Poetry - page 3

Φωτιά. Ξανά. Είμαι δεκαοχτώ, εικοσιεφτά, εκατό. Δεν ξέρω αν θα ζήσω ή γιατί. Δεν πιστεύω τίποτα. Αυτό σημαίνει είμαι ελεύθερος; Βουίζουν τ’ αυτιά μου από ξύλινα λόγια, παντού υγρασία και σύννεφα ψέματα. Κάπου κάπου εκρήξεις ανοίγουν ρωγμές στο φόβο. Ο σφυγμός πονάει στο λαιμό, παντού εκκρίσεις. Η ιστορία γαμιέται ασφυκτιώντας κι ο οργασμός της κορώνει τη σκέψη. Για κάποιους η ιστορία είναι μια μαζοχίστρια, ξεφτιλίζεται σε έδρανα, τρώει φτυσιές και…

Ένα όνειρο πάνω στο χιόνι Μια ανάσα που γίνεται ομίχλη Είναι ωραία εκεί έξω!… Με το βλέμμα τσακισμένο Τ’ αστέρια δύουν χωρίς εσένα Έρχονται από τα βάθη, μελωδίες θλιμμένες Ασημένια στάχτη Φθορά! Κάθε που νυχτώνει σβήνει η ψυχή μου Κάθε που νυχτώνει Ένα γαμώτο… Θέλω ν’ αντέξεις μέχρι το πρωί Οι φλόγες παγωμένες Μίλα μου… το ξέρω πως είσαι εκεί Ένα φιλί Στα σοκάκια της Άνω-πόλης Η αλήθεια καθηλώνει Κι…

Βροχή αστεριών γύρω μας και ο κόσμος σωπαίνει. Γυμνά κορμιά, στητά, λευκά στήθη με κατακόκκινες ρόγες, στητά πέη γεμάτα νιότη και έρωτα. Ανάσες ηδονής, ταντρικές νύχτες. Οράματα. Γυμνά κορμιά, βασανισμένα, αποστεωμένα και ριγμένα στους λάκκους. Νεκρά γεννητικά όργανα, τρομαγμένα πρόσωπα. Ανάσες πόνου και μάτια γεμάτα εφιαλτική θλίψη. Ιστορία. Εσύ κόσμε, απάνθρωπε, τύραννε. Που με ψευδαισθήσεις φτιάχνεις ιδανικές εικόνες και το μόνο που υπάρχει, σε κάθε βήμα, είναι βάλτοι, με μαύρη…

Έχεις μια σκιά στο πρόσωπο από τα χρόνια που έμεινες μόνη. Τα τραγούδια περνάνε από το σώμα σου και αφήνουν χαραγματιές, χρωματιστές ανάσες, διαλυμένα φεγγάρια, δάκρυα των εραστών που εγκατέλειψαν ο ένας τον άλλον. Θέλεις να χορέψεις στην άκρη ενός γκρεμού, να περπατήσεις στα όρια της νύχτας, να κάνεις επικίνδυνα πράγματα… Θέλεις να κάνεις επικίνδυνα πράγματα Θέλεις να πονέσεις, το νιώθω πως θέλεις να πονέσεις… Χρειάζεσαι πολύ περισσότερη ζωή από…

Ψάχνω να βρω κάτι που θα με κάνει να νιώσω ο εαυτός μου πάλι, ψάχνω να βρω κάτι που θα με κάνει να νιώσω ευφορία, να νιώσω να γελάει το μέσα μου, να νιώσω αισθησιακή. Στη ντουλάπα βρήκα τον έρωτα μας, ένα ξεφουσκωμένο μπαλόνι. Ξαπλώνεις δίπλα μου γυμνός και δεν μπορώ να αντέξω το γυμνό σου κορμί επάνω στο δικό μου, γιατί είναι τόσο κουρασμένο, γυρτό, παγωμένο, τι και αν…

Η θάλασσα μαύρη ένας πυκνός άγνωστος βυθός. Βαθιά τα κύματα οι αφροί λυσσασμένοι οι μόνοι επιζώντες από τη μανία του Λεβιάθαν. Σκοτεινή Τρομακτική Δυνατή Η γαλήνη που στα βάθη της υπάρχει το πέρασμα για τον Άδη – δεν χρειάζεται να δώσεις μπρούτζινα κέρματα ο τρόμος απέναντι στο σκοτεινό άπειρο αρκεί – δε χρειάζεται οι συγγενείς σου να ταΐσουν τον θάνατο κάτω από τη γλώσσα σου τίποτα. Ο Αχέρων λυπάται Ο…

Κουράστηκα…… όχι να σου μιλώ, όχι να τραγουδώ. Κουράστηκα να κάνω κύκλους. Γύρω – γύρω σαν το παλιό παιχνίδι που παίζαμε παιδιά. Κουράστηκα σου λέω, και ας συνεχίζω να μιλώ, κουράστηκα ίσως γιατί φάλτσα τραγουδώ. Κουράστηκαν και οι φίλοι μου, κι ας μη το παραδέχονται. Κάπου-κάπου βρισκόμαστε ανάμεσα σε Ινδία, Λατινική Αμερική και πλατεία Εξαρχείων. Μιλάμε, τραγουδάμε, τα χέρια δίνουμε και κύκλους κάνουμε. Συζητάμε, χαμογελάμε… Τα όνειρα μας κυκλώνουμε. Ασυνήθιστα…

