σίσσυ δουτσίου

Το σπίτι βυθισμένο στον ύπνο Θα μείνω εδώ για να υποκλιθώ στους μύθους που πρόκειται να ακουστούν Ένας λευκός θόρυβος δένει τους καρπούς μου στον ουρανό και τους αστραγάλους μου σε μια μεγαλοπρεπή λεύκα με έναν ανθεκτικό αναστεναγμό «κι αὐτὸς τοὺς πῆρε τὴ γλυκειὰ τοῦ γυρισμοῦ τους μέρα» Ραψωδία α – Η συνέλευση των Θεών – Οι συμβουλές της Αθηνάς Ο υπέρλαμπρος ήλιος στην Οδό Ειρήνης Συναντώ τον Όμηρο να… …

ΣΙΣΣΥ ΔΟΥΤΣΙΟΥ Ένδοξες μέρες  εκδόσεις Κενότητα, Αθήνα 2018, σ. 80. ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα Αφιερωμένο στη γιαγιά και στη μητέρα της συγγραφέως που δημοσιοποιεί την τέταρτη λογοτεχνική της έκθεση με αυτό το βιβλίο. Σεμνή και ταπεινή δεν θα την έλεγες, είναι όμως κυριολεκτική, ειλικρινής, αυθόρμητη κι αυθύπαρκτη ενίοτε, δεν επαφίεται στην επιδοκιμασία μας, δεν αποζητά εναγωνίως τη γνώμη μας, αλλά υπάρχει γράφοντας, ακριβώς όπως θα… …

Οι μορφές φτιαγμένες από το σύγχρονο άνθρωπο. Τα πρωινά προσφέρουν αδιανόητες στιγμές σε κάθε άτομο ξεχωριστά αλλού είναι ο πανσεξουαλικός ήλιος αλλού κάτι τρεμάμενες χιονοστιβάδες το χώμα αλλάζει μοναχό του από τη Δημοκρατία και από τους αγώνες η Αναρχία μονάχα θα απελευθερώσει τη γη από τα χρόνια της πανούκλας. Επιθύμησαν οι φυλακές τον άνθρωπο που θα τις ξεριζώσει αλλού τα αδέρφια αρνήθηκαν οποιοδήποτε πεδίο μάχης για χάρη των αιώνιων ποιητών… …

Ο κόσμος μέσα στο στόμα ενός σκύλου                                                                                                                               … …

Έρχεται εκεί που τη χρειαζόμαστε πριν αρχίσει το ποίημα πάνω στη γη, τη θάλασσα, τον ουρανό. Χιλιάδες πρόσωπα επιθύμησαν τη νεαρή σύζυγο, τους νεόνυμφους, τους κόλπους της ακολασίας. Η Πανσέληνος προστάτιδα των μαγισσών. Τα χέρια της φορτωμένα με οικογενειακά κειμήλια. Βαθειά πηγάδια εξουθενωμένα, την παίδεψαν – εκεί που αρνήθηκαν οι εξόριστοι να υποταχτούν. Υπέροχα αστέρια ανακάλυψαν την πίκρα του εμφυλίου πολέμου. Εκεί που η ευτυχία ξεριζώνεται από τα στήθη των… …

Ω! Κράτος με το αήττητο εμπόριο και τα δαιμονισμένα δέντρα γύρω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ξέχασες να χαϊδέψεις τα όμορφα βυζιά της ελευθερίας – απ’ τη βιασύνη σου – τύφλωσες όλους τους αγγέλους της πόλης. Ω! Κράτος οι τρομαγμένοι στρατιώτες κούρεψαν τις αρχαίες πόλεις γουλί τα φορέματα του πολέμου κλαίνε με αναφιλητά κάτω από χοντρές μαργαρίτες και οι άτεκνες γυναίκες έκρυψαν τα εσώρουχα τους στις αποθήκες των σκλάβων. Ω! Κράτος… …

Γνώρισα ένα κορίτσι εχθές, την Luisa Peterson έκλαιγε εχθές το βράδυ και μου είπε: “Από εσένα είναι κρυμμένο κάθε βράδυ για εσένα που είναι δικό μου και χάνεται κάθε πρωί” Δεν καταλαβαίνω της λέω και συνεχίζει: για εσένα – για όλες τις βόλτες που δεν πήγαμε μαζί για όλα αυτά τα ευγενή δέντρα τα τυρκουάζ φυλλώματα που δεν κοιτάξαμε μαζί όλες αυτές οι βόλτες όλα αυτά τα πρωινά που ήθελα… …