“Cities and Actions” by Sissy Doutsiou is a call out for the creation of autonomous public zones, actions and moments of public life to get rid of the limitations of our boxed-in life. Unfortunately the text is in Greek language.
Ξεκινώντας μια συζήτηση με θέμα «Πόλεις και Δράσεις» , θα έπρεπε να ορίσουμε ακριβώς τι εννοούμε με τη λέξη “δράσεις” , τί είναι “δράση”.Μια δράση που προέρχεται από μια πολιτική ομάδα; Μια πολιτική δράση; Μια δράση καλλιτεχνικής φύσεως που την κάνει –την δημιουργεί ένας καλλιτέχνης μόνος του; Μια δράση που απλώς προκύπτει; Μια καταστροφική δράση; Μια δράση που συμμετέχουνε και οι πολίτες και όχι μόνο οι διοργανωτές της; Μια δράση για να εκφράσεις την αγανακτησή σου, την απογοητευσή σου, την ομορφιά που κρύβεις μέσα σου ή μια άμεση δράση με άμεση μεταμόρφωση μετάλλαξη του περιβάλλοντος γύρω σου ;
Ξεκινώντας από την αποδυνάμωση του πολίτη και την ανάθεση της πολιτικής του δραστηριότητας στους επαγγελματίες πολιτικούς έχουμε τελικά οδηγηθεί στην παρακμή του ατόμου. Είναι σχεδόν αδύνατον να σκεφτεί ή να νοίωσει κάποιος την πλατεία της γειτονίας του, το πάρκο της γειτονιάς του , την κεντρκή πλάτεία της πόλης του , το κεντρικό πάρκο της γειτονίας του , δικό του!
Ένα πεδίο όπου μπορεί να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα όπου θα τον ικανοποιεί , μια ατμόσφαιρα που ο καθένας θα δίνει ένα εύνασμα σε αυτή, μια αυτόνομη ζώνη όπου θα υπερβαίνει τη νόρμα των καθιερωμένων τρόπων που συλλαμβάνουμε την πόλη μας, το δημόσιο χώρο.
Σχεδόν σε όλες τις χώρες του πλανήτη η έννοια του δημόσιου χώρου έχει χαθεί μέσα στα χρόνια της αστικοποίησης και της βιομηχανοποίησης.Είναι πολύ δύσκολο να επιθυμείς να ζήσεις αλλίως , να δράσεις αλλίως και να υπάρχουν οι κατασταλτικές δυνάμεις της αστυνομίας ή ακόμα οι συντηρητικές ηθικοπλαστικές συμπεριφόρες συνανθρώπων μας που να εμποδίζουν να δημιουργούνται τέτοιες ελεύθερες , αυτόνομες , μη-καθολικές ζώνες.
Το να δημιουργείς εφήμερες αυτόνομες δημόσιες ζώνες ειναι για να αναδείξεις μια άλλη αισθητική από αυτή της κυρίαρχης κουλτούρας , να δημιούργήσεις μια τρύπα στην πραγατικότητα που φαίνεται να είναι άρρωστη από τον πολιτισμικό ιό της κυβερνητικής κουλτούρας και το σύμπτωμα της αδιαφορίας.Ηκάθε πλευρά της πολής περιτριγυρισμένη από τις πολυκατοικίες , από τα μαγαζιά , τις επιχειρήσεις είναι περιορισμένη, διαστρεβλωμένη , συμπιεσμένη και έτσι το μόνο που βλέπουμε είναι ασχήμια και δυσμορφία. Από την άλλη όμως έχουμε τη θέληση, την ικανότητα και την δύναμη να μεταλλάξουμε αυτό το οριοθετημένο περιβάλλον, με μια μουσική εκδήλωση, μια αυθόρμητη γιορτή, μια μια οθόνη που προβάλλει εικόνες, βίντεο εγκαταστάσεις και συλλογικές αναγνώσεις κειμένων και ντοκυμαντερ, με μια ποιητική βραδυά στην πιο πολυσύχναστη πλατεία……μια εισβολή πνευματικής- πολιτικής αίσθησης στην εξωτερική, νεκρή , αδιάφορη ύλη της πόλης φανερώνοντας έτσι την άρνηση οποιασδήποτε καθαυτό κυριαρχίας και κάθε ψεύτικης κοινωνικής ταυτότητας.
Η κατασκευή της πόλης αντανακλάει τους φραγμούς της, την υποταγή της σε συγκεκριμένους ρυθμούς , σε συγκεκριμένα χρώματα και καθορισμένες γραμμές. Αυτή είναι η μορφή της πόλης …..ή μάλλον αυτή δεν είναι η μορφή της πόλης …..είμαστε εδώ για να τροποποιήσουμε τους αυτονόητους δρόμους των πέζων..μπορούμε και να περπατάμε στη μέση του δρόμου, οι δρόμοι ανήκουνε σε εμάς….είμαστε εδώ για να τροποποιήσουμε την γκρίζα μίζερια , είμαστε εδώ όλοι μαζί έξω από την πολυτελή καλύβα των πλαστών επιθυμιών μας. Είμαστε εδώ έξω στην πόλη!
