Γνώρισα ένα κορίτσι εχθές, την Luisa Peterson έκλαιγε εχθές το βράδυ και μου είπε: “Από εσένα είναι κρυμμένο κάθε βράδυ για εσένα που είναι δικό μου και χάνεται κάθε πρωί” Δεν καταλαβαίνω της λέω και
Αυτόχειρες. Λευκά, σταρένια, κίτρινα, μαύρα, κορμιά. Νέα, γέρικα, αδύνατα, χοντρά, γυμνά, ντυμένα, μυώδες, χαλαρά, κορμιά. Ψηλά, κοντά, όμορφα, άσχημα, καμμένα από τον ήλιο, λευκά σαν γάλα, ένα μόνο του, πολλά μαζί, θλιμμένα, χαρούμενα, κακοποιημένα, χαϊδεμένα.
την είχαν αλείψει με προικοσύμφωνο και περίσσευε το δισάκι της καραμέλας. πήρε αυτή το λοιπόν λίγα γράμματα κι έναν απ’ τους αθλίους του Ουγκώ και κατέβηκαν να πουλήσουν τομάρια στην πόλη. είχε αποκοιμηθεί “η ζωή
Πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα και έφτασα να σου μιλάω εγώ για αγάπη εγώ που ούτε τα φυτά μου δεν ποτίζω καθώς αυτά πεθαίνουν θυμάμαι πόσο μου αρέσαν στην αρχή ύστερα τα έκανα δικά μου
Την τελευταία φορά Που κάναμε έρωτα ακόμα αγάπη μου, Με πυροβόλησες οκτώ φορές στον κρόταφο. Το κρανιόδερμα έσπασε σε διάφορα σημεία σαν κινέζικη πορσελάνη που δεν άντεξε την υπερβολική θερμότητα. Η κώμη μου, σκούπισε στο
Oh, my Trump! On the figures of the global civil conflict (Announcement in English / intro in Greek) While protests and riots may not be unheard-of phenomena in the history of presidential inaugurations in the
Πόσες φορές ανταμωθήκαμε σ’ Αυτό το σκαλοπάτι; Πόσες φορές μου είπες καλημέρα στ’ αγγλικά, κι εγώ έβγαλα με τα νύχια το δεξί μου μάτι; Πόσες παράξενες γιορτές μου ζήτησες να σου προσφέρω μέχρι να σου
Η ΑΝΑΡΧΙΑ μετά τον θάνατο της Αριστεράς ΟΜΙΛΙΑ ΣΑΒΒ. 18/2 ΩΡΑ: 18.00 Paul Simons- Περιοδικό ANARCHY (a Journal For Desire Armed) Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός (Ρ.Παλαμήδη 2, Ψυρρή) Παρουσίαση / Συζήτηση του μετα-αριστερού Αναρχισμού, μιας
*Σημειώσεις από έναν έρωτα που δεν έλαβε χώρα ποτέ. Αν και γινόταν κάθε βράδυ στα καυτά μου σεντόνια Τα σκληρά σου χέρια Μαλακά στο άγγιγμα και στο μπάτσισμα τρυφερά Με έκανες πρώτα να χύσω Και
«…Η καθημερινότητα, τουλάχιστον στις δυτικές μητροπόλεις, έχει στρατιωτικοποιηθεί. Και αν αυτό δεν είναι σαφές και κοινό βίωμα για όλους όσους διασταυρώνονται καθημερινά στους δρόμους της αθηναϊκής μητρόπολης, αφορά σίγουρα όσους και όσες αντικρίζουν τον κόσμο