Καταπληκτική παράσταση. Θέλω να τη δω ξανά και ξανά. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές αλλά τα video arts αριστούργημα.
Νικόλας Πασχάλης πριν από 14 ημέρες 5 αστεράκια |
Εξαιρετική παράσταση!!!! Με τις ανατροπές της τέλεια υποστηριγμένες απο τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς. Η παράσταση είναι καταπληκτική!!! Πραγματικά χαίρομαι πάρα πολύ που την είδα!!! Πολλά μπράβο σε όλους σας !!!!
Νεφέλη Βουτσινά Πετσιμέρη πριν από 27 ημέρες 5 αστεράκια |
Υπέροχη παράσταση. Η σκηνοθετική ματιά του Τ. Σαγρή, οι καταπληκτικές ερμηνείες των ηθοποιών, η μουσική, τα φανταστικά visuals παρασύρουν και βυθίζουν βίαια τον θεατή στην εκστατική νύχτα του μέλλοντος, ερεθίζοντας και αναταράζοντας τις αισθήσεις του. Είναι από τις παραστάσεις που θα νοιώσεις ότι θες να ξαναδείς.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ πριν από 28 ημέρες 5 αστεράκια |
Καταπληκτικές ερμηνείες υπό την σκηνοθετική επιμέλεια του Τάσου Σαγρή που αποδίδουν εκφραστικότατα την ένταση,τα πάθη,την απόγνωση,τους προβληματισμούς αλλά και την κραυγή από την αποξένωση που γεννά το ουτοπικό περιβάλλον της νύχτας. Οι δραματουργικές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστριών σε συνδυασμό με τις βιντεο-προβολές και την επιβλητική μουσική επένδυση των αφηγήσεών τους, υποβάλουν τον θεατή σε μια συνταύτιση με τη λυτρωτική ένταση των συναισθημάτων από τα βιώματά τους στο έργο.Ένα πολύ δυνατό δραματουργικά έργο, συγχαρητήρια στις ηθοποιούς και στον σκηνοθέτη!!
Δημοσθένης Ροζάκης πριν από 29 ημέρες 5 αστεράκια |
Αυτό το θεατρικό ζευγάρι που παρατηρώ εδώ και κάποια χρόνια ο Σαγρής και η Δουτσίου έχουνε δημιουργήσει μεταξύ τους ένα σύστημα προσωπικών συνειρμών οι οποίοι είναι οργανικοί και ξεχύνονται σαν ένας ποταμός θεατρικής σκέψης και εμπειρίας όπως σε μία θρησκευτική τελετή. Αυτό είναι που λείπει στην Ελλάδα στο σύγχρονο θέατρο είτε αποκαλείται πειραματικό είτε αποκαλείται πρωτοπορία αυτό είναι που λείπει αυτή η αφοσίωση και η πραγματική καταβύθιση στο νόημα του έργου, στον κόσμο του έργου. Μπράβο και συγχαρητήρια για το ινστιτούτο πειραματικών τεχνών που υπάρχει και μας χαρίζει κάθε φορά μια ξεχωριστή εμπειρία στο θέατρο.
Nikolas Tsakas πριν από 1 μήνες 5 αστεράκια |
Καταπληκτική. Υπάρχει ένας σύγχρονος ρομαντισμός σε ένα σύγχρονο θεατρικό κείμενο και αυτό λόγω της μοναδικής σκηνοθεσίας.
Βάσια Αντωνακάκη πριν από 1 μήνες 5 αστεράκια |
Η παράσταση είναι μια σπάνια παράσταση γιατί είναι ένα μοντάζ δράσης που γίνεται πάνω στο σώμα του καλλιτέχνη πάνω στο σώμα της θεατρικής σκηνής πάνω στο σώμα του κοινού.
