Τώρα περισσότερο από ποτέ…
Να συναντηθούμε στα πάρκα και στις πλατείες, στους δρόμους και στις γωνίες, στα δάση και στις παραλίες, να απελευθερώσουμε κάθε σπιθαμή αληθινού εδάφους από το κράτος και την επιχειρηματική δραστηριότητα, να εκδιώξουμε από τον δημόσιο χώρο την αστυνομία και κάθε μορφή οργανωμένης επιτήρησης, στο όνομα της συλλογικής χαράς.
Τώρα περισσότερο από ποτέ…
Να βιώσουμε στο δημόσιο χώρο τη φιλία, την αγάπη και το παιχνίδι, να γνωρίσουμε και να γνωριστούμε με τον ‘άλλο’, να στηρίξουμε τους αδύναμους, να επικοινωνήσουμε χωρίς διαμεσολαβήσεις, να πετάξουμε τα προσωπεία της προσποίησης, να μικρύνουμε τις αποστάσεις που μας χωρίζουν, να συμμαχήσουμε και να οργανώσουμε τις απαντήσεις που τους φοβίζουν, να δημιουργήσουμε, να ανακαλύψουμε και να ζήσουμε τη συνάφεια, στο όνομα της ενότητας που απειλεί τους ισχυρούς.
Τώρα περισσότερο από ποτέ…
Να επανοικειοποιηθούμε τον δημόσιο χώρο, να επανανακαλύψουμε τα ‘κρυμμένα’ του σημεία και να τον υπερασπιστούμε ως δικό μας. Να αποτυπώσουμε σε αυτόν τα δικά μας νοήματα, να εδαφικοποιήσουμε τις σχέσεις της ισότητας και της αλληλεγγύης, να εξερευνήσουμε εκεί τις δυνατότητες ενός διαφορετικού μέλλοντος, να πλάσουμε αντιηγεμονικούς κόσμους με δικούς μας κανόνες, θεσμούς και τελετουργίες. Στο δημόσιο χώρο ας ονειρευτούμε, λοιπόν, κι ας σχεδιάσουμε ξανά το τέλος του παρόντος κόσμου, στο όνομα της ελευθερίας.
ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ
ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ [ Θεωρία, Ουτοπία, Συναίσθηση, Εφήμερες Τέχνες]
