What the hell is wrong with the world where, on top of all the shitty things going on, we have to say that an ongoing genocide requires more from us than symbolic or peaceful protest?
The family is marketed as a safe space, a place of love and mutual care, but this is not supported by the data—How do we bring mutual support networks to the centre of society?
Climate change, a crippled welfare state, the financial crisis, skyrocketing income inequality, political disappointments reaching back decades, terrible superhero movies grossing billions of
Μεγάλωσα στην επαρχιακή ελλάδα των 90s, έφηβος την περίοδο του πολέμου στο Ιράκ, του πρώτου τηλεοπτικού πολέμου. Μια μέρα στα 15 μου ειχα ξαπλώσει,
«…Η καθημερινότητα, τουλάχιστον στις δυτικές μητροπόλεις, έχει στρατιωτικοποιηθεί. Και αν αυτό δεν είναι σαφές και κοινό βίωμα για όλους όσους διασταυρώνονται καθημερινά στους δρόμους
Είναι γεγονός ότι η ιδεολογία -αυτή καθεαυτή- έχει γίνει πεδίο πολιτικής διαπάλης με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επιτρέπεται μια αβίαστη και αυτονόητη αναπαραγωγή
Οι θεωρίες συνωμοσίας που περιγράφουν τους αρχαίους ναούς σαν διαστημόπλοια και τις πυραμίδες σαν προϊόντα εξωγήινων πολιτισμών – απηχούν (μέσα στην τρέλα τους) μια
“The parliamentary regime leaves everything to the decision of majorities; how shall the great majorities outside parliament not want to decide? When you play
Καθώς βλέπουμε την Ευρώπη να αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες με τον ίδιο τρόπο στον οποίο εξασκείται εδώ και αιώνες, στήνοντας φράχτες, στρατιωτικούς ελέγχους και στρατόπεδα