“Να πούμε στα παιδιά πως με σημαίες ντύνονται τα φέρετρα” – Δημήτρης Ιωάννου

Πρώτον, από τη στιγμή που νομιμοποιείς αυτού του είδους τον λόγο, τα “παιδιά” θα νομιμοποιήσουν και τον κατεξοχήν φορέα του. Μάλιστα, επειδή ο λόγος αυτός βασίζεται κατά κανόνα σε κουλαμάρες και αυταπάτες επικού μεγαλείου, τα “παιδιά” θα προτιμήσουν τον πιο ακραίο φορέα αυτού του λόγου, και όχι όσους τον μετριάζουν ή τον μπασταρδεύουν. Όσοι το κάνουν αυτό, ούτε ως ανάχωμα λειτουργούν, ούτε κερδίζουν τίποτα, απλώς ενισχύουν de facto τη ΧΑ -ή όποιον τέλος πάντων βρίσκεται στα ακροδεξιότερα του πολιτικού φάσματος, όπως είναι φανερό σε όλη την Ευρώπη.

Δεύτερον, ο λόγος αυτός -ακόμα και βγάζοντας από το κάδρο τους νεοναζί- έχει και μιαν άλλη πονηριά, και έτσι λειτουργεί διαχρονικά: προσφέρει έναν ενοποιητικό μύθο. Για να το κρατήσω στις σχολικές καταλήψεις, όσο περισσότερο αυτές ηγεμονεύονται από την “ανησυχία για τη Μακεδονία”, τόσο λιγότερο θα ασχοληθούν με τις ελλείψεις σε προσωπικό ή σε υλικοτεχνικές υποδομές, και άρα με τις χωροκοινωνικές ανισότητες που αυτές αντανακλούν ή, ακόμα πιο χοντρά, με τη διακυβέρνηση με όρους μαφίας στην οποία ειδικεύονται ορισμένες πολιτικές μερίδες.

Τρίτον, να πούμε στα παιδιά μας ότι αν αγαπούν τον τόπο και τη χώρα τους πρέπει να κάνουν ό,τι περνά απ’ το χέρι τους για έναν ζωντανό δημόσιο χώρο ισονομίας και αλληλεγγύης, και όχι μισαλλοδοξίας, καχυποψίας και εθνικιστικών φαντασιώσεων. Και να τους πούμε επίσης ότι με σημαίες δεν ντύνονται οι άνθρωποι, αλλά τα φέρετρα.

________________________________

κείμενο: Δημήτρης Ιωάννου- αρχιτέκτονας