ΓΣ πριν από 1 μήνες 5 αστεράκια |
Πολύ δυνατή παράσταση από όλες τις απόψεις. Σκηνοθετικά επιτυγχάνει να δώσει έντονο δραματουργικό χαρακτήρα σε ένα κείμενο που στηρίζεται επί της ουσίας στην αφήγηση δύο χαρακτήρων. Σε αυτό βοηθάνε και οι πολύ καλές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστριών.
ΤΦΓ πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Συντομοσμένη η Δουτσίου στο προσωπικό της διάστημα που τη συνδέει άρρηκτα με τον ρόλο που υποδύεται. Μια ευαισθησία που τσακίζει κόκκαλα. Ευχαριστούμε πολύ τον Τάσο Σαγρή που μας δώρισε αυτή την παραστασάρα.
Γ. Δημαρέλης πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Εκπληκτική παράσταση, έντονη δραματουργία που αναδύεται σε κάθε σκηνή του έργου: στις επιλεγμένες βιντεοπροβολές που ολοκληρώνουν την ιστορία του έργου και μας άφησαν όλους άναυδους, στα μάτια και στις ξεχωριστές εσωτερικές στιγμές της Δουτσίου. Συγχαρητήρια!!!
Μαρία Στεφανοπούλου πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Είναι εκπληκτική παράσταση. Τα visual της είναι πραγματικά απίστευτα αγκαλιάζουν απόλυτα τους ηθοποιούς αλλά κυρίως ταξιδεύουν το κοινό μέσα σε ένα απόλυτο χωροχρόνο αυτής της παράστασης. Απίστευτη και κινηματογραφική παράσταση με σπουδαίες φυσικότατες ερμηνείες. Μπράβο.
Σωτηρία Παγουλάτου πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Οι ηθοποιοί ξέρουν να εξουσιάζουν την σκηνή. Ο σκηνοθέτης ξέρει να μας εντάξει στο μυθικό κόσμο αυτών των 2 κοριτσιών. Τέλειο. Υπήρχαν σκηνές που είχα μπει απόλυτα μέσα στο έργο. Εκπληκτικά βίντεο.
Νίκη Κάμπου πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Η μοναξιά του ανθρώπου θριαμβεύει συσσωρεύοντας όμως ενέργεια αρνητική χάνοντας ολοένα και περισσότερο δύναμη και κουράγιο. Τα αιτήματα για τη διάσωση του ατόμου και την ανανέωση της τέχνης παραμένουν πάντα επίκαιρα και επιτακτικά στην σκηνοθεσία του Τάσου Σαγρή ως μία διαχρονική προσταγή. Η αδιέξοδη μοναξιά του ανθρώπου θριαμβεύει μαζί με τον ορθολογισμό των σύγχρονων κοινωνιών και ο Σαγρής απελευθερώνει το δημιουργικό άτομο το οποίο γι’ αυτόν δεν θα πάψει ποτέ να ανακαλεί την ανολοκλήρωτη συλλογική μνήμη, το σκοτεινό ασυνήθιστο το οποίο ξαγρυπνά δίπλα σε κάθε τετελεσμένο επίτευγμα ενός ονείρου. Πραγματικά Συγχαρητήρια.
Λευτέρης Προπέστης πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Σίγουρα η επιλογή του έργου από το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών δεν είναι ανεξάρτητη από την ουσιαστική σκοπιμότητα του σκηνοθέτη Τάσου Σαγρή να μεταμορφώσει ένα theater in yer face σε υπερελεαστικό χάδι στο ψυχικό υπόστρωμα του θεατή καταργώντας κάθε σύμβαση και συμβατικότητα.
Θεατράκιας Βαλαής πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Η παράσταση ενεργεί μέσω της ενσαρκωμένης ικανότητας των ηθοποιών να υπάρξουν ως ρόλοι. Δρα με έναν τρόπο μαγικό στο ψυχισμό του θεατή και αυτό γιατί οι ηθοποιοί προσφέρουν ολοκληρωτικά τον εαυτό τους, τη φυσική ένταση από την πλευρά της κυρίας Τσεζματζόγλου και τη βιολογική ένταση απ´ τη πλευρά της κυρίας Δουτσίου.
