Καταλαβαίνουμε τελικά πως ενδόμυχα δεν μπορούμε ούτε καν να το προσπαθήσουμε, αρρωσταίνουμε και πέφτουμε σε κατάθλιψη και αδράνεια απέναντι σε όλες τις ανελέητες και
Εντός της αβύσσου της λήθης του Είναι, εμφανίζεται η ιστορία μιας φαινομενικότητας που δεν είναι άλλη από την κατά καιρούς κραταιά γραμμική ιστορική περιγραφή.