Εχτές βιώσαμε κάτι ασύλληπτο, που μέχρι τώρα ήταν στη σφαίρα του θεωρητικού και φαντάζομαι πολλοί άνθρωποι το έχουν βιώσει και θα το βιώσουν με ακόμα χειρότερο τρόπο. Πρωί πρωί, χτυπάει δικαστικός επιμελητής το κουδούνι φίλης. Ήταν παρέα με δύο αστυνομικούς της περιοχής [Εξάρχεια] και ένα παιδί, περίπου 25 ετών, απο το Ισραήλ. Η φίλη ανύποπτη άνοιξε την πόρτα.
Της είπαν να πάρει δυό τρία πράγματα και να φύγει γιατί το σπίτι, στο οποίο μέχρι τώρα κατοικεί με ενοίκιο, αγοράστηκε απο το παιδί, τον Οκτώβρη, σε πλειστηριασμό. Έτσι, ψυχρά. Η φίλη μετά τα πρώτα εγκεφαλικά [η πρώην ιδιοκτήτρια δεν της είπε ποτέ τίποτα] τους ζήτησε να έρθουν αργότερα γιατί αυτό που της λένε δε μπορεί να το διαχειριστεί και να μιλήσουν πρώτα οι δικηγόροι τους. Καλεί τους φίλους της [εμάς] και πάμε ετοιμοπόλεμοι.
Ξανάρχεται ο επιμελητής μαζί με το παιδί και της λέει πως ο δικηγόρος του παιδιού μίλησε με τον δικηγόρο της και πως εντάξει, μπορεί να παραμείνει για δύο ακόμη μήνες, αυστηρά. Της εξηγεί ότι το παιδί πήρε κι άλλο ένα διαμέρισμα στον 1ο όροφο, στην ίδια πολυκατοικία, που ανήκε κι αυτό στην ιδιοκτήτρια πριν τα πάρει η τράπεζα, και πως θα τα κάνει ερ μπι εν μπι και τα δύο. Η φίλη, μέσα στο σοκ της, ζήτησε απο το παιδί αν μπορεί τουλάχιστον να μείνει ένα τρίμηνο ακόμα γιατί της ήρθε κάπως απότομα αυτή η “έξωση”. Το παιδί είπε πως την καταλαβαίνει αλλά του είναι πολύ δύσκολο αυτό γιατί θέλει να ξεκινήσει να τα φτιάχνει οπότε θα χάσει χρόνο…
Ο επιμελητής, της είπε ότι το παιδί αυτό είναι ένας καλός άνθρωπος και πως είναι τυχερή γιατί θα μπορούσε να τη διώξει επιτόπου αλλάζοντας την κλειδαριά [στο σπίτι η φίλη ζεί τα τελευταία 7 χρόνια]. Της ζήτησε λοιπόν, να ευχαριστήσει το παιδί γιατί είναι είναι ένας άγιος άνθρωπος που την αφήνει να μείνει παραπάνω και πως έχει φωτοστέφανο πάνω απο το κεφάλι του.
Κατεβήκαμε μαζί με τη φίλη στον 1ο όροφο να δούμε το άλλο διαμέρισμα. Το έχει νοικιάσει μια μεγάλη οικογένεια απο τις Φιλιππίνες, απ’ τον Σεπτέμβρη. Κι αυτοί εξαπίνης. Η μητέρα της οικογένειας καθόταν στο τραπέζι και κρατούσε το κεφάλι της απελπισμένη. Ήταν όλοι τους μουδιασμένοι. Ο επιμελητής, τους είπε να έχουν φύγει μέχρι τη Δευτέρα. Γιατί τα φωτοστέφανα δεν ανάβουν μπροστά σ’ όλες τις περιπτώσεις. Και γιατί οι ίδιοι δε μπορούσαν [και λόγω γλώσσας] να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους με τον τρόπο που το έκανε η φίλη. Η οποία φυσικά το ψάχνει με δικηγόρους, ενημερώνοντας παράλληλα και την οικογένεια απο τις Φιλιππίνες για τα δικαιώματά τους.
Απο τον ερχόμενο Μάιο θα σβήσουν κι όσα φωτοστέφανα έχουν ξεχαστεί ανοιχτά. Αλλά όπως είπε κι ο Άδωνις, το είπαν απο τώρα για να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας.
ΑΥΤΟ ΚΑΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ.
Σοφία Γεωργοβασίλη
