SOUND RESISTANCE, SONIC BODY
The Open Electronic Music Parties
in Athens Greece
[a 76 pages
Anthropology Thesis study
by George Samantas]
The practice of raving entered the dominant discourse as a dangerous, illegal, immoral -and thus transgressive- activity. At the same time, as a youth subcultural formation, the so called “rave movement” maintains a critical distance, and several characteristics of resistance, towards the dominant “adult and sober” world. Even if capitalism usually manages to bend down youthful resistance and incorporate their differences, turning them into commodities, it seems that part of the rave underground culture(s) resists to the dominant practices of the commercialized society. Using information mainly obtained by participatory observation within free electronic dance music events in Athens, the thesis initially elucidates a view on the landscape of subcultures that express and structure themselves within the commonplace practice of raving. Further, this work seeks to trace down the political dimensions of these subcultures, as reflected in the anti-structural discourse that bursts out of the communitas of these urban, post-modern rituals, but most important, as a resistance outlined and performed by the bodies themselves, through their action, their perception of the world, and the notions attached to the bonds between sound, dance and the bodies themselves.
[Keywords : anthropology of sound, rave, electronic music, dance, subculture, underground movement, authority]
The essay is in Greek language, a translation in English is unfortunately not available
Γιώργος Σαμαντάς:
Ηχητική αντίσταση, ακουστικό σώμα :
Τα ανοιχτά πάρτυ ηλεκτρονικής μουσικής
στην Αθήνα.
Πτυχικακή διατριβή κατατεθειμένη στο
ΤΜΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑΣ & ΙΣΤΟΡΙΑΣ
της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών
του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Σύνοψη :
Η πρακτική του raving εντάχθηκε στον κυρίαρχο λόγο ως μια επικίνδυνη, ανήθικη, παράνομη -και άρα παραβατική- δραστηριότητα. Την ίδια στιγμή, ως νεανικός υποπολιτισμικός σχηματισμός με χαρακτηριστικά υποκουλτούρας, το λεγόμενο “rave κίνημα” κρατά μια κριτική απόσταση, και ένα χαρακτήρα αντίστασης απέναντι στον δεσπόζοντα,”ενήλικο και νηφάλιο” κόσμο. Κι αν και ο καπιταλισμός καταφέρνει συχνά να κάμπτει τις νεανικές αντιστάσεις και να ενσωματώνει τις διαφορές, μετατρέποντάς τες σε εμπορεύματα, φαίνεται πως μια πτυχή των rave υποκουλτούρων αντιστέκεται πιο συνεπώς στις κυρίαρχες πρακτικές της εμπορευματικής κοινωνίας. Αντλώντας στοιχεία που ελήφθησαν κυρίως μέσω συμμετοχικής πρατήρησης σε ανοιχτές εκδηλώσεις ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής στην Αθήνα, η παρούσα εργασία αρχικά σκιαγραφεί το τοπίο των υποκουλτούρων που εκδηλώνονται στη βάση της κοινής τυπολογικά πρακτικής του raving. Εν συνεχεία αναζητά τις πολιτικές διαστάσεις των υποκουλτούρων αυτών, όπως αποτυπώνεται στον αντι-δομικό λόγο που ξεπηδά από την κοινωνική μέθεξη των μετανεωτερικών, αστικών τελετουργιών που αποτελούν τα raves, αλλά κυρίως όπως διαγράφεται από τα ίδια τα σώματα, μέσω της δράσης τους, της πρόσληψης του κόσμου και των νοημάτων που επενδύουν τη σχέση ήχου, χορού και σώματος.
Keywords :
ανθρωπολογία του ήχου, rave, ηλεκτρονική μουσική, υποκουλτούρα, εξουσία
