Κι αν ήσουν θάλασσα σε ποιο βουνό θα μ’ έκρυβες,
κι αν ήσουνα βουνό σε ποια θάλασσα μ’ έπνιγες,
αν ήσουν νύχτα του Δεκέμβρη τι θα έκανες;
Αν ήσουνα παιδί, αυτή τη νύχτα πέθανες.
-Στίχοιμα, Νύχτα του Δεκέμβρη
Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008 ο 15χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονείται από τον Επαμεινώνδα Κορκονέα στα Εξάρχεια. Αμέσως μετά τη γνωστοποίηση της είδησης πλήθος κόσμου σε διάφορα σημεία της Ελλάδας κινητοποιείται για να εκφράσει την οργή του: καταστροφές καταστημάτων, τραπεζών και δημοσίων κτιρίων, συγκρούσεις ευρείας κλίμακας με τις αστυνομικές δυνάμεις, μεγάλες πορείες, μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις αλλά και μια έκρηξη καλλιτεχνικής δημιουργίας σηματοδοτούν τη μεγαλύτερη εξέγερση στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Η εξεγερσιακή κατάσταση διαρκεί για πολλές ημέρες ενώ δράσεις αλληλεγγύης πραγματοποιούνται και σε πόλεις του εξωτερικού.
Όπως όμως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η οργή κάποια στιγμή καταλαγιάζει, η δυναμική της εξέγερσης μειώνεται και η κανονικότητα σταδιακά επανέρχεται, παρόλο που αρκετές συνειδήσεις έχουν αλλάξει για πάντα. Από τότε και μέχρι την περσινή χρονιά, όταν οι αστυνομικές δυνάμεις εμπόδισαν τις σχετικές συγκεντρώσεις με πρόφαση τα μέτρα κατά του Covid-19, η μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου τιμάται και το εξεγερσιακό βίωμα ζωντανεύει κατά τη διάρκεια της επετείου της δολοφονίας, πολλές φορές μέσα σε ένα περιβάλλον ακραίας καταστολής. Εντωμεταξύ, οι δολοφόνοι καταδικάζονται για να κατευναστούν τα πνεύματα αλλά σταδιακά ελαφρυντικά αναγνωρίζονται, τα ισόβια σπάνε και τελικά αφήνονται ελεύθεροι. Δεκατρία χρόνια μετά λοιπόν, μέσα σε μια διαφορετική κοινωνικοπολιτική συγκυρία θέτουμε το ερώτημα: τι σημαίνουν ΣΗΜΕΡΑ για εμάς οι μέρες του Αλέξη;
Η πρώτη σύνδεση της κατάστασης του σήμερα με εκείνες τις μέρες της οδύνης, του πάθους και της σύγκρουσης αναφέρεται στο καθεστώς αστυνομοκρατίας που ζούμε. Η δολοφονία του Αλέξη καταγράφεται ιστορικά ως το αποκορύφωμα της κρατικής βίας που εξαπολύεται απέναντι στη νεολαία και η εξέγερση του Δεκέμβρη συνιστά το πιο ρωμαλέο δείγμα αντίδρασης απέναντι στη βία αυτή. Η αστυνομική βία, ωστόσο, δεν μειώθηκε μετά τη δολοφονία. Σε πορεία για την πρώτη επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη η Αγγελική Κουτσουμπού, στέλεχος του ΕΕΚ, παρασύρεται από μοτοσυκλέτα της ομάδας ΔΡΑΣΗ. Παράλληλα, οι διαδηλώσεις κατά την περίοδο των μνημονίων, όταν ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων αντιτάχθηκε στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, δέχθηκαν πρωτόγνωρη καταστολή, με πιο εκκωφαντικό παράδειγμα τον σχεδόν θανάσιμο τραυματισμό του φωτορεπόρτερ Γιάννη Καυκά. Σήμερα, λίγο πριν την αυγή του 2022, το σύνθημα «σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία η Χούντα δεν τελείωσε το ’73» φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ. Η εικόνα διαδηλωτών που προχωρούν περικυκλωμένοι από τα ΜΑΤ και ο ήχος των ελικοπτέρων που πετούν πάνω από τις γειτονιές της Αθήνας σχεδόν σε καθημερινή βάση αποτελούν την πλήρη αντιστροφή του κοινωνικού κλίματος του Δεκέμβρη του ’08. Οι αστυνομικές δυνάμεις τα τελευταία χρόνια ενισχύθηκαν αριθμητικά και υπερεξοπλίστηκαν ενώ η αστυνόμευση επεκτάθηκε σε νέα πεδία του δημόσιου και του ιδιωτικού βίου.
