σύγχρονη ελληνική ποίηση

ΥΠΕΥΘΗΝΗ ΔΗΛΩΣΗ έχω μια χάρτινη σημαίαγια τις πομπώδεις παρελάσειςκι ένα σιδερωμένο κοστούμιγια τις ένδοξες κηδείεςένα ξυράφι τυλιγμένοσε μαντίλι λευκό για ώρα ανάγκηςκαι μια πλαστική κούκλαγια τα μοναχικά μου βράδιαέχω το πτυχίο μουκορνιζαρισμένο στο σαλόνικαι απλήρωτους λογαριασμούςμε μαγνήτες στο ψυγείοένα άλμπουμ με παλιέςφωτογραφίες γυναικώνκαι μια τούρτα σοκολάταγια τα τελευταία μου γενέθλιαέχω την βέρα φυλαγμένησ’ ένα ξύλινο κουτάκικαι ένα άπλυτο πιάτο στο νεροχύτημέσα μουένας μέθυσοςαντικομφορμιστής πίθηκοςμε ξεσηκώνειαλλά δεν έχει σημασίαδεν θα τολμήσωέτσι… …

Πόλη ψεύτρα, λαοπλάνα, υποχθόνια.Πατρίδα απάτριδα,εστεμμένη αναρχία.Φύση σκληρή,δίνει απλόχερα μόνο όποτε εκείνη θέλει.Κάτω απ’ τις πέτρες κείνται μυστικά,πολύτιμα, αχαγωγά, φασματογράφα.Άβολες σκάλες οδηγούν σε υπόγεια,πάντα υγρά, πάντα ομιλούντα.Νεκρικές σκιές διαθλώνται,κλέβουν ψυχές για νεκρομάντες,ενώ κοράκια τις σταχυολογούνβαδίζοντας βασιλικάστους όχθες του Σάβου.Σατούρνιες πεταλούδες με τον μανδύα του Καραζώρζηεργάζονται αδιάλειπτα για την Εκάτη,θεά των έκτων γενεών επί γης,πλανεύτρα ψυχών, μυσταγωγό,πρωθιέρεια του κόσμουμεταξύ κόσμων μεταξύ κόσμων,τριπλή διαίρεση στα τρίστρατα του χάρτη. Αρχαίες μάγισσες παραφυλούν,διανοίγουν ρωγμές ειδώλων,καίγοντας… …

Παραμύθια Έφτασα τριάντα χρονώγια να κάθομαι να ζητάω από τη μάνα μουνα μου λέει τα παραμύθια του χωριού. Πες μου για την αγαπημένη μου, τη λέω,αυτή που αγέρωχη ήρθε απ’ άλλο μέροςταϊσμένη μ’ έρωτα και ψέμα,πώς ήταν τα φουστάνια της και το περπάτημά τηςπώς φτάναν για να μην είναι σαν κι αυτή καμία άλλησα περνούσε Κυριακή αλά μπρατσέτα; Ποια ήταν αυτή, το ξες ποια ήταν,πιο ικανή και γρήγορη απ’ όλες… …

Μέσα στο διαμέρισμααπό κάπου μακριά μέσα στο μυαλό μουακούγεται ο ήχος μιας τεράστιας θάλασσαςπου βρέθηκε αυτή η θάλασσα στις άκρες του μυαλού μου; Ονειρευόμαστε περιπετειώδεις ιστορίες,αυτές ξεχειλίζουν συχνά απ’ το κεφάλι μαςφαντασιώσεις, ανέκφραστες επιθυμίεςέπειτα μένουμε αδρανείςκαταναλώνουμε αφηγήσειςσυναισθήματα, ψηφιδωτά από ζωέςκαι αναπαραστάσεις γεγονότων τρομαγμένοι θεατές, ακίνητοι, μίζεροι πελάτες των θαυμάτων κοιτάζω τον χρόνο που πέρασεμια ιστορία που ξεχάστηκεκάποιος γελά δυνατά χωρίς να νοιάζεταιτο σκοτάδι χάνεται – η παράσταση αρχίζει μια ξαφνική… …

Ταξίδευε μονάχοςκι ύστερα με τη φαμίλια τουτο σπίτι πίσω γκρεμισμένοτο κλειδίστο στήθος. Αφού έμεινε όρθια η πόρταθα το ξανακτίσωκάποια μέρα.Νοίκιασε βάρκαγια να τους περάσει απέναντιήταν πιο κρύο το απέναντιαπ’ τη θάλασσαμα πίσωτα είχαν όλα αφανίσει η φωτιάκαι το μαχαίρικρατούσε το κλειδί στο στήθοςμια μέρα θα γυρίσωνα το ξαναστήσωαφού η πόρτα του έμεινε άκαυτη.Ταξίδευε από τον δρόμο της θαλάσσηςκι ύστερα απ’ των βουνών τα στήθηκι αργότερα περπάτησεστο βούρκο της κοιλάδαςμε τα… …

Λύπη μόνο για αυτά που θεωρούσαμεότι θα είναι πάντα εκεί να μάς περιμένουν,όπως οι σπαρμένοι κίονες σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας,που πλέον ούτε σαν τουρίστεςδεν θα μπορούμε να τους προσκυνήσουμε.Μεσοτοιχία στα μέτρα του ανθρώπου αρχαίοι ναοίμε το υπερπολυτελές τερατούργημα ενός κακομοίρη Κινέζουπου θα βάλει τον πολύχρωμο Δράκο τουνα πάρει την δόξα του μαυροντυμένου Μινώταυρου. Δάκρυ μόνο για αυτά που βουβά έπεφτανόπως τα δέντρα στην Ιερισσό,όπως οι φωλιές των αγριογούρουνωνκαι… …

ΟΛΑ ΘΑ ΣΒΥΣΟΥΝ| Κατίνα Παϊζη Όλα θα σβύσουν, θα χαθούν αγύριστα,τίποτα δεν θα μείνη στον αιώνα,του κόσμου αυτού συντρίμμια η ζωήθα πέση, σαν ναού παληά κολόνα. Ο χαλασμός κι’ ο χρόνος θ’ αφανίσουνεόλα μέσ’ στο πυρό τους το καμίνι,κι’ από του κόσμου τούτου τις ζωέςασάλευτη καμμιά δε θ’ απομείνη. Μ’ απ’ όλους πιο στερνά θε να χαθήο ποιητής στην ώρα τη μεγάλη,της γένεσης παληός τραγουδιστής,και του χαμού στερνή ωδή να… …