Στις 6 Δεκεμβρίου 2020 συμπληρώθηκαν δώδεκα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια από τους ειδικούς φρουρούς Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη και την έναρξη μιας μεγάλης κοινωνικής εξέγερσης. Δυστυχώς, την περίοδο που διανύουμε, μια σειρά από γεγονότα στην Ελλάδα όπως και σε άλλες χώρες υποδεικνύουν τη διεύρυνση των μορφών και την αύξηση της έντασης της αστυνομικής βίας με τυφλούς ή συγκεκριμένους στόχους, με θύματα ενήλικους ή ανήλικους, άνδρες και γυναίκες, ντόπιους ή ντόπιες, μετανάστες ή μετανάστριες, πολιτικοποιημένα άτομα ή μη.
Στην Άνδρο, στην Τήνο, στο Βόλο, την Ήπειρο, την Κρήτη, τη Χαλκιδική και αλλού, έχουμε πολύ τρανταχτά παραδείγματα στοχοποίησης περιβαλλοντικών ακτιβιστών, με τραγικό απόγειο την πρόκληση ανεπανόρθωτων τραυμάτων από τα ΜΑΤ στον Βασίλη Μάγγο, που απέβησαν μοιραία για τη ζωή του. Η κυβέρνηση με τον απόλυτο έλεγχο και τη συνδρομή των ΜΜΕ χρησιμοποιεί την καραντίνα για να ψηφίζει νομοσχέδια και να καταστρέφει τη ζωή μας ερήμην της κοινωνίας. Ο δημόσιος χώρος, οι καταλήψεις, τα πανεπιστήμια και οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι που δημιουργήθηκαν μέσα το πνεύμα του Δεκέμβρη βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κατασταλτική εκστρατεία του κράτους σε κάθε πόλη της χώρας.
Σε όλο το κόσμο εξεγέρσεις ξεσπούν επιβεβαιώνοντας το μήνυμα του Δεκέμβρη του 2008: Δεν θα επιτρέψουμε στην αστυνομία να δολοφονεί και να τραυματίζει ανθρώπους στους δρόμους υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα της εκμετάλλευσης και της κερδοσκοπίας.
Πίσω από τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές συνταγές, τη διαρκή ενίσχυση των σωμάτων καταστολής – με νέο προσωπικό, καινούργια οχήματα και τεχνολογικά αναβαθμισμένο εξοπλισμό (αύρες, drones κ.α.) – καθώς και τη διαρκή στοχοποίηση των κοινωνικών αγώνων και της νεολαίας, αναγνωρίζουμε τον θανάσιμο κίνδυνο καθώς πλησιάζει. Σκοπός μας δεν είναι να κινδυνολογήσουμε. Πιστεύουμε πως πρέπει όμως να είμαστε όλοι και όλες σε εγρήγορση απέναντι στην έξαρση της αστυνομικής βίας που με δικαιολογία την προστασία από την επιδημία γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο φανερή. Άλλωστε γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο για μια κοινωνία από μια κυβέρνηση που επιτρέπει στην αστυνομία της να αποθρασυνθεί.
Το πρώτο λοιπόν σημείο που επιθυμούμε να υπογραμμίσουμε, ενόψει αυτής της ιστορικής επετείου, είναι η ανάγκη αγωνιστικής εγρήγορσης και έμπρακτης αλληλεγγύης στα θύματα της αστυνομικής βίας, προκειμένου να αποτρέψουμε τις χειρότερες δυνατές εξελίξεις. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, θέτουμε προ των ευθυνών τους όλους τους ανθρώπους που με τη στήριξη τους στην κυβέρνηση, την παθητική τους αδιαφορία ή τη σιωπηρή τους ανοχή νομιμοποιούν καθημερινά την κρατική καταστολή.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, θέτουμε προ των ευθυνών τους όλους τους ανθρώπους που με τη στήριξή τους στην κυβέρνηση, την παθητική τους αδιαφορία ή τη σιωπηρή τους ανοχή νομιμοποιούν καθημερινά την κρατική καταστολή.