Αναγνωριζόμαστε μεταξύ μας από τα γδαρσίματα βίαιων αναμνήσεων την καμπούρα των ανεκπλήρωτων ονείρων και τις αγχώδεις διαταραχές που μας κληροδότησε η γενιά μας αποτυχημένοι ως οραματιστές γιατί δεν ελπίζουμε σε τίποτα αποτυχημένοι και ως μηδενιστές γιατί έχουμε κρατήσει δύο τετραγωνικά από την πατρίδα των παιδικών μας χρόνων και δυο τετραγωνικά δε φτάνουν για να χτιστεί ένας κόσμος Ο Μαριβή Γαζέτα συμμετέχει στη συλλογικότητα Κενό Δίκτυο.

Transit μου είπες και με ταξίδεψες πρώτη θέση λαθρεπιβάτη σε βαγόνι δίχως εισιτήριο, είναι εύκολες οι θάλασσες οι άνθρωποι είναι που πνίγονται όχι οι προκηρύξεις είπες και φύγαμε κλεισμένοι στα αδιάβροχα μυαλά μας να ζήσουμε το όνειρο κάθε άστεγου που στέκεται στην ουρά για την χριστιανική σούπα στην ουρά για τους σκουπιδοτενεκέδες με τα ψαροκόκαλα, τις σερβιέτες, τα φθηνά ρεβίθια στην ουρά με τους Πακιστανούς σαν Πακιστανοί και συντροφιά τις…

τώρα είναι δεν το θέλω να περιμένω τον έρωτα ή το σώμα σου ή αυτό το ρίγος απ’ τα δάχτυλά σου όλα πιο τώρα από ποτέ αν θες να τρέξεις έλα να τρέξουμε τώρα να πιάσουμε χίλιους υάκινθους αυτή τη βροχερή ημέρα μέσα στ’ όνειρο που θα ζωγραφίσουμε στο μαγικό μας πίνακα των παιδικών εικόνων και το άδικο κι αυτό τώρα είναι περίμενες να ξημερώσει για να χαϊδέψεις τα παιδιά…

Αρνούμαι να καθαρίσω το δέρμα Ηλεκτρικές αρτηρίες με κυκλώνουν Στρατηγικά ψέματα και πλαστικές ηδονές Σε μια εποχή που ο χρόνος εξουσιάζει Η απουσία ανοίγει τρύπες στο κορμί Οι ροδακινιές κρύβουν τ’ άνθη τους Το τσιμέντο σχίζει στα δύο την ψυχή Κι εγώ απλά προσπαθώ Ν’ ανέβω στην επιφάνεια Για να δω, πέρα απ’ αυτό που δεν μου φτάνει Κάθε νύχτα μαζεύω μετεωρίτες Στην πίσω αυλή του μυαλού μου Λένε πως…

Δεν ξεχνώ ποτέ, εκτός ίσως από μερικές φορές, πως προστάτης των σχέσεών μου με τους άλλους είναι ο Σίβα, θεός της Δημιουργίας και της Καταστροφής. Εκείνος που αγαπά το αίμα στα παιδικά χείλη, τις γυναίκες των καημών και των στερήσεων τα παθιασμένα βήματα του καυτού ανατολικού ήλιου, τα ασθμαίνοντα τμήματα της πρωταρχικής αγνωσίας. Τα ρεύματα των ωκεανών Τα παιχνίδια των Νηριήδων Τις προσόψεις από τα κτίρια του 1640 Την κοσμική…

Βότκα φθηνή της Πολωνίας ξέρασες στις ξέρες του μυαλού μου κι εγώ την έγλυψα πιστεύοντας αφέλειες ερωτικές πως τάχα δήθεν αποσπώ κομμάτι από το είναι σου και γίνομαι μαζί σου κάτι κάτι πιο πέρα από μια παλιά ξεθωριασμένη φωτογραφία σου μοναξιά στην παραλία η εικόνα στο βάθος ο μόλος και δεξιά της εικόνας τα υπαρξιακά κενά σου αριστερά της εσύ αν και λίγο φλατ και μου υποσχέθηκες αργότερα -όταν ξεπέρασα…

Τα καλύτερά μας ποιήματα ακόμη δεν τα γράψαμε τους καλύτερους θανάτους ακόμη δε βαφτίσαμε τα καλύτερά μας χρόνια τα περάσαμε σε μια μπουκάλα αλκοόλ που μας τελείωσε κάποτε και ο θεοί πεθαίνουν χωρίς ν’ αναστηθούν κάποτε υπήρξαμε άνεμος που σπαταλήθηκε ένδοξα μπρος στην επέλαση της νιότης που είναι γένους θηλυκού η μήτρα αυτού που αρχίζει και τελειώνει βάναυσα όπως ο θάνατος που φτερουγίζει στις πλάτες των γλάρων κι η άνοιξη…

In the night A small universe was Forming in your body You were calling me To tell me about it And i was listening… Your dark and filthy whispers filling the most secret gaps of my sorrow Full of warmth And light. Like burning stars falling into me from the space above. And i wanted more And more. The dirtier the better Ancient secrets escaping my mouth. And i wanted…