Επιπλέον, η ρητορική που χρησιμοποιείται σήμερα από τις κυβερνήσεις και τους πλέον συντηρητικούς κύκλους για να δικαιολογήσει τόσο την κρατική όσο και την κοινωνική βία δεν διαφέρει ουσιαστικά από όσα ακούγαμε και διαβάζαμε τότε. Διατρέχοντας χρόνια και νεκρούς διαπιστώνουμε ότι το «τι δουλειά είχε βράδυ στα Εξάρχεια» για τον Αλέξη έγινε το «τι δουλειά είχε μέσα στο εργοστάσιο» για την οκτάχρονη Όλγα και ότι η δολοφονία χαρακτήρα του νεκρού μαθητή απέκτησε την εμετική συνέχειά της στα ψεύδη που αναπαράχθηκαν για την Ελένη Τοπαλούδη και τη Zackie Oh! κατά την εκδίκαση των αντίστοιχων υποθέσεων. Διαπιστώνουμε επίσης ότι ένα μακρύ νήμα συγκάλυψης κρατικών εγκλημάτων συνδέει τις ανακοινώσεις των υπουργείων και της αστυνομίας και περνάει από τα γεγονότα του Δεκέμβρη μέχρι τον ξυλοδαρμό του Βασίλη Μάγγου, τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη αλλά και τις καθημερινές παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστ(ρι)ων. Κεντρικό ρόλο σε όλη αυτή τη διαδικασία συγκάλυψης διαδραματίζουν πάντοτε τα ΜΜΕ, τα οποία αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν μια παράλληλη πραγματικότητα, μέσα στην οποία η καταστολή δικαιολογείται, η βία συγκαλύπτεται και η κοινωνική καταπίεση φυσικοποιείται. Σε αυτή την αφήγηση οι κυβερνώντες παρουσιάζονται ως άριστοι, η διαχείριση της πανδημίας ως συνετή και υπεύθυνη και η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική ως δίκαιη και αποτελεσματική.
Το ζήτημα που τίθεται είναι πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν τα κοινωνικά κινήματα τη σημερινή κατάσταση. Για εμας στο Support Earth ο μοναδικός τρόπος είναι να συνδέσουμε τους αγώνες, να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα των κοινωνικών υποκειμένων που γίνονται αποδέκτες βίας και να σταθούμε δίπλα τους. Εξετάζοντας μέσα από αυτή την οπτική την κλιμάκωση των κοινωνικών συγκρούσεων αντιλαμβανόμαστε ότι, για να παραμείνει η 6η Δεκέμβρη πιστή στο εξεγερσιακό πνεύμα του ’08, οφείλει να γίνει διαθεματική και συμπεριληπτική. Να αποτελέσει δηλαδή μια ημέρα μνήμης και οργής όχι μόνο για τον Αλέξη αλλά και για όλους τους νεκρούς που έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της καταστολής, της εργασιακής εκμετάλλευσης, του ρατσισμού, του σεξισμού και της ομοφοβίας. Αυτούς, αυτές και αυτ@ στα οποία τα κινήματα δεν έχουν αφιερώσει κάποια ξεχωριστή ημέρα και που ο θάνατός τους δεν πυροδότησε καμία εξέγερση.
Το Support Earth καλεί σε συμμετοχή στις πορείες την Δευτέρα 6/12.
Στην Αθήνα συγκεντρωνόμαστε στις 18:00 στα Προπύλαια και διαδηλώνουμε μαζί με την Ανοιχτή Ορχήστρα.
SUPPORT EARTH
______________
Το Κενό Δίκτυο καλεί τις φίλες και τους φίλους του να συμμετάσχουν μαζικά στις διαδηλώσεις που οργανώνονται σε όλη την χώρα και να πλαισιώσουν το μπλοκ του Support Earth και της Ανοιχτής Ορχήστρας στην Αθήνα