Το δεύτερο σημείο στο οποίο επιλέξαμε να σταθούμε αφορά στο άλλο μεγάλο έγκλημα που έλαβε χώρα την 6η Δεκεμβρίου του 2008: τη δημοσιογραφική κάλυψη των γεγονότων. Αναφερόμαστε, φυσικά, στη μιντιακή διαχείριση της δολοφονίας του Αλέξη από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η μονταζιέρα των καναλιώνλες “έντυσε” βίντεο-ντοκουμέντο με ήχους συγκρούσεων και το προέβαλε σε εκατομμύρια ανθρώπων, αδρανοποιώντας τους και προσφέροντας ένα υπερασπιστικό αφήγημα στους δολοφόνους. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο τρόπος με τον οποίο τα ΜΜΕ κάλυψαν τις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις, το δημοψήφισμα και πρόσφατα την κρατική διαχείριση της πανδημίας κατέστησε σαφές ότι τα ΜΜΕ αποτελούν το αναγκαίο συμπλήρωμα της αστυνομικής βίας, ένα όπλο στραμμένο στις συνειδήσεις των ανθρώπων, έτοιμο να εξαπολύσει τα πυρά του ανά πάσα στιγμή.
O Δεκέμβρης του 2008 δεν ήρθε τυχαία. Μετά το success story μιας χρεοκοπημένης οικονομίας από τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004, που το μόνο που της έλειπε ήταν η δίνη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, θα έπρεπε να αναπτυχθεί ένα ισχυρό τοίχος καταστολής απέναντι στο αναπόφευκτο της εξεγερσιακής οργής στο ποδοπάτημα των εργασιακών-κοινωνικών δικαιωμάτων και της ανεργίας. Το μίσος που όπλισε το όπλο του Κορκονέα δεν ήταν η εξαίρεση, αλλά η αναπαραγωγή του μίσους ενάντια στους πολίτες, που υπάρχει στην εκπαίδευση των σωμάτων ασφαλείας. Το μίσος του αστυνομικού για ένα παιδί στα Εξάρχεια ήταν (και είναι) ο κανόνας.
Κατά την διάρκεια της 6ης Δεκέμβρη του 2020 παρακολουθήσαμε την απαγόρευση κυκλοφορίας να εφαρμόζεται με τον πιο απολυταρχικό τρόπο και να εξελίσσεται σε δυστοπική συνθήκη: οι μόνοι που είχαν το δικαίωμα να πλησιάσουν το σημείο δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν οι δολοφόνοι του. Το οπτικοακουστικό υλικό από όσους/ες επιχείρησαν να προσεγγίσουν χθες την περιοχή των Εξαρχείων δεν απεικονίζει αστυνομικές δυνάμεις να παρεμποδίζουν συναθροίσεις για την αποφυγή της μετάδοσης του covid αλλά μάλλον μια συντονισμένη προσπάθεια φρούρησης και απαγόρευσης εισόδου σε έναν χώρο φορτισμένο με μνήμες απειλητικές για την καθεστηκυία τάξη. Κάθε χρόνο η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη επανενεργοποιεί τα βιώματα εκείνων των ημερών και η κυβέρνηση έχει προφανώς την ψευδαίσθηση ότι θα τα ακυρώσει ή θα τα αλλάξει αποτρέποντάς μας από το να φτάσουμε στο σημείο του εγκλήματος και να αποδώσουμε τιμή στον νεκρό. Μάταια!
Ως Support Earth, διατρανώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε, αντίθετα θυμώνουμε και συσπειρωνόμαστε ολοένα και πιο πολύ. Όσο υπάρχει αυτός ο άδικος και καταπιεστικός κόσμος, όπου νέοι σαν τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο δολοφονούνται καθημερινά, θα υπάρχουμε και εμείς εδώ, τώρα, παντού και πάντα για να υπονομεύουμε τα θεμέλιά του.
SUPPORT EARTH
Πληροφορίες : https://supportearth.gr
Επικοινωνία: s.earth.athens@gmail.com
facebook page: https://www.facebook.com/supportearthgr
+ Ομάδα Ανοιχτού Διαλόγου Support Earth: https://www.facebook.com/groups/237638414204882