Βασίλης πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Μια παράσταση που μας βάζει σένα άλλο κόσμο που ακούμε επιδερμικά μέσα από τα δελτία των ειδήσεων και των αστυνομικών ρεπορτάζ , το ν κόσμο της νύχτας .Παρουσιάζετε με επιτυχία ένα μεγάλο μέρος από τις φυσιογνωμίες που την περιβάλουν και τον τρόπο ζωή τους . Ένα έργο που δεν θα περάσει αδιάφορο λόγο των ερωτηματικών που θέτει σε φιλοσοφική και κοινωνική διάσταση για τον τρόπο που ζει κάποιος μέσα στην πόλη και τις κοινωνικές τάξεις που την απαρτίζουν ,κάτι που περνάνε και στηρίζουν επάξια οι δύο ηρωίδες του . Από σκηνοθετικής απόψεως ομολογώ ότι επιφυλάσσει εκπλήξεις και καινοτομίες με κινηματογραφικές παρεμβολές ( βίντεο ) πλαισιωμένα από υπέροχες μουσικές . Σας την συνιστώ ανεπιφύλαχτα !!!
Βασίλης Δημαρέλης πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Σίγουρα τέλεια. Ιδίως σήμερα μας ενδιαφέρει να δούμε στο θέατρο μια πλευρά του δραματικού που σπάνια έχει μελετηθεί και αποδοθεί. Ο συσχετισμός της κίνησης και του τονισμού της φωνής με μια συγκεκριμένη εικόνα ανακαλεί συνειρμικά εικόνες χαραγμένες στο συλλογικό φαντασιακό. Η φυσικότητα των ηθοποιών αξίζει συγχαρητήρια. Μπράβο και πάλι μπράβο.
Stathis Gianelos πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Σούπερ. Μια παράσταση που κρύβει έναν μύθο. Μια παράσταση που κρύβει ένα αρχέτυπο.
Λίνα πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Δεν πρόκειται πια εδώ για θεατρική πράξη αλλά μάλλον για ένα είδος παρέμβασης στον τρόπο με τον οποίο το κοινό βλέπει θέατρο. Καταπληκτικές ερμηνείες, σκηνοθετικά άριστα φτιαγμένο.
Αρετή Κατσιμεντέ πριν από 2 μήνες |
Καθηλωτικό!!!!!!!θα ξαναπάω ..εχω να ανακαλύψω κι άλλες πτυχές του έργου που απλώνουν στην σκηνή αυτές οι δυο υπέροχες ηθοποιοί γυναίκες…?
efi πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
dynato! mia parastash pou den prepei na xasei kaneis!
Ροβολας Δημήτρης πριν από 2 μήνες |
Μια σκοτεινή ματια στο σημερα, εξαιρετικές ερμηνείες και σκηνοθεσία που αυτόματα μετατρέπονται σε ανάμνηση.
Σωτήρης Σιαμανδούρας πριν από 2 μήνες 4,5 αστεράκια |
Λατρεύω την Δουτσίου. Θέλω να την αγκαλιάσω. Το δέρμα της, τα οστά της, η σάρκα της είναι απόλυτα ένα ολοκληρωμένο στυλ ηθοποιού που σε συγκινεί και σε μεταφέρει κάθε φορά στον κόσμο στον οποίο αναπνέει η ίδια. Μια ερμηνεία ικανή να αγγίξει την ομορφιά.
Στέλλα Καλογήρου πριν από 2 μήνες 5 αστεράκια |
Ο ρομαντισμός του Σαγρή έχει μια βαθιά ιστορική αίσθηση. Ένα βρετανικό θεατρικό κείμενο που μόνο ο Τ.Σαγρής μπορεί να το μεταφέρει στη σκηνή. Είναι απίστευτο το πως εκπαιδεύει τους ηθοποιούς του. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η ρεαλιστικότητα στη σκηνή και αυτό το πετυχαίνει. Συγχαρητήρια!